שמואליק „סלאַגאָ“ סלוצקי (1948—2015)

Charles "Sluggo" Slucki (1948-2015)

פֿון רײזל זילבערמאַן

Published January 06, 2016, issue of January 22, 2016.

(די 2 טע זײַט פֿון 3)

צוליב דעם װאָס ער איז געװען אַרײַנגעטאָן אין דער װעלט פֿון ייִדיש און (פֿאַרשטײט זיך) פֿונעם בונד, האָט סלאַגאָ מיר אַלײן דערצײלט, אַז ער איז געװאָרן אַ מעלבורנער סקיפֿיסט. געװײנטלעך, הײבט מען אָן גײן אין סקיף אין עלטער פֿון 8 יאָר. סלאַגאָ האָט אָבער אָנגעהױבן גײן אין סקיף צו 6 יאָר. נאָכן ערשטן זונטיק, איז ער שױן געװען אַ „פֿאַרפֿאַלענער‟. ער פֿלעגט שמײכלענדיק איבערגעבן װי אַזױ פּיניע רינגעלבלום, אײנער פֿון די מעלבורנער סקיף־העלפֿער, האָט געמוזט פֿאַרטרײַבן זײַן מאַמען פֿונעם זומער־לאַגער אינעם שטעטל דראָמאַנאַ, וווּ זי האָט זיך אַרײַנגעגנבֿעט אין מיטן דער נאַכט, כּדי צו פֿאַרזיכערן, אַז איר שמואליקלען איז טאַקע גוט דאָרטן, און אַז ס׳איז אים גענוג װאַרעם. מיט דער צײַט איז ער אַלײן געװאָרן אַ סקיף־העלפֿער און האָט משפּיע געװען אויף די איבערלעבונגען פֿון נײַע דורות סקיפֿיסטן. אַם װיכיקסטן, האָט ער זיך באַקענט מיט זײַן פֿרױ, מיש, אַ דאַנק דעם װאָס ער איז יאָרן לאַנג געװען אַרײַנגעטאָן אינעם לעבן פֿונעם מעלבורנער סקיף.

די יאָרן אינעם מעלבורנער סקיף האָבן דערפֿירט דערצו, אַז ער זאָל אין די 1970ער יאָרן באַזוכן דעם בונדישן „קעמפּ המשך‟ אין אַמעריקע, צוזאַמען מיט זײַן חבֿר הענרי נוסבױם. ער האָט פֿאַרנומען דעם אַמט פֿון דירעקטאָר פֿון סאָציאַליזם און האָט געלערנט די אידעאָלאָגיע מיט די המשכיסטן. סלאַגאָ פֿלעגט זאָגן, אַז עס איז אים דאָרטן געװען אַזױ װי בײַ זיך אין דער הײם. זײַן השפּעה אױפֿן „קעמפּ המשך‟ און אױף די המשכיסטן איז געװען אַ דױערנדיקע. פֿיל „המשך‟־טראַדיציעס זײַנען אױך אַריבערגעפֿירט געװאָרן קײן אױסטראַליע, אַ דאַנק סלאַגאָ און הענרי; צװישן אַנדערע — די אָלימפּיאַדע.

אײדער זײערע אײגענע קינדער זײַנען געבױרן געװאָרן, פֿלעגן סלאַגאָ און מיש פֿאָרן אױפֿן לאַגער־אָרט יעדן באַזוך־טאָג, כּדי צו ברענגען עסן צו די סקיפֿיסטן, װעמענס עלטערן האָבן נישט געקענט בײַזײַן יעדן זומער, און זײ צו פֿאַרװײַלן. סלאַגאָ איז געװען אַ שטאָלצער און אַן אַקטיװער מיטגליד פֿונעם מעלבורנער בונד־קאָמיטעט ביזן טױט. ער האָט יאָרן לאַנג געדינט אױפֿן „קדימה‟־קאָמיטעט און איז געװען טעטיק אינעם מעלבורנער ייִדישן יוגנט־טעאַטער. ער איז געװען פֿאַרליבט אינעם טעאַטער אַלע יאָרן זײַנע און איז געװאָרן אַ פֿעיִקער רעזשיסאָר.