ישׂראל, מיטל־מיזרח

נײַע מעגלעכע פֿרײַנד פֿאַר ישׂראל

Possibly Some New Friends for Israel

פֿון כּנען ליפֿשיץ (ייִט״אַ)

פּאַריז. — ס׳איז, אַוודאי, נישט קיין חידוש, אַז די אייראָפּעיִשע לענדער האָבן פֿרײַטיק געשטימט צו אָנערקענען דעם נײַסטן באַריכט פֿון דער „יו־ען‟, וואָס באַשולדיקט ישׂראל אין מלחמה־פֿאַרברעכנס אין דער עזה־מלחמה אין 2014.

אינטערעסאַנט איז אָבער, אַז אינדיע און פֿיר אַנדערע לענדער, וואָס האָבן ביז איצט כּסדר געשטימט קעגן ישׂראל אין דער „יו־ען‟, האָבן דאָס מאָל זיך אָפּגעהאַלטן פֿון שטימען. אַלע אַכט אייראָפּעיִשע מיטגליד־מלוכות פֿונעם מענטשנרעכט־ראַט פֿון דער „יו־ען‟ האָבן גוטגעהייסן דעם באַריכט, וואָס דערקלערט, אַז סײַ „כאַמאַס‟, סײַ ישׂראל זענען בעת דעם קאָנפֿליקט אפֿשר באַגאַנגען מלחמה־פֿאָרברעכנס.

דאָס איז נישט דאָס ערשטע מאָל, וואָס די לענדער פֿונעם אייראָפּעיִשן פֿאַרבאַנד האָבן געשטיצט „יו־ען‟־רעזאָלוציעס קעגן ישׂראל. אין 2012, ווען די אַלגעמיינע פֿאַרזאַמלונג האָט געשטימט צו אָנערקענען פּאַלעסטינע, האָבן 14 אייראָפּעיִשע לענדער געשטימט „יאָ‟. אַ טייל פֿון זיי האָבן אויך געשטימט „יאָ‟ פֿאַר עטלעכע אַנטי־ישׂראלדיקע אָפּשטימונגען בײַ UNESCO.

אָבער די אָפּשטימונג פֿרײַטיק איז וויכטיק, ווײַל ס׳איז אַ בולטער סימן פֿון דער וואַקסנדיקער דיסטאַנץ צווישן אייראָפּע און ישׂראל, בעת די ייִדישע מדינה קעמפֿט קעגן דעם פּאַלעסטינער עקסטרעמיזם. אייראָפּע טענהט, אַז אָט דער עקסטרעמיזם איז אַ רעזולטאַט פֿון דער האַרטליניקער פּאָליטיק פֿון פּרעמיער בנימין נתניהו.

אין 2009, ווען דער ראַט האָט געשטימט איבער אַ רעזאָלוציע, וואָס באַשולדיקט ישׂראל אין „ערנסטע בראָכן פֿון מענטשנרעכט‟ בעת איר אָפּעראַציע אין עזה יענעם יאָר, האָבן אַלע מיטגליד־לענדער פֿונעם אייראָפּעיִשן פֿאַרבאַנד, אַרײַנגערעכנט ענגלאַנד, פֿראַנקרײַך, דײַטשלאַנד און האָלאַנד — זיך אָפּגעהאַלטן פֿון שטימען. בלויז די פֿאַראייניקטע שטאַטן האָט געשטימט קעגן דעם. די אָפּשטימונג פֿרײַטיק איז געווען נאָך איין אַ טרויעריקער סימן פֿון אייראָפּעס וואַקסנדיקן אַנטאַגאָניזם צו ישׂראל.

פֿון דער אַנדערער זײַט, איז מערקווירדיק, וואָס אין דער אָפּשטימונג פֿרײַטיק, האָבן אינדיע, קעניאַ, עטיאָפּיע, מאַקעדאָניע און פּאַראַגווײַ זיך דווקא אָפּגעהאַלטן פֿון שטימען. צום טייל, איז עס אַ רעזולטאַט פֿון אַ נײַעם צוגאַנג מצד דער ישׂראל־רעגירונג אָנצוקניפּן און צו פֿאַרשטאַרקן דיפּלאָמאַטישע באַציִונגען מיט לענדער פֿון דער „צווייטער‟ און „דריטער וועלט‟, וואָס האָבן ביז איצט געשטימט פֿאַר די סאַמע אַנטי־ישׂראלדיקסטע רעזאָלוציעס.

אינדיע האָט, למשל, געשטימט קעגן ישׂראל, ווען די „יו־ען‟ האָט נאָך אין 1947 פֿאָרגעלייגט מע זאָל צעטיילן פּאַלעסטינע אויף צוויי לענדער, און אין 1971 האָט זי געשטימט פֿאַר דער טרויעריק באַרימטער רעזאָלוציע 3379, וואָס דעפֿינירט ציוניזם ווי אַ מין ראַסיזם — איידער מע האָט די רעזאָלוציע צוריקגעצויגן אין 1991.

אינדיעס באַשלוס זיך אָפּצוזאָגן פֿון שטימען איז, אַוודאי, נישט סתּם צוליב איר ליבשאַפֿט צו דער ייִדישער מדינה. צום גרויסן טייל, איז עס אַן אָפּשפּיגלונג פֿון אַ נײַער שטעלונג פֿונעם נײַעם פּרעמיער, נאַרענדראַ מאָדי, אַ הינדויִסטישער נאַציאָנאַליסט, וואָס האָט אַ קנאַפּן אינטערעס זיך צו אַליִיִרן מיט די מוסולמענישע לענדער אין דער „יו־ען‟. פֿון דעסטוועגן, האָט ער שוין אַרויסגעוויזן אַ געוויסע סימפּאַטיע פֿאַר ישׂראל, נאָך אַ באַזוך אַהין אין 2006 ווי אַ גובערנאַטאָר. ווען נתניהו איז ווידער דערוויילט געוואָרן אין מאַרץ, האָט מאָדי אים געשיקט אַ „טוויט‟ אויף העברעיִש: „מזל טוב ידידי Bibi@Netanyahu… אני זוכר את פּגישתו הנעימה בניו יורק בספּטמבר האחרון‟ [מזל־טובֿ, מײַן פֿרײַנד. איך געדענק אונדזער אײַנגענעם באַגעגעניש אין ניו־יאָרק דעם פֿאַרגאַנגענעם סעפּטעמבער].

דער קאָנפֿליקט צווישן ישׂראל און די פּאַלעסטינער גייט ווייניק אָן די לענדער, וואָס לײַדן פֿון זייערע אייגענע עקאָנאָמישע צרות און מיליטערישע קאָנפֿליקטן. זיי פֿאַרשטייען אַליין, אַז זיי קאָנען געניסן פֿון אַ פֿרײַנדשאַפֿט מיט דער וואָפֿן־פּראָדוצירנדיקער, טעכנאָלאָגיש־געניטער ייִדישער מדינה.

„די ירידה פֿון מאַכט און השפּעה מצד די פֿאַראייניקטע שטאַטן און אייראָפּע איז קלאָר, און ווײַזט בולט אָן די פּאָטענציעלע מאַכט פֿון די נײַע כּוחות — כינע, אינדיע און בראַזיל,‟ האָט זלמן שובֿל, אַ געוועזענער ישׂראלדיקער אַמבאַסאַדאָר אין וואַשינגטאָן, געשריבן אין אַ באַריכט אין 2011.

די באַדינגונגען זענען איצט טאַקע זייער גוטע פֿאַר ישׂראל: ערשטנס, צוליב דער דראַמאַטישער ירידה פֿון נאַפֿטפּרײַזן אין די לעצטע יאָרן, און דער נײַער אַמעריקאַנער פּראָדוקציע פֿון שיפֿער־אייל; און צווייטנס, צוליב די אומרוען אין דער אַראַבישער וועלט, וואָס האָבן ממשותדיק אָפּגעשוואַכט דעם כּוח פֿון די אַראַבישע נאַפֿט־פּראָדוצענטן צו צווינגען אַנדערע לענדער צו בויקאָטירן ישׂראל.

„מיר דאַרפֿן קולטיווירן די נײַע אַליאַנצן ווי אַ לאַנג־יאָריקע אינוועסטיציע,‟ האָט באַמערקט צבֿי מזל, אַ געוועזענער ישׂראלדיקער אַמבאַסאַדאָר אין שוועדן און עגיפּטן. „סוף־כּל־סוף, זעען מיר שוין די רעזולטאַטן פֿון אונדזער אַרבעט.‟