פּאָל סײַמאָנס קריטישער הומאָר אין „פֿון פֿרעמדער צו פֿרעמדער‟

Paul Simon's Critical Humor in "Stranger to Stranger"

פּאָל סײַמאָן, אַ ייִד פֿון קווינס וואָס איז געוואָרן אַן אַמעריקאַנער איקאָנע
Getty Images
פּאָל סײַמאָן, אַ ייִד פֿון קווינס וואָס איז געוואָרן אַן אַמעריקאַנער איקאָנע

פֿון עדי מהלאל

Published July 01, 2016, issue of June 25, 2016.

נישט געקוקט אויף זײַנע 74 יאָר, איז דער לעגענדאַרער מוזיקער פּאָל סײַמאָן נאָר וואָס אַרויס מיט זײַן בעסטער פּלאַטע במשך פֿון אַ סך יאָרן, Stranger to Stranger (פֿון פֿרעמדער צו פֿרעמדער).

מיט אַ קאַריערע וואָס ציט זיך זינט די 1960ער יאָרן, ווערט סײַמאָן אָנערקענט ווי אַן אַמעריקאַנער איקאָנע. ער האָט, למשל, אויפֿגעטראָטן אינעם צענטן אָנדענק פֿונעם 11טן סעפּטעמבער זינגענדיק זײַן שלאַגער, The Sound of Silence (דער קלאַנג פֿון שטילקייט), וואָס פּאַסט טאַקע פֿאַר אַ לעבנסלאַנגער ניו־יאָרקער ווי סײַמאָן.

יעדער איינער, וואָס האָט געלעבט אין די 1980ער יאָרן, האָט נישט געקאָנט אויסמײַדן די מיטרײַסנדיקע שלאַגערס פֿון זײַן פּלאַטע „גרייסלאַנד‟, וואָס ווערט דעם זומער אַ „בן־שלושים‟. דורכן קאָמבינירן זײַנע קלוגע הומאָריסטישע טעקסטן און ווייכע שטים מיט אַפֿריקאַנער מעלאָדיעס און ריטמען, האָט ער געשאַפֿן אַן אומדערוואַרטע הצלחה. רעקאָרדירט צום טייל אינעם אַפּאַרטהײַד דרום־אַפֿריקע, מיט שוואַרצע אַפֿריקאַנער מוזיקער פֿון די שטאָטשאַפֿטן, האָט ער אויסגעדריקט אפֿשר די מעכטיקסטע קינסטלערישע דעקלעראַציע קעגן יענער ראַסיסטישער רעגירונג.

אין „פֿון פֿרעמדער צו פֿרעמדער‟ עקספּערימענטירט ווידער סײַמאָן מיט ריטמען און קלאַנגען, און דערצו נעמט ער אַרײַן געזעלשאַפֿטלעכע קריטיק מיט זײַן כאַראַקטעריסטישן חוש פֿאַר הומאָר. אינעם ערשטן ליד The Werewolf (דער וואָלקעלאַק), דערציילט ער אַ געשיכטע פֿון אַ מענטש פֿונעם מיטעלן קלאַס, וואָס וווינט אין מיטן אַמעריקע (מילוואָקי) מיט זײַן אָרנטלעכער פֿרוי. אַזאַ מין תּחילתדיקע סצענע בעט זיך ממש מע זאָל זי שטעלן קאַפּויער, און טאַקע די פֿרוי ווערט אַ וואָלקעלאַק און דערמאָרדערט איר מאַן מיט אַ סושי-מעסער.

„איצטער, קויפֿן זיי אײַן אַ לײַטיש שטיקל עולם־הבא‟, זינגט סײַמאָן אין דער דאָזיקער הומאָריסטישער־קאָשמאַרישער געשיכטע. אָבער דאָ, און אין אַנדערע לידער, בלײַבט סײַמאָן נישט אין די באַגרענעצטע ראַמען פֿונעם „פּערזענלעכן‟. ער זינגט ווײַטער:

„דאָס לעבן איז אַ לאָטעריע אַ סך מענטשן פֿאַרשפּילן און די געווינערס, די שמייכלערס מיט געלט-קאָלירטע אויגן פֿרעסן אויף אַלע גוטע שטיקלעך דערנאָך באַשטעלן זיי עקסטראַ פֿריטלעך…און אַלץ גייט צו די רײַכע‟.