שׂמחה סימכאָוויטש, פּאָעט אין טאָראָנטאָ, איז ניפֿטר געוואָרן

Simcha Simchovitch, Toronto Yiddish Poet, Has Died

Janusz Maciejowski

פֿון באָריס סאַנדלער

Published July 19, 2017, issue of July 28, 2017.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

סימכאָוויטש געהערט צו דעם מין פּאָעטן, וואָס האָבן אַליין נישט דורכגעמאַכט דעם נאַצישן שיבֿעה־מדורי־גיהנום; זיי איז באַשערט געווען צו זאָגן קדיש נאָך די אומגעבראַכטע און זינגען זמירות דעם נײַעם לעבן:

ס׳האָט אויף חורבֿות זיך צעבליט דער פֿרילינג,
ס׳וועט אויף רויִנען זיך צעוואַקסן לעבן;
ווײַל טויט און לעבן זײַנען דאָך אַ צווילינג —
מיט ברייטער האַנט אונדז געגעבן.
(„נישט קוק”)

און אַזוי, מיט אָט דעם „צווילינג” אין האַרצן, איז שוין אַוועק זײַן לעבן. אין זײַנע לידער און פּראָזע־ווערק האָט סימכאָוויטשס באַזונגען די בענקשאַפֿט פֿונעם פֿאַרברענטן נעכטן, און אין דער טאָג־טעגלעכקייט געבויט דאָס משפּחה־לעבן; צוזאַמען מיט זײַן פֿרוי, פֿראַניע, דערצויגן צוויי קינדער, געווען אַ לערער, געפֿירט אַן אַקטיווע געזעלשאַפֿטלעכע טעטיקייט.

נאָך אונדזער טרעפֿונג האָב איך פֿאָרגעלייגט שׂמחהן צו שרײַבן פֿאַרן „פֿאָרווערטס” וועגן די ייִדישע אַקטיוויטעטן אין זײַן שטאָט. און ס׳איז אַוועק אַ סדרה אַרטיקלען, וואָס אַ קליינעם טייל פֿון זיי קען מען הײַנט געפֿינען אויף דער וועבזײַט פֿון דער צײַטונג. פֿון צײַט צו צײַט פֿלעגט ער אויך צושיקן זײַנע לידער, אָפּגעדרוקט אויף זײַן אַלטמאָדישער שרײַבמאַשינקע; און שטענדיק, צום סוף, מיט זײַן האַנט צושרײַבן אַ פּאָר שורות פֿון חבֿרישע, האַרציקע וווּנטשן…

אין זײַן פּאָעטיש בוך „אין שעה פֿון תּפֿילה”, אַרויסגעגעבן אין 1958, איז דאָ דאָס ליד „דאָס בוך פֿון לעבן”:

איך לייען דאָס בוך פֿון לעבן
אין אײַלעניש, אין שטענדיקן געיעג.
ווי בלעטער אויסגעמישט אין ווינט —
פֿלאַטערן מײַנע טעג.

גיך וועט ס׳מעשׂהלע פֿון לעבן
קומען צו אַ סוף:
און בלײַבן וועט אויף בלעטעלעך פֿאַרגעלטע
אויך מײַנס אַ סטראָף.

זײַן „מעשׂהלע פֿון לעבן” איז געקומען צו אַ סוף; לאָמיר אָבער נישט פֿאַרגעסן צו בלעטערן „די פֿאַרגעלטע בלעטעלעך” פֿון שׂמחה סימכאָוויטשעס רײַכן שאַפֿערישן עזבֿון. זאָל דער אָנדענק נאָך אים ווײַטער פֿלאַטערן אין אונדזער הײַנט און מאָרגן.

יולי 14, 2017, ברוקלין, ניו־יאָרק