ישׂראל, מיטל־מיזרח, פּובליציסטיק

בײַנאַכט נצחונות – בײַטאָג לוויות

Victory By Day, Funerals By Night

פֿון יצחק לודען

(די 3 טע זײַט פֿון 4)

אָבער דאָס שטימט נישט מיט נתניהוס „חזון‟ פֿון דער „נאַציאָנאַלער מדינה פֿון ייִדישן פֿאָלק אין ארץ־ישׂראל‟, און ער האָט פֿאַרלאַנגט פֿון דעם נאָן-פּאַרטנער „אויסצוקלײַבן צװישן ׳כאַמאַס׳ — אָדער ישׂראל‟… אין צװישן האָט די ראַסיסטישע העצע, װאָס האָט זיך צעהוליעט קעגן די אַראַבער אין „פֿײסבוק‟, אויף די װענט אין די אַראַבישע ייִשובֿים און אָביעקטן און אין די באַרן, װי אויך אין דעם אָפֿיציעלן פּאָסטער פֿון דער מוניציפּאַליטעט פֿון אור־יהודה, מיטן רוף צו דער אַרמײ: „דערלאַנגט זײ אין זייער מאַמעס מאַמען אַרײַן‟… און אין דער פֿאָדערונג פֿונעם דעקאַן פֿון בר-אילן אוניװערסיטעט צו אַ פּראָפֿעסאָר, אַ לעקטאָר פֿונעם יורידישן פֿאַקולטעט ער זאָל זיך אַנטשולדיקן פֿאַר אויסדריקן זײַן באַדויער איבער דעם טויט פֿון אַלע ציװילע קרבנות פֿון דער מלחמה, שוין אָפּגעטאָן אירס און האָט דערפֿירט, אַזוי װי די גיפֿטיקע העץ-קאַמפּאַניע קעגן ראָבינען מיט 20 יאָר צוריק, צום מאָרד פֿון דעם 9־יאָריקן אַראַבישן ייִנגל מאָכאַמעד אַבו כאַדאַד.

אויב מען וואָלט גערופֿן דעם פּרעמיער נתניהו ער זאָל אויפֿטרעטן פֿאַרן געריכט װי אַן עדות קעגן די דרײַ באַרבאַרישע פֿיראָמאַנען, װאָלט ער נישט געקאָנט אָפּלײקענען, אַז ער איז געװען אַ שותּף צו דער גיפֿטיקער אַטמאָספֿער, צום אָנצינדן דאָס פֿײַער פֿון דער שׂינאה, װאָס האָט זיך צעפֿלאַקערט נאָך דעם מאָרד פֿון די דרײַ פֿאַרכאַפּטע ייִדישע ייִנגלעך, אין גוש־עציון. דאָס איז געװען, װי געזאָגט, קורץ נאָך דעם צוזאַמענברוך פֿון דער שלום-איניציאַטיװ פֿון דזשאָן קערי.

די פֿריִערדיקע „לעצטע‟ אָפּעראַציע „װאָלקנזײַל‟, האָט זיך אָנגעהויבן אַזוי װי די איצטיקע, מיט אַ מאַסיװער אונטערשטיצונג פֿון דער ייִדישער באַפֿעלקערונג, און מיט דעמאָנסטראַציעס אונטער דעם לאָזונג „לאָזט דעם צה”ל מנצח זײַן‟, און אין רעגירונגס-קאַבינעט האָט אלי ישי, דער דעמאָלטיקער מנהיג פֿון ש”ס, פּונקט ווי בענעט, דער איצטיקער כּנסת־דעפּוטאַט פֿון „הבית היהודי‟, געפֿאָדערט צו צעשמעטערן עזה, אַז עס זאָל פֿון איר קיין זכר נישט בלײַבן. און דער דעמאָלטיקער רעגירנדיקער דרײַלינג נתניהו-ברק-ליבערמאַן האָט פֿאַרזיכערט, אַז די אָפּעראַציע וועט דויערן ביז וואַנען דער „כאַמאַס‟ וועט אַרויסהייבן די װײַסע פֿאָן, און אַז נאָך דער אָפּעראַציע װעט דער „כאַמאַס‟ מער נישט קענען אויפֿהייבן דעם קאָפּ.

צה”ל האָט דעמאָלט מאָביליזירט 75.000 זעלנער-רעזערוויסטן, װאָס האָבן געװאַרט בײַ דער גרענעץ אַרײַנצומאַרשירן אין דעם עזה-שטרײַף. דאָס װאָרט האָט אָבער געהאַט דער ישׂראלדיקער לופֿט-פֿלאָט, װאָס האָט אין די אַכט טעג געזײעט פֿאַרװיסטונג. דער בלוטיקער שניט פֿון די אַכט טעג איז געװען: 177 פּאַלעסטינער הרוגים. פֿון זיי — 101 טעראָריסטן פֿון „כאַמאַס‟, און 57 ציווילע, צווישן זיי — 34 קינדער. די צאָל דערהרגעטע ישׂראלים — 6 זעלנער פֿון צה”ל.

דאָס לעצטע װאָרט האָט אָבער געזאָגט דער „כאַמאַס‟, װעלכער האָט, אין יענער נאַכט נאָכן אָנמעלדן דעם שטילשטאַנד, געטאַנצט אויף די חורבֿות און געיובֿלט זײַן נצחון מיט ריזיקע מאַניפֿעסטאַציעס אויף די גאַסן און געסלעך פֿון דער חרובֿער עזה.

דער דערגרייכטער הסכּם אין רעזולטאַט פֿון דער אַכט־טאָגיקער מלחמה האָט צום ערשטן מאָל געשאָנקען דעם טעראָריסטישן „כאַמאַס‟ אַן אינטערנאַציאָנאַלע פּאָליטישע לעגיטימאַציע, װי אויך ישׂראלדיקע פֿאַרפֿליכטונגען צו פֿאַרלײַכטערן די בלאָקאַדע אַרום עזה.