אַן אָנשיקעניש פֿון קרענק

A Nuisance of Afflictions

WikiHow

פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן

Published May 09, 2014, issue of June 06, 2014.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

נאָך צוויי טעג פֿון אונטערזוכונג זײַנען זיי געקומען צו דער מסכּנה ס’איז אַ קרענק וואָס רופֿט זיך „ווערטיגאָ‟, ס’הייסט, אַז עפּעס האָט זיך גערירט אין מײַנע אויער־מושלען, און דעסטאַביליזירט מײַן גלײַכגעוויכט. דער דאָקטער שרײַבט אויס אַ רעצעפּט און וואָרנט מיך:

די מעדיצין איז אַ סך מאָל ערגער פֿון דער קרענק, עס קען דיר פֿאַרשאַטן, מ’קען דערפֿון באַקומען אַלערליי מיאוסע קרענק, עס קען שאַטן צום האַרץ, מ’קען דערפֿון באַקומען ראַק, די נירן קענען אויפֿהערן פֿונקציאָנירן, מיט איין וואָרט: „היט זיך!‟

וואָס טוט מען, קוים אָנגעפֿילט דעם מאַגאַזין מיט זאַלץ, האָב איך זיך דאָראָבעט צו אַ קרענק, וואָס קלינגט ווי אַן איטאַליענישע אַריע, „ווערטיגאָ‟, אין „פּאַליאַטשי‟ אָדער „טאָסקאַ‟, ווי עס זאָל נישט זײַן, דאָס הויז דרייט זיך, די גאַס דרייט זיך און איך דריי זיך און מאַך הקפֿות.

איצט הערט זיך צו מיט קאָפּ, ווײַל וועמען איך דערצייל די מעשׂה פֿון מײַן „ווערטיגאָ‟, קאַטשעט זיך פֿון געלעכטער, האַלט זיך בײַ די זײַטן און כאָכאָטשעט גאַנץ אַפּעטיטשנע.

נעם איך מײַן „ווערטיגאָ‟ און גיי מיט אים אײַנקויפֿן אין אַ סופּערמאַרקעט דאָ לעבן מיר, וואָס רופֿט זיך „פּאַבליקס‟. איך דערזע אויף דער לעצטער פּאָליצע פֿלעשער מיט וואַסער, אַ בינטל פּלאַסטישע פֿלעשער מיטן וואַסער וואָס איך טרינק, עס הייסט „סמאַרט־וואָטער‟, (קלוג־וואַסער).

איך זוך אַ הויכן פּאַרשוין אָדער פּאַרשויניכע, מען זאָל מיר אַרויסהעלפֿן און אַראָפּנעמען די אַכט געבונדענע פֿלעשלעך. אָבער אויב איר געדענקט ווי ס’גייט הײַנו צו אין די ריזיקע קראָמען, ס’איז משה זוך מיך און יוקל געפֿין מיך, נישטאָ קיינער אויף דער ליכטיקער שײַן. איך שטיי און איך שטיי, ביז דאָס געדולד רינט בײַ מיר ארויס. נעם איך און שטרעק אויס די האַנט און דערלאַנג קוים צו די פֿלעשלעך וואַסער, און בעת איך שלעפּ זיי אַראָפּ פֿון דער לעצטער פּאָליצע, פֿאַלט מיר דער גאַנצער פּאַק פֿלעשער אויפֿן קאָפּ. טראַכט איך זיך, גוט יום־טובֿ פּאָנטיף, אַ נײַ קאַפּיטל תּהילים אויף מײַן קאָפּ. און ווי נאָר איך האָב זיך אָטשוכעט, איז מײַן „ווערטיגאָ‟ אַוועק, פֿאַרשוווּנדן, געמאַכט אַ פּליטה, אַוועק ווו דער גוטער שבת גייט אַוועק.

מיטאַמאָל האָב איך זיך דערפֿילט ערשטקלאַסיק, נאָרמאַל צוגלײַך מיט אַלע צוויי פֿוסיקע מענטשן־קינדער, דער קאָפּ האָט זיך מיר אויפֿגעהערט צו דרייען, דער סופּערמאַרקעט האָט פּלוצים אויפֿגעלעבט. גיי ווייס, אַז אַ קלאַפּ אין דער „מעלאָנע‟ זאָל אויסהיילן מאָמענטאַל אַזאַ אָנשיקעניש, ממש בילעטן צו נעמען.

פֿרעג איך דעם דאָקטער: „וואָס איז דאָ געשען?‟ זאָגט ער מיר: „דו האָסט אוודאי גערירט די קרישקע, וואָס האָט אַרומגעראַמסלט אין דײַנע געהירן, ביז עס האָט אָפּגעפֿונען דעם וועג צוריק צו דער ׳קאָכליאַר׳, דײַנע אויער־מושלען פֿון וואַנען זיי האָבן זיך גערירט.‟

וואָס קען איך אײַך זאָגן, ליבע מענטשן, אויב איר וועט אַמאָל לײַדן אויף דער נימאסע קרענק „ווערטיגאָ‟, גיט זיך אַ טראַסק מיט אַ בינטל פֿלעשער מיט וואַסער איבערן קאָפּ. עס מוז אָבער זײַן די זעלבע פֿירמע וואַסער מיט וועלכער איך באַנוץ זיך נעמלעך — „סמאַרט־וואָטער‟, דאָס קלוגע וואַסער. אַ נישט — טויג עס נישט.