דעם 10טן און 11טן אָקטאָבער איז אינעם ניו־יאָרקער טעאַטער בײַ דער „שול פֿון וויזועלער קונסט‟ (SVA) פֿאָרגעקומען די יערלעכע אינטערנאַציאָנעלע קאָנפֿערענץ פֿון פּאָליגלאָטן — קענער פֿון עטלעכע שפּראַכן. אויפֿן צווייטן טאָג פֿון דער דאָזיקער אונטערנעמונג, 11 אַזייגער אינדערפֿרי, האָט יעקבֿ־פּרץ בלום, אַ באַקאַנטער ייִדיש־אַקטיוויסט, וועלכער פֿאַרנעמט אַ פֿירנדיקע ראָלע אין אַ צאָל ייִדישיסטישע פּראָיעקטן, אויפֿגעטראָטן מיט אַ 55־מינוטיקער לעקציע וועגן דעם אונטערשייד צווישן די צוויי באַזונדערע גרופּעס ייִדיש־רעדער אין ניו־יאָרק: די חסידים און די וועלטלעכע ייִדישיסטן.
ייִדיש האָט געשפּילט אַ וויכטיקע ראָלע אין דער ניו־יאָרקער קולטור זינט דעם 19סטן יאָרהונדערט, ווען אינעם דרום־מיזרחדיקן ראַיאָן פֿון מאַנהעטן און אַנדערע קוואַרטאַלן פֿון דער שטאָט האָבן זיך באַזעצט טויזנטער ייִדישע אימיגראַנטן פֿון מיזרח־אייראָפּע. נישט געקוקט אויף דעם, וואָס די הײַנטיקע ניו־יאָרקער ייִדיש־רעדער וווינען אין אַ סבֿיבֿה, וווּ עס הערשט די מעכטיקסטע וועלט־שפּראַך, ענגליש, היטן זיי אָפּ פּרינציפּיעל זייער אוניקאַל לשון און באַנוצן זיך דערמיט אין זייער טאָג־טעגלעכן לעבן. פֿאַקטיש, זענען אינעם הײַנטיקן ניו־יאָרק פֿאַראַן צוויי מינים ייִדישלאַנד: דאָס חסידישע און דאָס ייִדישיסטישע.
די אַנדערע באַטייליקטע אין דער קאָנפֿערענץ האָבן דערציילט וועגן דער שפּראַך־אַדאַפּטאַציע פֿון די מיטל־מיזרחדיקע פּליטים אין אייראָפּע, דער ראָלע פֿון דער שפּראַך אינעם אויספֿאָרשן די מאָרדן און אַנדערע פֿאַרברעכנס, דעם סאָציאַלן מצבֿ פֿון פֿיל־שפּראַכיקע געגנטן און משפּחות, דעם סטאַטוס פֿונעם אייגנאַרטיקן אַפֿראָ־אַמעריקאַנער שמועס־ענגליש און אַנדערע אַקטועלע ענינים, וואָס האָבן צו טאָן מיט פֿיל־שפּראַכיקייט. אַ טייל מומחים לערנען זיך אויס פֿאַרשיידענע שפּראַכן צוליב אַן אַקאַדעמישן אָדער פּערזענלעכן אינטערעס. מיליאָנען אַנדערע מענטשן אַרום דער וועלט ווערן אָבער פֿון קינדווײַז אָן דערצויגן אין אַ סבֿיבֿה, וווּ מע באַנוצט זיך כּסדר מיט דרײַ אָדער נאָך מער אינגאַנצן באַזונדערע לשונות. צוליב פֿאַרשיידענע סיבות שטויסן זיי זיך אָן אין געוויסע סיטואַציעס, ווען מע מוז זיך באַקענען מיט נײַע שפּראַכן, כּדי צו געפֿינען אַן אַרבעט אָדער זיך צוגעוווינען צו אַן אַנדער לאַנד.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.