פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן
די לעבנס־געשיכטע פֿון בלימעלע, פֿון אירע מיידלשע ביז די עלטערע יאָרן
Read More
פֿון מיכאל קרוטיקאָוו
די געשיכטע פֿון אַ טערקישן שבֿט, וואָס האָט זיך מגייר געווען צווישן דעם 7טן און 10טן יאָרהונדערט, און דערבײַ אַרויסגערופֿן זאָרג וועגן אַ ייִדישער קאָנספּיראַציע
Read More
פֿון גענאַדי עסטרײַך
נײַע פּרטים וועגן “נתּיבֿ” (“שטעג”), דער ישׂראלדיקער מלוכה-אָרגאַניזאַציע, וואָס האָט סטימולירט און טיילווײַז אָרגאַניזירט די עליה פֿון סאָוועטן-פֿאַרבאַנד און אַנדערע לענדער.
Read More
פֿון גענאַדי עסטרײַך
אין זײַן נײַ בוך אויף רוסיש, שרײַבט מיכאַיִל מיצעל וועגן די לעצטע, טראַגישע יאָרן פֿון „דזשאָינט‟ אינעם סאָוועטן־פֿאַרבאַנד.
Read More
פֿון מיכאל קרוטיקאָוו
דורך דער נײַער איבערזעצונג פֿון קולבאַקס „די זעלמעניאַנער‟, און דורך דער הקדמה צום בוך, דערפֿילט מען סײַ די קינסטלערישע שיינקייט פֿונעם ראָמאַן, סײַ דעם אידעאָלאָגישן דרוק אויפֿן מחבר.
Read More
פֿון מיכאל קרוטיקאָוו
דער שרײַבער יוסף הען געהערט צו דעם לעצטן דור פּױליש־ייִדישע ליטעראַטן, װאָס זײַנען אױפֿגעװאַקסן אין װאַרשע פֿאַרן חורבן. זײַן מעמואַר „נאָװאָליפּיע־גאַס” איז אַרױס אױף פּױליש מער װי צװאַנציק יאָר צוריק און איז איבערגעזעצט געװאָרן אױף עטלעכע שפּראַכן.
Read More
פֿון ביילע שעכטער־גאָטעסמאַן
ווען מיר זענען געקומען פֿון ווין קיין טשערנעוויץ, און איך בין מסתּמא געווען 2 יאָר אַלט, האָבן מיר זיך צוערשט אַרײַנגעצויגן אין אַ דירה אויף דער „לערכען־גאַס‟, ווײַט פֿון צענטער שטאָט, לעבן דעם „שילער־פּאַרק‟.
Read More
פֿון לייזער בורקאָ
דער נאָמען נתן בירנבוים איז פֿאַר ס׳רובֿ „פֿאָרווערטס”־לייענער באַקאַנט ווי דער אָרגאַניזאַטאָר פֿון דער באַרימטער טשערנאָוויצער שפּראַך־קאָנפֿערענץ אין יאָר 1908, וווּ מע האָט פּראָקלאַמירט ייִדיש ווי אַ נאַציאָנאַלע שפּראַך פֿון ייִדישן פֿאָלק
Read More
פֿון מיכאל קרוטיקאָוו
װאָס טוט מען מיט דער סאָװעטישער ליטעראַטור? איך מײן ניט יענע ליטעראַרישע װערק, װאָס זײַנען געשאַפֿן געװאָרן אין סאָװעטן־פֿאַרבאַנד, אָבער געהערן ניט צו דער שיטה פֿון „סאָציאַליסטישן רעאַליזם”, צי זײַנען גאָר „אַנטי־סאָװעטיש” אין זײער אינהאַלט און סטיל.
Read More
פֿון גענאַדי עסטרײַך
אין די לעצטע יאָרן האָט דער געלערנטער עולם זיך גלײַך ווי אַרויפֿגעוואָרפֿן אויף “רוסיש-ייִדישן בערלין”. איך מיין ניט דעם בערלין פֿון הײַנטיקע טעג, וווּ מע הערט כּסדר רוסיש, נאָר די דײַטשישע הויפּטשטאָט פֿון די ערשטע יאָרצענדליקער פֿון 20סטן יאָרהונדערט.
Read More