מלאָכים טרינקען קאָניאַק

Angels Drink Cognac


פֿון משה לעמסטער

Published April 11, 2014, issue of May 09, 2014.

(די 2 טע זײַט פֿון 3)

מיר האָבן געגעסן, געטרונקען קאָניאַק ביז אַרום דרײַ אַזייגער בײַ נאַכט. אויך, פֿאַרשטייט זיך, געזונגען רומענישע פֿאָלקסלידער און אַוודאי דאָס ליד: „אוּיטיע אַ שאַ אַש ווריאַ סע מאָר‟ — זע, אַזוי וואָלט איך געוואָלט שטאַרבן:

זע, אַזוי וואָלט איך געוואָלט שטאַרבן,
מיט אַ גלעזל לעבן מיר,
מיט אַ קלעזמער לעבן מיר —
זע, אַזוי וואָלט איך געוואָלט שטאַרבן…

די עטלעכע שעה, וואָס איך בין געשלאָפֿן, פֿאַרן פֿאָרן אין אַעראָפּאָרט, האָבן זיך מיר געחלומט מלאָכים. זיי זענען געזעסן אַרום אונדזער טיש, געזיפּט קאָניאַק און, לאַכנדיק, געזונגען:

זע, אַזוי וואָלט איך געוואָלט שטאַרבן,
ווען שטאַרבן וואָלט איך געקענט…

געפֿירט האָט אונדז אין אַעראָפּאָרט מײַן פֿרײַנדס זון. ער איז געווען עפּעס אַ געשעפֿטסמאַן, האָט ער מיט עמעצן אָפּגעשמועסט און צוגעפֿירט מיך און זײַן טאַטן גלײַך אויפֿן פֿליפֿעלד צום אַעראָפּלאַן. לעבן טראַפּ זאָגט מײַן פֿרײַנד: „משה, דו ווייסט דאָך אונדזער מינהג — אויסצוטרינקען בײַם געזעגענען זיך „לאַ באָטול קאַלולוּי‟ (בײַ דעם פֿערדס מאָרדע), צי גלײַכער געזאָגט: „בײַ דעם אַעראָפּלאַנס מאָרדע‟. מיר האָבן אויסגעטרונקען נאָך עטלעכע גלעזלעך קאָניאַק…

איך בין אַרײַן אין סאַלאָן פֿון אַעראָפּלאַן, טראַכטנדיק נאָר איינס: „ווי גיכער צום פֿאָטעל און שלאָפֿן ביז תּל־אָבֿיבֿ‟. נאָר…