דאָס איז מײַן לעצטער אַרטיקל אין „פֿאָרווערטס‟. צום ערשטן מאָל האָב איך זיך באַוויזן אין דער צײַטונג אין נאָוועמבער 1989, ווען איך האָב נאָך געוווינט אין מאָסקווע, און איצט איז געקומען די צײַט צו פֿאַרמאַכן דאָס דאָזיקע זײַטל אין מײַן געשיכטע.
מיר דאַכט זיך, אַז איך טו עס בײַ צײַטנס, ווײַל איך האָב, אין תּוך אַרײַן, פֿאַרלוירן מײַן לייענער. איך האָב דאָך אַ סך, צי אַפֿילו דער עיקר, געשריבן וועגן געשיכטע, און דווקא געשיכטע — ווי עס שײַנט מיר (און ווי מע זאָגט מיר) — אינטערעסירט דעם איצטיקן לייענער פֿון „פֿאָרווערטס‟ זייער ווייניק. פּינקטלעכער: ווייניק לייענער אינטערעסירן זיך מיט אַזעלכע זאַכן.
און דאָך וועל איך, צום סאַמע סוף, אַ מוטשע טאָן אײַך מיט אַ ביסל געשיכטע.
די רייד גייט ווײַטער וועגן דעם „דזשוינט‟ (Joint Distribution Committee), דער וויכטיקער אַמעריקאַנער ייִדישער פֿילאַנטראָפּישער אָרגאַניזאַציע, וואָס איז געשאַפֿן געוואָרן אין קורצן נאָכן אויסבראָך פֿון דער ערשטער וועלט־מלחמה. ס’איז אוממעגלעך אויסצורעכענען וויפֿל מענטשלעכע לעבנס, ייִדישע און ניט נאָר ייִדישע, זײַנען געראַטעוועט געוואָרן, צי לכל־הפּחות פֿאַרבעסערט געוואָרן, אַ דאַנק דעם „דזשוינט‟. די געשיכטע פֿון די אויפֿטוען האָט זיך שוין טיילווײַז אָפּגעשפּיגלט אין כּלערליי ביכער און אַרטיקלען. אָבער עס בלײַבן נאָך אַ היפּש ביסל טעמעס, וועלכע וואַרטן אויף אַן ערנסטן פֿאָרשער.
אַגבֿ, אַ באַזונדער בוך וואָלט געקענט אָנגעשריבן ווערן וועגן דעם שותּפֿות פֿון „פֿאָרווערטס‟ מיטן „דזשוינט‟. אַ צאָל זײַטן פֿון דער צײַטונג דערציילן וועגן פֿאַרשיידענע געשעענישן, פֿאַרבונדן מיטן „דזשוינט‟, אינטערוויוען מיט זײַנע פֿירער, באַריכטן פֿון זײַנע קאָנגרעסן. די צײַטונג האָט זיך אַקטיוו באַטייליקט אין די קאַמפּאַניעס, וואָס דער „דזשוינט‟ האָט געפֿירט, בפֿרט אין מיזרח־אייראָפּע. אַ צאָל „פֿאָרווערטס‟־לײַט האָבן געשפּילט אַ ממשותדיקע ראָלע אין דער טעטיקייט פֿון „דזשוינט‟. איינער פֿון זיי איז געווען דער שרײַבער שלום אַש.
דער ישׂראלדיקער היסטאָריקער מיכאל בייזער איז איינער פֿון די אַקאַדעמיקערס, וואָס הערן ניט אויף צו דרוקן נײַע מאַטעריאַלן וועגן דער „דזשוינט‟־געשיכטע. איצט ליגט בײַ מיר אויפֿן טיש זײַן נײַ בוך Relief in Time of Need: Russian Jewry and the Joint, 1914-1924. ווי דער דאָזיקער טיטל ווײַזט, פֿאָקוסירט זיך דאָס בוך אויף דעם ערשטן יאָרצענדליק פֿון דער פֿילאַנטראָפּישער אַרבעט, וואָס די אָרגאַניזאַציע האָט געפֿירט אין רוסלאַנד — תּחילת אין דער רוסלענדישער אימפּעריע, און דערנאָך אין לענינס מדינה.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.