במשך פֿון צענדליקער יאָרן נאָכן חורבן האָט מאָנטרעאָל געשמט פֿאַר אַ הויפּטצענטער פֿון ייִדישע ליטעראַרישע טעטיקייטן.
פֿון דעסט װעגן איז דער מצבֿ פֿון פּובליקירן ביכער געווען, פּונקט װי אין אַנדערע ליטעראַרישע צענטערס װי ניו־יאָרק, תּל־אָבֿיבֿ און בוענאָס־אײַרעס, אַן אָנגעװייטיקטער ענין. ייִדישע שרײַבער האָבן געזוכט פֿאַרלאַגן צו דרוקן זייערע ביכער אָבער קיין גרויסע פֿאָנדן זענען נישט געווען דערפֿאַר.
דערצו זענען אַ טייל פֿון די מחברים געווען גיכער גראַפֿאָמאַנען איידער גרויסע טאַלאַנטן.
אין דעם אינטערעסאַנטן ווידעאָ אַרויסגעלאָזט פֿונעם ייִדישן ביכער־צענטער, דערציילט רבֿקה אויגענפֿעלד, אַ לאַנגיאָריקע כּלל־טוערין אין די מאָנטרעאָלער ייִדיש־קרײַז, וועגן דעם „קאָמיטעט‟ וואָס האָט געדאַרפֿט זיך פֿאַרנעמען מיט יענע מיזרח־אייראָפּעיִשע ייִדן וועלכע האָבן געשריבן ביכער וואָס האָבן לאוו־דווקא געהאַט אַ ליטעראַרישן ווערט. אין דער פֿאַר־מלחמהדיקער ייִדישער מיזרח־אייראָפּע איז דער גראַפֿאָמאַן געווען אַ באַקאַנטער טיפּ בײַ די טרעפֿונגען אין די שרײַבער־פֿאַראיינען, און נאָכן חורבן האָט מען זיי געזען אין די נײַע ייִדישע צענטערס. הײַנט זעט מען זיי זעלטן.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.