זײַ געזונט, „קלעזקעמפּ‟

‏Farewell, Klezkamp

אויפֿן לעצטן אָוונט פֿון „קלעזקעמפּ‟
אויפֿן לעצטן אָוונט פֿון „קלעזקעמפּ‟

פֿון איציק גאָטעסמאַן

Published December 31, 2014, issue of January 23, 2015.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

דערצו האָט מען אָרגאַניזירט צוויי סעסיעס, אין וועלכע מע האָט זיך דערמאָנט אין דער 30־יאָריקער געשיכטע פֿון „קלעזקעמפּ‟, ווי אויך געגעבן אַ טראַכט וועגן דער צוקונפֿט. אין 1985 האָט הענעך (הענרי) סאַפּאָזשניק צוזאַמען מיט אַדריאַן קופּער און בעקי מילער, אונטער דעם אויפֿזע פֿונעם ייִוואָ, געשאַפֿן דעם ערשטן „קלעזקעמפּ‟ אין די קעטסקיל־בערג, אין דער וואָך פֿון ניטל אין אַ קעטסקיל־האָטעל — „דער פּאַראַמאַונט‟. ווי האָט געהייסן דער דירעקטאָר פֿונעם האָטעל? פֿרעדי גאַסטהאַלטער. עס האָט אויסגעזען ווי אַ באַשערטע זאַך.

דער געוואַלדיקער סוקצעס פֿון די ערשטע צוויי „קלעזקעמפּס‟ אין 1985 און 1986 האָט איבערגעשטיגן אַלע דערוואַרטונגען. די „קלעזקעמפּער‟ זענען צוריקגעפֿאָרן אַהיים און אָנגעזאָגט זײערע פֿרײַנד וואָס פֿאַר אַ געפֿינס דאָס איז, און מיטגעבראַכט נאָך חבֿרים דאָס צווייטע יאָר. אָנצופֿילן די האָטעל־צימערן די ערשטע יאָרן איז נישט געווען קיין פּראָבלעם. בלי־ספֿק, איז אין יעדער קאַפּעליע אין אַמעריקע דאָ כאָטש איין מוזיקער, וואָס האָט זיך געלערנט אין „קלעזקעמפּ‟.

צווישן די דערמאָנונגען בײַ איין סעסיע, האָט דער שרײַבער און לעקטאָר מײַקל וועקס חוזק געמאַכט פֿונעם נעבעכדיקן „פּאַראַמאַונט‟־האָטעל, וואָס האָט, אַפּנים, נישט געקענט ציילן, און האָט געשטעלט צימער 304 לעבן צימער 104. פֿון דעסטוועגן, האָט די היימישקייט פֿונעם „פּאַראַמאַונט‟ אויך איבערגעלאָזט זיסע חלומות. אַ סורפּריז־גאַסט איז געקומען זיך צו באַטייליקן אין דער סעסיע — פּראָפֿעסאָר ברײַנדל קירשענבלאַט־גימבלעט, די קוראַטאָרין פֿונעם נײַעם פּויליש־ייִדישן מוזיי אין וואַרשע. זי האָט אַרויסגעהויבן דעם פֿאַקט, וואָס במשך פֿון די אַלע „קלעזקעמפּ‟־יאָרן האָט מען זיך פֿון דער נאָענט באַקענט מיטן לעצטן דור פֿאַר־מלחמהדיקע ייִדיש־רעדערס; זיך געלערנט פֿאָלקלאָר און פֿאָלקס־שטייגער פֿון אַזוינע לערערס ווי די זינגערין בראָניע סאַקינאַ, מאיר קירשענבלאַט, גערמאַן גאָלדענשטיין, פּערל סאַפּאַזשניק, מײַן מאַמע — ביילע שעכטער־גאָטעסמאַן און אַנדערע.

און וואָס וועגן דער צוקונפֿט? שערי מיירענט, די וויצע־דירעקטאָרין פֿון „קלעזקעמפּ‟ און גרינדערין פֿונעם „מיירענט־אינסטיטוט פֿאַר ייִדישער קולטור‟ בײַם וויסקאָנסינער אוניווערסיטעט, האָט דערציילט וועגן דעם „אינסטיטוטס‟ אַרבעט, וואָס נעמט אַרײַן דיגיטאַליזירן טויזנטער אַלטע רעקאָרדירונגען, און זיי אַרויפֿגעבן אויף דער אינטערנעץ. סאַפּאָזשניק, דער דירעקטאָר פֿונעם נײַעם אינסטיטוט, האָט אויך איבערגעגעבן די פּלענער מכּוח „וואַנדערנדיקע קלעזקעמפּס‟, וואָס וועלן פֿאָרן אין פֿאַרשיידענע שטעט און פֿאָרשטעלן די מוזיק און טענץ פֿון „קלעזקעמפּ‟ אויף אַ קלענערן פֿאַרנעם.

אין דער שטאָט ניו־יאָרק האָט אַ גרופּע שוין אַרומגערעדט אַ פּלאַן אויפֿצושטעלן „ייִדיש־ניו־יאָרק‟ ( Yiddish New York) דעם קומעדיקן יאָר ניטל־צײַט, צו פֿאַרנעמען דאָס אָרט פֿון „קלעזקעמפּ‟. ווען מע זעט וואָס פֿאַר אַ לעבעדיקע און נאָענטע קהילה האָט זיך אַנטוויקלט אין „קלעזקעמפּ‟ במשך פֿון די 30 יאָר, איז שווער זיך פֿאָרצושטעלן, אַז ס’וועט אויפֿקומען עפּעס אַנדערש אויף זײַן אָרט. דערווײַל דאַרף מען זיך פֿרייען מיט די גרויסע אויפֿטוען פֿון די 30 יאָר „קלעזקעמפּ‟.