ברוך טאַרקאַטין באַקומט „פֿיכמאַן־פּרעמיע‟

Baruch Tercatin Receives Fichman Prize

ברוך טאַרקאַטין
ברוך טאַרקאַטין

פֿון סערגאָ בענגעלסדאָרף

Published December 31, 2014, issue of January 23, 2015.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

דערנאָך האָט באַקומען דאָס וואָרט גריגאָריע בוטוטשע, ערשטער סעקרעטאַר פֿון דער מאָלדאָווע־אַמבאַסאַדע אין ישׂראל. ער האָט באַגריסט די פֿירערשאַפֿט פֿון „בית יהודי בסרביה‟ און אַלע געסט פֿאַר זייער וויכטיקן בײַטראָג אין דער מיטאַרבעט פֿון ביידע לענדער; ווי אויך פֿאַר די באַמיִונגען צו פֿאַרהיטן און אַנטוויקלען די מאָלדאַווישע קולטור און אירע טראַדיציעס אינעם ייִדישן לאַנד.

גריגאָריע בוטוטשע האָט באַטאָנט, אַז אינעם פֿאַרגאַנגענעם יאָר איז, צווישן די וויכטיקסטע אויפֿטוען געווען דער באַשלוס פֿונעם ישׂראלדיקן אויסערן־מיניסטעריום אָפּצושאַפֿן דעם וויזע־קאָנטראָל פֿאַר די בירגער פֿון מאָלדאָווע. נאָך איין אויפֿטו איז פֿאַרבונדן מיטן אונטערשרײַבן דעם צוגאָב־פּראָטאָקאָל, וואָס דערמעגלעכט צו אַקטיוויזירן דעם אַוויאַ־טראָנספּאָרט (מעגלעך, אַז איצט וועלן אָנשטאָט איין מאָנאָפּאָל־קאָמפּאַניע, וואָס דיקטירט אירע פּרײַזן, אויפֿקומען נאָך עטלעכע קאָנקורירנדיקע קאָמפּאַניעס). צום סוף, האָט בוטוטשע געוווּנטשן אַלעמען שלום און פֿרייד.

מיט אויפֿמערק איז אויסגעהערט געוואָרן דער אויפֿטריט פֿון ברוך טאַרקאַטין, אַ געבוירענער אין יאַס, רומעניע. ער האָט איבערגעלעבט דעם טרויעריק־באַוווּסטן יאַסער פּאָגראָם נאָך דעם, ווי די רומענישע פֿאַשיסטן זײַנען געקומען צו דער מאַכט. אַ רבֿס אַ זון, האָט ער זיך לאַנגע יאָרן אָפּגעגעבן מיטן פֿאָרשן דעם חורבן פֿונעם אייראָפּעיִשן ייִדנטום; אָנגעשריבן און אַרויסגעלאָזט אַ בוך וועגן די רביים פֿון בעסאַראַביע און רומעניע. פֿאַר זײַן וויסנשאַפֿטלעכער טעטיקייט האָט ברוך טאַרקאַטין באַקומען הײַיאָר די פּרעסטיזשפֿולע פּרעמיע פֿון „בית־בעסאַראַביע‟ אויף יעקבֿ פֿיכמאַנס נאָמען.

און צום סוף, איינע פֿון מײַנע אייגענע איבערלעבונגען פֿון דער יערלעכער טרעפֿונג. איך בין געזעסן בײַם טיש צוזאַמען מיטן ייִדישן שרײַבער לאַזאַר לובאַרסקי, וואָס כ‘האָב אים געקענט נאָר פֿון זײַנע אַרטיקלען אינעם „פֿאָרווערטס‟. אַ געבוירענער אין בעלץ, אַ מלחמה־וועטעראַן, איז ער געווען צווישן די ערשטע קעמפֿער צו דערלויבן די ייִדן עולה צו זײַן קיין ישׂראל. ער איז אָפּגעזעסן פֿיר יאָר אין די סאָוועטישע טורמעס און לאַגערן. במשך פֿון דער טרעפֿונג האָט ער מיר דערציילט וועגן זײַן פֿאַרכאַפּנדיק לעבן, און דווקא אָט די באַקאַנשאַפֿט איז געווען די בעסטע צײַט, פֿאַרבראַכט צווישן מײַנע לאַנדסלײַט.