מײַן באַליבטסטע ירושה־זאַך: דער עלטער־באָבעס קידושין־רינגל

Favorite Heirloom: My Great-Grandmother's Wedding Ring

Deb Greenberg

פֿון דבֿורה גרינבערג (ניו־יאָרק)

Published May 01, 2018.

SCROLL DOWN FOR ENGLISH

מיט עטלעכע חדשים צוריק האָבן מיר געבעטן אונדזערע לייענער — סײַ פֿונעם ייִדישן פֿאָרווערטס, סײַ פֿונעם ענגלישן — איר זאָלט אונדז צושיקן אַ פֿאָטאָגראַפֿיע און באַשרײַבונג פֿון אײַער באַליבטסטער ירושה־זאַך. דער אָפּרוף איז געווען אַן ענטוזיאַסטישער. אָנהייבנדיק די ערשטע וואָך אין מײַ, דעם חודש געווידמעט דער ייִדישער אַמעריקאַנער קולטור־ירושה, שטעלן מיר יעדן טאָג אַרויף איינע פֿון די ירושה־מעשׂיות.

דורך די אַלע חפֿצים וועט איר זיך אַ ביסל דערוויסן וועגן די אינטערעסאַנטע משפּחה־געשיכטעס פֿון אונדזערע לייענער, און במילא זיך באַקענען מיט געוויסע אַספּעקטן פֿון דער ייִדישער קולטור־געשיכטע פֿון אַ מער פּערזענלעכן קוקווינקל.


אָט איז מײַן קידושין־רינגל. ס׳איז אויך געווען מײַן עלטער־באָבעס צווייט חתונה־רינגל. זי איז קינדווײַז געקומען קיין אַמעריקע פֿון אוקראַיִנע בײַם סוף פֿונעם 19טן יאָרהונדערט און האָט מיט דער צײַט זיך באַזעצט אין פֿילאַדעלפֿיע.

איין מאָל, יאָרן נאָך דער חתונה, האָט זי זיך געכאַפּט, אַז זי האָט דאָס פֿינגערל פֿאַרלוירן. האָט זי געבעטן בײַ איר מאַן, ער זאָל איר קויפֿן אַ נײַס. ער האָט אָפּגעלאַכט פֿון איר בקשה, פֿרעגנדיק פֿאַר וואָס זי דאַרף אַ חתונה־רינגל, אַז אַלע ווייסן דאָך, אַז זי איז זײַן פֿרוי.

דאָס איז, פֿאַרשטייט זיך, מײַן עלטער־באָבען ניט געפֿעלן געוואָרן און מיט עטלעכע טעג שפּעטער האָט דער עלטער־זײדע איר געשאָנקען אַ פֿינגערל, וואָס ער האָט אַליין געמאַכט דורך פֿאַרלייטן עטלעכע דראָטן. שפּעטער האָט ער פֿאַרביטן דאָס דראָטענע רינגל מיטן דאָזיקן רינגל אויסגראַווירט מיט טראַדיציאָנעלע מאַראַנצן־בלומען. ווען זי איז געשטאָרבן האָט מײַן באָבע עס געירשנט.

מיט יאָרן שפּעטער האָט די באָבע עס מיר איבערגעגעבן לכּבֿוד מײַן אייגענער פֿאַרקנסונג, און מיר דערציילט די גאַנצע געשיכטע. דאָס פֿינגערל איז נישט סתּם אַ סימבאָל פֿון מײַן זיווג־לעבן; ס׳איז ממש אַ פֿאַרבינדונג צו מײַן פֿאַרגאַנגענהייט און צו מײַן עלטער־באָבע־זיידע, וואָס איך האָב ניט געהאַט דעם זכות צו קענען.


Several months ago we asked you, readers of the Yiddish and English Forward, to send us a photo and description of your favorite heirloom. The response was an enthusiastic one. Beginning the first week of May, Jewish American Heritage Month, we will publish each of these stories daily on our website.

By reading about these family treasures, you will discover some of the fascinating family histories of our readers, as well as their Jewish cultural context from a personal perspective.

If you can read some Yiddish, try reading the Yiddish passage above, which comes with a special feature: every time you click on a word, the English translation appears!

My Great-Grandmother’s Wedding Ring

by Deb Greenberg (New York)

This is my wedding ring. It was also my great-grandmother’s second wedding ring. She came to this country from Ukraine as a young woman in the late 19th century and eventually settled in Philadelphia.

After many years of marriage to my great-grandfather, she was distressed to find one day that she had lost her wedding ring. She asked her husband to replace it. He scoffed at the suggestion, saying: “Why do you need a ring? Everyone knows you’re married to me.”

Needless to say, my great-grandmother was unmoved, and some days later, my great-grandfather presented her with a ring he had made from soldering wire. Eventually, he was able to replace the wire ring for this ring, engraved with traditional orange blossoms. After her death, the ring passed to my grandmother, who later gave it to me, along with this story, on my engagement. This ring is more than a symbol of my own marriage; it is a connection to my past and the great-grandparents I never had the opportunity to know.