די מאַסן־עמיגראַציע — אַ קוק פֿון ישׂראל

The Mass Migrations - A View From Israel

ישׂראלס הויכע וואַנט בײַ דער גרענעץ מיט עגיפּטן (אויפֿן בילד) האָט, אין אַ גרויסער מאָס, אָפּגעשטעלט דאָס שוואַרצן די גרענעץ מצד די פּליטים און דער „איסלאַמישער מדינה‟
Getty Images
ישׂראלס הויכע וואַנט בײַ דער גרענעץ מיט עגיפּטן (אויפֿן בילד) האָט, אין אַ גרויסער מאָס, אָפּגעשטעלט דאָס שוואַרצן די גרענעץ מצד די פּליטים און דער „איסלאַמישער מדינה‟

פֿון עמיל קאַלין

Published September 10, 2015, issue of October 02, 2015.

(די 2 טע זײַט פֿון 3)

כּל-זמן די פּליטים האָבן זיך קאָנצענטרירט אין די שכנותדיקע מדינות, איז געווען שאַ־שטיל, נאָר אַז די צאָל נפֿשות פֿון דער אַרײַנוואַנדערונג אין אייראָפּע איז ממשותדיק געוואַקסן, האָט זיך קלאָר אַרויסגעוויזן — אייראָפּע האָט זיך נישט געגרייט דערצו; די ווירקלעכקייט האָט זי געכאַפּט אַ שלעפֿעריקע, פֿאַרטאָן אין זיך און נאָר אין זיך.

די אייראָפּעיִשע פּאָליטיק האָט בפֿירוש פֿאַרראַטן אירע בירגער. ישׂראל קוקט פֿאַרגאַפֿט אויף אייראָפּע, ווי די כוואַליעס שלאָגן זיך אין דעם אַלטן קאָנטינענט. ישׂראל האָט זיך באַמיט, זינט דעם אָנהייב פֿון דעם אַראַבישן פֿרילינג, זיך צו פֿאַרהיטן פֿון דעם שטורעמדיקן אַרום, זיך איזאָלירן ביז די הימלען וועלן ווידער ווערן לויטער.

אינטערעסאַנט, אַז די אַמאָליקע וויזיע פֿון שמעון פּערעס וועגן אַ מיטל-מיזרח אָן גרענעצן איז ענלעך צו דער אייראָפּעיִשער פֿאַראייניקונג. איצט וויל ישראל זײַן אַן אינדזל און די אייראָפּעיִשע פֿאַראייניקונג ווערט אַליין אַ מין מיטעלן-מיזרח. די אייראָפּעיִשע פֿאַראייניקונג האָט אויסגעזען ווי אַן אויסגעצייכנטער געדאַנק, דער תּקיעת-שופֿר פֿון גלאָבאַליזאַציע, די ענדגילטיקע אויסלייזונג, דער סוף פֿון צײַט, דער טויט פֿון די שעדלעכע נאַציאָנאַליסטישע צוגאַנגען, גרענעצן, פֿאַראורטיילן. די אייראָפּעיִשע פֿאַראייניקונג האָט זיך אַרומגעטראָגן מיט זייער אַ צוציִענדיקן נדן: עקאָנאָמישע בליִונג, שלום צווישן פֿעלקער — טאַקע משיחס צײַטן.

ווי עס זעט אָבער אויס, קומט אין דער ווירקלעכקייט נישט אַלץ אַזוי שיין אויס, ווי עס וואָלט זיך געוואָלט. פּלוראַליזם און ליבעראַליזם אָן קלאָרע מיטלען פֿון זעלבסטשוץ און אָן גרענעצן, האָבן איין גורל — די אינוואַזיע פֿון די הײַנטיקע פּאַריער, אַרויסגעטריבענע פֿון דער אייגענער היים.

די אייראָפּעיִשע פֿאַראייניקונג קומט אָפּ צוליב דעם, וואָס זי האָט זיך אָפּגעגעבן בלויז מיט אירע פֿאַנטאַזיעס: דעמאָקראַטיע אין ליביע, עגיפּטן, פֿאַרשפּרייטן גערעכטיקייט (דאָס הייסט, איר גערעכטקייט) אין די אַראַבישע לענדער, און פֿאַרקוקט די „קליינע פּרטים‟: קאַדאַפֿי, דער מערדערישער טיראַן, האָט טרײַ געדינט ווי אַ „שלאָס‟ פֿון אייראָפּע אין דעם מיטלענדישן ים, און אייראָפּע האָט אים „פֿאַרקויפֿט‟.