„שמירת־עינים‟ — אַ געראָטענע לעבעדיקע סחורה

Guarding Your Eyes While Selling Sex

אַ פֿאַרזאַמלונג דעם 30סטן מײַ, בעת וועלכער מענער האָבן גערופֿן פֿרויען זיך אָפּצוזאָגן פֿון דער אינטערנעץ
Youtube
אַ פֿאַרזאַמלונג דעם 30סטן מײַ, בעת וועלכער מענער האָבן גערופֿן פֿרויען זיך אָפּצוזאָגן פֿון דער אינטערנעץ

פֿון יואל מאַטוועיעוו

Published July 20, 2014, issue of August 15, 2014.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

אומצאָליקע שווינדלער שאַפֿן ספּעציעלע וועבזײַטן מיט זעלטענע סעקסועלע פֿעטישן, כּדי אײַנצורעדן די קונים צו באַצאָלן פֿאַר דעם גרויסע געלטער אָדער אויסזאָגן די נומערן פֿון זייערע קרעדיט־קאַרטלעך. פּונקט אַזוי, האָט זיך אין דער הײַנטיקער פֿרומער וועלט פֿאַרשפּרייט די פֿיטישיסטישע אָבצעסיע וועגן צניעות, וואָס ווערט אויך פֿאַרקויפֿט פֿאַר געלט.

לויט דעם דערמאָנטן עצה־געבער, קומט אויס, אַז אויף זײַן אייגענער נאַקעטער פֿרוי טאָר אויך אַ מאַן נישט קוקן, ווײַל זי איז, מן־הסתּם, אַ מיאוסע. דאָס איז, בעצם, אַן אויסטערליש פֿאַרקערטע פֿאָרעם פֿון אַ סעקסועלן פֿעטיש, לויט וועלכן די גשמיותדיקע שיינקייט שטעקט דווקא אין די שיקסעס. אַזאַ פֿעטיש פֿאַרוואַנדלט די פֿרויען אויך אין סעקסועלע אָביעקטן, אָבער אויף אַן אַנדער אופֿן. די ערלעכע פֿרומע ייִדישע פֿרויען זענען תּשמישי־קדושה, וואָס טויגן אויפֿן קאָכן טשאָלנט מיט קוגל, להיפּוך צו די „טמאנע‟ שיקסעס, וואָס טויגן דווקא אויף גראָבע תּאוות.

אַ פֿרומע אילוסטראַציע וועגן דער סכּנה פֿון אומצניעות, אָנגעצילט אינעם אויג פֿונעם אינטערנעץ־באַנוצער
אַ פֿרומע אילוסטראַציע וועגן דער סכּנה פֿון אומצניעות, אָנגעצילט אינעם אויג פֿונעם אינטערנעץ־באַנוצער

וואָס איז דער חילוק, אויב מע טראַכט זיך אַרײַן, צווישן דער קאָמערציעלער פּאָרנאָגראַפֿיע און די קאָמערציעלע קעמפֿער קעגן „שמוץ‟? ביידע פֿאַרוואַנדלען די געשטאַלט פֿון אַ פֿרוי אין אַ סחורה, וואָס מע קאָן פֿאַרקויפֿן אויף היפּוכדיקע אופֿנים.

נישט איין מאָל האָב איך שוין געהערט פֿון פֿרומע יונגע־לײַט, און פּערזענלעך געטראָפֿן אַזעלכע פּאַרשוינען, וואָס היטן זיך טאַקע פֿון דער אינטערנעץ אויף זייערע קאָמפּיוטערס. אַנשטאָט דעם, זוכן זיי די עכטע לעבעדיקע סחורה, מיט דער הילף פֿון זייערע צעל־טעלעפֿאָנען, אין אַטלאַנטיק־סיטי — אַ שטאָט, וואָס געפֿינט זיך נישט ווײַט פֿון לייקוווּד, און באַקאַנט מיט די קאַזינאָס און אַנדערע פֿאַרווײַלונגען. אַוודאי, קאָן מען אויך צווינגען אַזעלכע מענטשן פּטור צו ווערן פֿון זייערע טעלעפֿאָנען און אויפֿשטעלן אַ מויער אַרום דער פֿרומער לייקוווּדער געגנט. מע קאָן אויך צווינגען די קהילה צו באַצאָלן פֿאַר דעם גרויסע געלטער.

יעדער יחיד האָט זיכער דאָס רעכט זיך אָפּצוזאָגן פֿון דער אינטערנעץ און אָננעמען אויף זיך אַלערליי צניעות־חומרות. מע קאָן גיין אַ גאַנצן טאָג אײַנגעוויקלט אין אַ טלית, כּדי נישט צו זען אַרום זיך ווײַטער ווי אַרבע־אַמות. אַדרבה, געזונטערהייט. דאָס פֿאַרוואַנדלען צניעות אין אַ געשעפֿט און צווינגערײַ איז אָבער פּונקט אַזוי — אויב נישט מער — עקספּלואַטאַטאָריש, ווי די „עסקאָרט־דינסטן‟ אין אַטלאַנטיק־סיטי.