(די 2 טע זײַט פֿון 2)
ריסאַ האָט איבערגעגעבן, אַז בעת דער פֿאָרשטעלונג „זיסע חלומות‟, וואָס ריסאַ האָט אַליין אָנגעשריבן און אויפֿגעפֿירט, איז מינאַ בערן שוין געווען 87 יאָר אַלט, אָבער זי איז, ניט געקוקט אויף דעם, שטענדיק געווען די הויפּט־אַטראַקציע. נאָך איר רעדע האָט עלינאָר ריסאַ געזונגען דאָס ליד פֿון משה־לייב האַלפּערן, „אומרו מײַנע‟, אינעם נוסח, וואָס מינאַ בערן האָט עס געזונגען, ווי אַ טייל פֿון דער פּיעסע „זיסע חלומות‟.
די חזנטע שירה פֿלאַם האָט געזונגען דאָס ליד „הערשעלע‟ פֿון מרדכי געבירטיג, וואָס איז געווען אַ שטענדיקער טייל פֿון מינאַ בערנס רעפּערטואַר, און אַלען ריקמאַן און יעלענאַ שמולענסאָן האָבן פֿאָרגעשטעלט די סקיצע „ער און זי‟, וואָס בערן האָט זיי איבערגעלאָזט בירושה.
לאָרי ווילנער, וואָס האָט געשפּילט צוזאַמען מיט מינאַ בערן אינעם „בראָדוויי‟־שלאַגער Those Were the Days, האָט איבערגעגעבן אַ פּאָר זכרונות וועגן מינאַ בערן. ווילנער האָט דערקלערט, אַז כאָטש מינאַ איז דעמאָלט, אין 1990, געווען 79 יאָר אַלט, האָט זי שטענדיק געטראָגן שיך מיט הויכע אָפּצאַסן. אינעם ספּעקטאַקל, וואָס האָט פֿאָרגעשטעלט די געשיכטע פֿונעם ייִדישן טעאַטער צום ערשטן מאָל אויף „בראָדוויי‟, האָט מינאַ בערן אַליין אָנגעשריבן אַ פּאָר פֿון די מאָנאָלאָגן. צווישן זיי איז געווען אַן אַבסורדישער מאָנאָלאָג אויף ענגליש, „דער רעקל־מאָנאָלאָג‟, אין וועלכן אַן אַלטע ייִדישע פֿרוי ווערט איגנאָרירט דורך אירע אייגענע קינדער, וואָס צווינגען זי צו זײַן אַ דינסט־מויד. לאָרי ווילנער האָט פֿאָרגעלייענט דעם מאָנאָלאָג מיט אַלע פּיטשעווקעס, אַרײַנגערעכנט בערנס טיפֿן ייִדישן אַקצענט.
די פּראָגראַם האָט אָנגענומען אַן ערנסטן טאָן נאָך דעם, וואָס די שרײַבערין מאַשע לעאָן איז אַרויפֿגעקומען אויף דער בינע. לעאָן האָט דערקלערט, אַז מינאַ בערן פֿלעג יאָר אײַן יאָר אויס בײַ דער יערלעכער הזכּרה לכּבֿוד די קדושים פֿון וואַרשעווער געטאָ רעציטירן אויף אויסנווייניק דאָס ליד „אין וואַרשעווער געטאָ איז איצט חודש ניסן‟ פֿון בינעם העלער. דערנאָך האָבן שיין בייקער, יעלענאַ שמולענסאָן, דזשאָען באָרץ און חיים וואָלף פֿאָרגעלייענט דאָס ליד פֿאַרן עולם.
נאָך אַ דערמאָנונג פֿון איר אייניקל, וידל [ווידאַל] פּערלמאַן, האָט מען געהערט פֿון מינאַ בערן אַליין, אין פֿאָרעם פֿון אַ רעקאָרדירטן דועט „אָדעסער מאָטיוון‟, צוזאַמען מיט איר מאַן בען באָנוס. אין דער קאָמישער סקיצע האָט מינאַ בערן, מיט איר גאָר הויכן קול געפֿרעגט איר מאַן, צי ער האָט טענות צו די פֿאַרשידענע מיטגלידער פֿון איר משפּחה. כאָטש ביידע לייקענען אָפּ דאָס געפֿיל, איז עס קלאָר, אַז ביידע זענען מלא־כּעס אויף די קרובֿים פֿונעם צווייטן און בעתן דועט דערקלערן זיי די פֿאַרשידענע סיבות, פֿאַר וואָס זיי קענען יענעמס קרובֿים ניט פֿאַרטראָגן.
בײַם סוף פֿון פּראָגראַם האָבן אַלע זינגער, אַקטיאָרן און אַרטיסטן געזונגען דאָס ליד „שבת, שבת‟ פֿון בען יאָמען, צוזאַמען מיטן עולם. דאָס ליד האָט מען אויסגעקליבן, ווײַל בעת דער פֿאָרשטעלונג Those Were the Days אין 1990 און 1991, האָט מינאַ בערן דערקלערט די צושויער, אַז זי וויל, זיי זאָלן פֿאַרגעדענקען דאָס ליד לאַנג נאָך דעם, וואָס זי וועט שטאַרבן „אין 20 יאָר אַרום‟. מינאַ בערן איז טאַקע אַוועק אין דער אייביקייט פּונקט 20 יאָר נאָך דער פֿאָרשטעלונג. מיט דער פּראָגראַם האָט דער עולם פֿאַרזיכערט, אַז מע וועט לאַנג געדענקען, סײַ דאָס ליד, און סײַ מינאַ בערן.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.