„בעני, האָסט שוין איבערגעלייענט דעם פּייפּער?‟

"Benny, Are You Finished With the Paper Yet?"

פֿון דזשאָען קינג (קווינס, ניו־יאָרק)

Published April 10, 2019.
דער זיידע, בנימין און זײַן פֿרוי, פֿרידע (אַרום 1924)
Courtesy: Family of Benjamin Goldsmith
דער זיידע, בנימין און זײַן פֿרוי, פֿרידע (אַרום 1924)

Scroll down for English

(דאָס איז טייל פֿון אַ סעריע פֿאָרווערטס־זכרונות פֿון אונדזערע לייענער, וואָס זענען אָפּגעדרוקט געוואָרן אינעם סאַמע לעצטן געדרוקטן נומער, אַפּריל 2019)

קינדווײַז האָבן מיר געוווינט בײַם זיידע בנימין און דער באָבע פֿרידע אין בראַונסוויל, ברוקלין, אין דער אייבערשטער דירה. אַ פֿעטער האָט געוווינט אין דער אונטערשטער, אין שכנות מיט אַ געוועלב.

דער זיידע האָט קוים געקענט לייענען ענגליש. ער איז געווען אַ בעקער וואָס האָט יעדן טאָג אָנגעהויבן די אַרבעט נאָך איידער די זון איז אויפֿגעגאַנגען און אַהיימגעקומען מיטאָגצײַט, תּמיד מיט אַ פֿאָרווערטס אַרײַנגעשטעקט אין דער קעשענע. בשעת ער האָט געגעסן מיטאָג האָט ער געלייענט די צײַטונג.

נאָך מיטאָג פֿלעג זײַן שכן, אַ קצבֿ, שטיין אונטן בײַ די טרעפּ און אַרויפֿרופֿן: „נו, בעני, האָסט שוין איבערגעלייענט דעם פּייפּער?‟ מײַן זיידע פֿלעגט אַן אומצופֿרידענער צוגיין צו די טרעפּ, צונויפֿקאַטשען דעם פֿאָרווערטס און אים צוּוואַרפֿן צום שכן, בורטשענדיק אונטער דער נאָז: „טשיפּ בעסטערד [קאַרגער פּאַסקודניאַק]…‟

כאָטש מײַן ליבער זיידע און זײַן שכן דער קצבֿ זענען שוין לאַנג אויף יענער וועלט, רופֿט דער נאָמען „פֿאָרווערטס‟ נאָך אַלץ אַרויס בײַ מיראַ שמייכל ווען איך דערמאָן זיך אין יענע צוויי ווערטער, „טשיפּ בעסטערד‟.

“Benny, Are You Finished With the Paper Yet?”

Joanne King (Queens, NY)

Part of a series of Forverts memories by our readers, published in the very last paper edition of the Forverts, April 2019

As a child, I lived with my grandparents in Brownsville, Brooklyn: we had the upstairs apartment, and an uncle had the lower apartment which adjoined a storefront. My grandfather read very little English. He was a baker who started work in the wee hours and came home midday, always with a Forverts in his pocket. He read while he had his dinner.

By early afternoon, the butcher from next door would stand at the bottom of the long flight of stairs and yell up, “Benny, are you finished with the paper?” and my grandfather would growl, go to the stairs and pitch down the folded Forverts, grumbling under his breath: “Cheap bastard.” While my beloved grandfather and his butcher neighbor have been gone for many decades, I never hear the name “Forverts” without smiling and thinking: cheap bastard.