קאָנצערט צום 4טן יאָרצײַט פֿון חנה קופּער

Concert in Honor of Adrienne Cooper


פֿון דזשאָרדין קוציק

Published January 06, 2016, issue of January 22, 2016.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

אַזוי ווי אַלע שפּעטערדיקע זינגער האָט אַ „הויז־קאַפּעליע‟ באַגלייט וואַלעצקין בעת ער האָט געזונגען. די קאַפּעליע, וואָס איז ספּעציעל געשאַפֿן געוואָרן פֿאַרן אָוונט, איז באַשטאַנען פֿון דן בלאַקסבערג (טרומייט), אַנטאָני קאָלמאַן (קלאַוויאַטור), מאַרטי קאָנפֿוריוס (באַס), יאָשי פֿרוכטער (עלעקטרישע גיטאַר), דוד ליכט (פּויקן), פֿרענק לאָנדאָן (טרומייט), מאַרילין לערנער (קלאַוויאַטור), און מײַקל ווינאָגראַד (קלאַרנעט).

נאָך וואַלעצקיס „נײַן־און־נײַנציק‟ האָבן אַ ריי זינגער פֿאָרגעשטעלט די לידער פֿון קופּערס אַלבאָם; פֿאַרבונדן מיט דער ייִדישער אַרבעטער־באַוועגונג. די מוזיק, וואָס מע האָט געשאַפֿן צו די לידער, האָט אַרײַנגענומען אַן אינטערעסאַנטן געמיש פֿון זשאַנערן, פֿון גאַנץ טראַדיציאָנעל (עטל ריימס נוסח פֿונעם פֿאָלקסליד „איידער איך לייג זיך שלאָפֿן‟) ביז דזשעז (סאַשע לוריעס נוסח פֿון דוד איידלשטאַדטס „מײַן צוואה‟), קאַבאַרעט (דניאל קאַהן און פּסאָי קאָרעלענקאָס נוסח פֿון ש. אַנ־סקיס „אין זאַלציקן ים‟), און אַפֿילו „סקאַ‟ (דזשאָען באָרצס נוסח פֿון דוד איידלשטאַדטס „וואַכט אויף‟). די לידער, אַלע פּרעכטיק געזונגען, האָבן פֿאַרקערפּערט דעם גײַסט פֿונעם אָוונט; זיי האָבן סײַ פֿאָרגעשטעלט מיט זיך די טאַלאַנטן פֿון זייערע הויפּט־זינגער, סײַ געוויזן די צוזאַמענאַרבעט פֿון דער קהילה, וואָס איז געקומען, זיי צו זינגען.

נאָך די לידער האָט מען צוגעטיילט דזשאַש דאָלגינען די הײַיאָריקע פּרעמיע פֿונעם „פֿאָנד‟. אין זײַן רעדע האָט דאָלגין גערעדט וועגן זײַן באַציִונג צו חנה קופּער און דערמאָנט, אַז כאָטש זי האָט אין גאַנצן ניט פֿאַרשטאַנען זײַן מוזיק, איז זי געווען אַ שטענדיקע שטיצערין פֿון זײַן אַרבעט. דאָלגין האָט עמאָציאָנעל דערציילט, אַז בעת קופּער איז געווען קראַנק, האָט ער זי פֿאַרבעטן אויף איינעם פֿון זײַנע קאָנצערטן. ער האָט ניט דערוואַרט, אַז קופּער וועט קומען, אָבער זי איז טאַקע געקומען און, ווי עס טרעפֿט זיך, איז דאָלגינס קאָנצערט דווקא געווען דער סאַמע־לעצטער, אויף וועלכער זי איז אַמאָל בײַגעווען.

צום שלוס פֿונעם אָוונט האָט קופּערס לאַנג־יאָריקער מוזיקאַלישער שותּף זלמן מלאָטעק באַגלייט אויף דער קלאַוויאַטור איר קול בעת מע האָט געשפּילט אַ רעקאָרדירונג פֿון איר נוסח פֿונעם ליד „ווילנע‟. קופּערס קול האָט ממש פֿאַרכּישופֿט דעם עולם, פּונקט ווי זי האָט אַזוי אָפֿט אַליין געטאָן, בעת זי האָט געזונגען וועגן די „צײַטן פֿון אַמאָל‟. בײַם סוף פֿונעם ליד האָבן די אַלע זינגער, וואָס זענען אויפֿגעטראָטן במשך פֿונעם אָוונט, געזונגען ווי אַ כאָר, באַגלייטנדיק מיט טרערן אין די אויגן קופּערס צערטלעכע, אָבער מאַכטפֿולע שטימע.

מיר איז שוין אויסגעקומען צו זײַן אויף אַ ריי קאָנצערטן און פּראָגראַמען געווידמעט די פֿאַרשטאָרבענע קינסטלער; איך האָב, אָבער, קיינמאָל פֿריִער ניט געפֿילט אַזוי שטאַרק דעם בײַזײַן פֿון אַ מענטש, פֿאַר וועמען מע האָט געשאַפֿן די פּראָגראַם, באַזונדערס אין דעם מאָמענט בײַם סוף פֿון „ווילנע‟. מע האָט ממש געקענט פֿילן די ליבשאַפֿט און ייִראת־הכּבֿוד צו איר. ס׳איז געווען אַ מאַגישער מאָמענט.