„אַפּיקורסות‟ אין איסלאַם

“Heretic” According to Islam

אַיאַאַן הורסי אַלי און איר בוך „הערעטיקער‟
Getty Images
אַיאַאַן הורסי אַלי און איר בוך „הערעטיקער‟

פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן

Published September 11, 2015, issue of October 02, 2015.

שפּעט בײַ נאַכט האָב איך דערזען צום ערשטן מאָל אויף דער טעלעוויזיע „די ביל מאַהער שאָו‟, אַ חבֿרה־מאַן, וואָס פֿירט אָן מיט דער טעלעוויזיע־פּראָגראַם, מיט פֿאַרבעטענע געסט, וועלכע האַלטן פּאָליטישע דיסקוסיעס. ער איז דער זעלביקער פּאַרשוין, וואָס האָט אונדז צוגעשטעלט דעם פֿילם Religionless, (אָן רעליגיע), וווּ ער קומט צום אויספֿיר, אַז אַלע רעליגיעס פֿאַרפֿירן און פֿאַרטשאַדען די מוחות פֿון זייערע מאַסן. איינע פֿון מאַהערס געסט איז געווען די הויכע, בילד-שיינע פֿרוי, אַיאַן הירסי אַלי, אַ געבוירענע אין סאָמאַליע, אויסגעוואַקסן אין סאַודי־אַראַביע, אין עטיאָפּיע און אין קעניע, אין אַ משפּחה פֿון פֿאַרביסענע איסלאַמיסטן, אונטער טיראַנישע סולטאַנען און באַרבאַרישע פֿונדאַמענטאַליסטן.

הירסי אַלי איז אַדורכגעגאַנגען די שבֿע־מדורי־גיהנום אין איר לעבן, אַרײַנגערעכנט פֿרויען־מוטילאַציע (אויסשנײַדן פֿרויען קליטאָריס), אַדורכגעמאַכט אַ געצוווּנגענע חתונה, ברוטאַלע קלעפּ, און איז אַרויס דערפֿון אַ מערקווירדיקע פֿרוי: אַ מחברטע פֿון אַ צאָל ביכער, כּסדר אויף דער „בעסטסעלער‟־ליסטע פֿון דער „ניו־יאָרק טײַמס‟.

אין 1992 האָט זי אויסגעפּועלט אַזיל־רעכט אין האָלאַנד און זיך דאָרט באַזעצט. צו אירע 22 יאָר איז זי באַשטימט געוואָרן ווי אַ מיטגליד פֿון האָלענדישן פּאַרלאַמענט. זי האָט זיך אויך אויסגעצייכנט ווי אַ פּראָמינענטע לעקטאָרין, זשורנאַליסטקע, און פּעדאַגאָגין. דער „טײַמס מאַגאַזין‟ האָט זי אויסגעקליבן ווי איינע פֿון די אײַנפֿלוסרײַכסטע מענטשן אויף דער וועלט. זי איז הײַנט צו טאָג אַ פּראָפֿעסאָרין אין האַרוואַרדער אוניווערסיטעט. דאַכט זיך, קיין גרעסערן ייִחוס קען מען זיך נישט צושנײַדן.

ווען איך האָב זי געהערט רעדן וועגן איר פּליטה פֿון איסלאַם, די ראַדיקאַלע רעליגיע מיט וועלכער זי איז אויסגעוואַקסן, וווּ מען האָט אין איר אַרײַנגעפּאָמפּעט טאָג און נאַכט די דאָקטרינע פֿונעם קאָראַן, וואָס פּרעדיקט, אַז יעדער פֿאַררעטער, הערעטיקער, אָפּנײַגער, און אומגלייביקער אין די געזעצן פֿון שאַריאַ און האַדיט, מוז באַצאָלן מיטן לעבן אויף פֿאַרשיידענע אופֿנים, האָב איך גלײַך געמוזט לייענען אירע צוויי ביכער, „הערעטיק‟, (אַפּיקורס) און „אינפֿידעל‟ (פֿאַררעטער).

אין איר בוך „הערעטיק‟ (אַפּיקורס) באַמערקט זי, אַז ווי נאָר פּרעזידענט אָבאַמאַ איז אויסדערוויילט געוואָרן ווי דער ערשטער אַפֿראָ־אַמעריקאַנער פּרעזידענט אין אַמעריקע און באַשאָנקען געוואָרן מיט דער נאָבעל־פּרעמיע פֿאַר שלום, איז ער צום אַלעם ערשטן אַוועק קיין עגיפּטן האַלטן אַ ברודערלעכע אָראַטאָריע, נעמלעך, אַז איצט קענען מיר אַלע, סײַ דער מערבֿ און סײַ די מוסולמענער שליסן שלום, ווערן גוטע ברידער און עסן פֿון איין שיסל אין דער סוכּה.

אין 2013, גלײַך נאָך דעם אויפֿרײַס אין באָסטאָנער „מאַראַטאָן‟־געלויף, האָט זיך די פּרעסע צוגעאײַלט אָפּצונײגן דעם פֿאַקט, אַז די צאַרנאַיעוו ברידערלעך זײַנען באַאײַנפֿלוסט געוואָרן פֿון דער איסלאַמישער דיקטאַטור און איר ראַדיקאַליזם. אונדזער פּרעזידענט אָבאַמאַ אַליין האָט זיך אָפּגעהאַלטן פֿון באַצײכענען עס ווי אַן איסלאַמיש, פּראָוואָקאַטיווער אינצידענט.

הירסי אַלי דערקלערט אין איר בוך, אַז די מערבֿדיקע פֿירער און פּאָליטיקער אײַלן זיך גאָרנישט צוצוגעבן, אַז די פּראָבלעם האָט עפּעס צו טאָן מיט זייער גלויבן. נאָך אַלעמען, טענהן די מעסיק גלויביקע אַראַבער, איז איסלאַם אַ פֿרידלעכע רעליגיע. הײַנט שטרענגט מען זיך אָן צו דערקלערן, אַז די פֿאַרברעכנס געהערן בלויז צו אַן עקסטרעמער גרופּע, וואָס לײַדט פֿון משוגעת.

די מחברטע שרײַבט אַ סך וועגן דער באַציִונג פֿון די איסלאַמיסטן צו ייִדן און קריסטן. זי דערקלערט: „די מעדינאַ־מוסולמענער רופֿן די ייִדן און קריסטן ׳חזירים׳ און ׳מאַלפּעס׳; זיי האַלטן, אַז די גרופּעס געהערן בכלל צו אַ פֿאַלשער אמונה.‟

היסטאָריש גערעדט, שרײַבט הירסי אַלי, אַז נאָך דער צוקונפֿטיקער אינוואַזיע פֿון איסלאַם אויף די פֿעלקער פֿון דער וועלט, וועלן זיי זיך אָפּרעכענען מיט די הערעטיקער און אָפּנײגער פֿונעם קאָראַן. זי דערמאָנט אויך, אַז די אַראַבער גופֿא רופֿן זיך „דאָס פֿאָלק פֿונעם בוך‟ (עם־הספֿר). דעמאָלט וועלן די איסלאַמיסטן צווינגען די ייִדן, קריסטן, און זאָראָאַסטריאַנער (אַלט פּערסיש פֿאָלק מיט אַן אייגענעם גלויבן) אָפּצאָלן אַ ספּעציעלן שטײַער ווי אַ סימן פֿון זייער בושה און דערנידעריקונג; און ווען זיי וועלן האָבן דאָס אויסגעצאָלט, ערשט דעמאָלט וועלן זיי קענען דינען זייער גאָט. דער קאָראַן וואָרנט אויך נישט צו חבֿרן זיך מיט ייִדן און קריסטן, אָבער די מוסולמענער מעגן יאָ חתונה האָבן מיט ייִדישע און קריסטלעכע פֿרויען, צוליב דעם איסלאַמישן אײַנשטעל, אַז דער רעליגיעזער אידענטיטעט געהערט צום פֿאָטער פֿון די קינדער.

הײַנט, ווען איך זע, ווי די אַסאַד־רעגירונג אין סיריע פֿאַרפֿאָלגט, פֿאַרטיליקט, פֿאַרטרײַבט אַן אייגן פֿאָלק, און ווי זײערע אייגענע בירגער אַנטלויפֿן אויף שיפֿן, פֿאַרלירן אויפֿן וועג זייערע קינדער, ביז די געראַטעוועטע פּליטים שלאָגן אָן אין די ברעגעס פֿון אונגערן, טראַכט איך בײַ זיך: זאָל זיי ווויל באַקומען זייער ישועה! איין קלייניקייט, זאָלן חס־וחלילה זייערע קומענדיקע דורות נישט אין אַ שיינעם פֿרימאָרגן נישט אָפּצאָלן די גאַסטפֿרײַנטלעכקייט מיט גוואַלדטאַטן, ווי עס טוען זייערע ברידער איבער גאַנץ אייראָפּע.