אויף איבערצוזעצן פֿון ענגליש אויף ייִדיש אָדער פֿאַרקערט, מוז מען זײַן באַהאַוונט אין אַ פֿליסיקן ייִדיש, אין לשון־קודש, דער עיקר, ייִדישקייט, שוין אָפּגערעדט פֿון ענגליש מיט אירע שפּראַך־אוצרות — אַנישט טרעפֿט מען אין לא מיט אַ ספּאָדניצע.
נישט איין מאָל שוידער איך אויף, ווען איך קום צו די פּאָר שורות אין חיים גראַדעס „מײַן קריג מיט הערש ראַסײַנער‟, פֿון וועלכע איך האַלט אין איין שרײַבן און איבערחזרן די עוולה. דער איבערזעצער, מילטאָן הימלפֿאַרב, האָט געמאַכט אַ גראָבן טעות, וואָס האָט זיך געקלעפּט ווי אַרבעס צו דער וואַנט. עס האַנדלט זיך אין דער פֿראַזע:
„איך וועל דיר געבן אַ משל פֿונעם בן־מלך מיטן נזיר‟,
האָט דער איבערזעצער עס געטײַטשט:
מילא, דער איבערזעצער האָט נישט פֿאַרשטאַנען, ווענדט מען זיך צו אַ ייִדיש־קענער. אין יענער צײַט איז נאָך געווען אַ שלל מיט זיי, וואָלט ער זיך דערוווּסט, אַז דער זאַץ האָט גאָר געהאַט צו טאָן מיט די כּוזרים, וועגן וועלכע יהודה הלוי האָט געשריבן וועגן זיי אין זײַן בוך. דער באַגריף האָט לגמרי גאָרנישט געהאַט צו טאָן מיטן קריסטלעכן באַגריף פֿון נאַזאַרין.
דעריבער האָב איך זיך אויף טשיקאַוועס אַוועקגעזעצט און צונויפֿגעזאַמלט אַ פּאָר ענגלישע אידיאָמען און זיי פּרובירט איבערצוזעצן אויף ייִדיש, און אָט האָט איר זיי:
ס’איז אַ ראיה פֿון דער אַלטער באָבע חיה
ס’איז אַ באַווײַז שוואַרץ אויף ווײַס.
עס שיטן זיך פֿון דיר חכמות ווי פֿון אַ ציג באָבקעס.
מאַכסט חוזק פֿון מיר.
אַ בת־־יחידה און אַ צווייט ווײַב פֿירן אַלץ אויס.
זי דרייט זיך אַרום ווי אַ מחותּנתטע אויף אַ פֿרעמדער חתונה.
די וועלט שלאָפֿט נישט
צײַטן בײַטן זיך
פּאַנטאָפֿל פּאָסט
דער פּאַרך שוויצט,
זעט אויס, אַז ער איז שטאַרק פֿאַרנומען.
איך בין אים פֿאַרפֿאָרן אין דער לעבער, אין דער זיבעטער ריפּ.
ס’געדויערט פֿון אסתּר תּענית ביז פּורים
ער איז אַ גאַנצער פֿלאָקן־שיסער, אַ גרויסער אויפֿטוער
אַ פֿאַרקויפֿטע נשמה
מיט אים איז עס די צווייטע חכמה פֿון קאַרטאָפֿל שיילן.
ווי געפֿעלן דיר די צווייטע טעג יום־טובֿ?
טו מיר נישט קיין מילכיקן חסד.
(אַ טובֿה וואָס ס’העלפֿט נישט)
האַלט נישט אויף דעם גלות.
להבֿדיל, אַ נײַער שמע־קלינו.
אַ שישקע, אַ הויכע שטעלע.
קינדער קײַען וואָס אַלטע שפּײַען.
די סחורה איז נישט מער ווי שפּינגע דע גינגע.
איך קען אַזוי אָנגיין אָן אַ סוף, אָבער דאָ מוז איך זיך אָפּשטעלן, די פּאָר פֿליישיקע אידיאָמען זײַנען בלויז אויף צו פֿאַרזוכן.
לאָמיר נישט פֿאַרגעסן, אַז ווערטער פֿאַרמאָגן אין זיך אַן אייגן לעבן. דער ריזיקער אָרגאַניזם, וואָס רופֿט זיך שפּראַך, איז אויך אַ שפּײַכלער פֿון אידיאָמען, אַן אוצר פֿון ניואַנסן, אײגנאַרטיקייט, מעטאַפֿאָרן, לעבנס־חכמה, הומאָר, סאַטירע, לײדן און פֿרײדן. אַ שפּראַך שפּיגלט אָפּ דעם גײַסט פֿון אַ פֿאָלק.
וויל איך פֿאַרענדיקן מיט די אַפֿאָריזמען, וואָס זענען טײַטש „ווי אַזוי שטאַרבט אַ מענטש?‟
דער שנײַדער איז פֿאַרטיק מיט דער קאַפּאָטע.
דער שוסטער האָט אויסגעצויגן די קאָפּעטעס.
בײַם זייגערמאַכער שלאָגט די לעצטע שעה.
דער אַקטיאָר האָט אויסגעשפּילט דעם לעצטן אַקט און געענדיקט די קאָמעדיע.
דעם דאָקטער העלפֿט שוין נישט קיין דאָקטער.
דער גאַסן־קערער ווערט צוריק שטויב.
בײַם עלעקטריקער איז אויסגעגאַנגען די עלעקטריע.
דער בוכהאַלטער האָט געמאַכט דעם לעצטן חשבון מיט אַ סך־הכּל.
בײַם פֿידלער האָט געפּלאַצט די סטרונע.
דער פּויער קריגט צוריק זײַנע פֿיר אײַלן ערד.
נעמט זיך אין זינען, אַז ייִדיש איז אַ שווערע אַרטילעריע — און לײַכט ווי אַ פֿעדער.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.