אויסטערלישע קלייניקייטן

Extraordinary trifles

Yehuda Blum

פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן

Published April 17, 2015, issue of May 15, 2015.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

האָט דער רבי אויסגעשריגן:

„איך הייס דיך תיכּף־ומיד זיצן! באַלד זאָלסטו זיצן!…‟

דער ייִד האָט זיך דערשראָקן, נאָר אַז דער רבי הייסט, זיצט מען.

האָט זיך דער ייִד געזעצט און באַלד דערהערט אַ בראַזג פֿון צעבראָכן גלאָז. די גלעזערנע פֿיס האָבן געפּלאַצט און דער ייִד האָט באַלד דערפֿילט זײַנע אייגענע פֿיס פֿון פֿלייש און ביין.

האָט אים ר’ מאָטעלע געזאָגט:

„דו זעסט! דאָס גלאָז האָט זיך טאַקע צעבראָכן, אָבער דײַנע פֿיס זײַנען געבליבן גאַנץ.‟

דער ייִד האָט זיך שטאַרק דערפֿרייט, און אַוועק אַהיים אַ גליקלעכער. האָבן ר’ מאָטעלעס חסידים געפֿרעגט דעם רבין:

„ווי אַזוי האָט עס דער רבי באַוויזן?‟

האָט ר’ מאָטעלע געענטפֿערט:

„איר פֿאַרשטייט, ליבע ייִדן, איידער דער ייִד האָט זיך געזעצט האָב איך אָנגעזאָגט דעם גבאַי ער זאָל צעברעכן אַ פּאָר גלעזערנע גלעזער און טעלער אין צווייטן צימער, דער ייִד זאָל מיינען, אַז דאָס קומט פֿון זײַנע פֿיס.‟

זײַנען די חסידים געווען איבערגליקלעך, וואָס זיי האָבן אַזאַ קלוגן רבין.

אַגבֿ, די מעשׂה ווערט אויך גענוצט אין פּסיכאָלאָגישע טעקסטביכער אין אַמעריקע, לויט ווי עס האָט מיר דערציילט ד”ר אַרני ריטשאַרדס, וועלכער איז אַליין אַ פּסיכאָלאָג און איינער פֿון די פֿאַרוואַלטער אין ייִוואָ.