רוסלאַנד און ישׂראל — אַ מאָדנע פֿרײַנדשאַפֿט

Russia and Israel – Strange Bedfellows

דער רוסישער פּרעזידענט וולאַדימיר פּוטין (רעכטס) מיטן ישׂראל־פּרעמיער בנימין נתניהו אויף אַ פּרעסע־קאָנפֿערענץ אין מאָסקווע.
Getty Images
דער רוסישער פּרעזידענט וולאַדימיר פּוטין (רעכטס) מיטן ישׂראל־פּרעמיער בנימין נתניהו אויף אַ פּרעסע־קאָנפֿערענץ אין מאָסקווע.

פֿון גענאַדי עסטרײַך

Published August 08, 2014, issue of August 29, 2014.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

איז עס שוין, דאַכט זיך, גוט? וואָס קען זײַן שלעכטס, אויב ישׂראל האָט גוטע באַציִונגען מיט אַ מדינה, וועלכע האָט נאָך אַלץ אַ דעה אין געוויסע טיילן פֿון דער וועלט? בפֿרט נאָך, אַז ישׂראל האָט איצט ערנסטע פּראָבלעמען מיט זײַן אימאַזש אין דער מערבֿדיקער וועלט. אַפֿילו אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן איז די שטיצע ניט אַזאַ ווי זי איז געווען אַ מאָל, באַזונדערס, צווישן דעם ייִנגערן און דעם וועלטלעכן עולם. וועגן אַזאַ שינוי זאָגן עדות די אויספֿרעגן.

און דאָך, געפֿעלט מיר ניט אַזאַ „פֿרײַנדשאַפֿט‟, פּונקט ווי עס פֿאַרדריסט מיר צו זען געוויסע פּאַראַלעלן צווישן רוסלאַנד און ישׂראל; בפֿרט וואָס שייך דער פֿילאָסאָפֿיע, מישטיינס געזאָגט, פֿון אויסלאַכן זיך פֿון דער וועלט, פֿון מאַכן אַן אָנשטעל, אַז די מיינונג פֿון אַנדערע לענדער און פֿעלקער קען מען איגנאָרירן, און אַז מע קען זיך פֿאַרלאָזן נאָר אויף דעם אייגענעם מיליטערישן כּוח. כאַראַקטעריש, אַז ישׂראל האָט אין מאַרץ ניט אונטערגעהאַלטן די רעזאָלוציע פֿון די „פֿאַראייניקטע נאַציעס‟, וואָס האָט באַשולדיקט רוסלאַנד אינעם אַנעקסירן קרים. אַזאַ „נייטראַלקייט‟ (כּלומרשט, צוליב אַ שטרײַק אין דעם ישׂראלדיקן אויסערן-מיניסטעריום) האָט אויסגעזען, ווייך געזאָגט, מאָדנע.

אַבֿיגדור ליבערמאַן, דער חכם-מופֿלג פֿון דער ישׂראלדיקער אויסערן-פּאָליטיק, האָט דעמאָלט דערקלערט, אַז זײַן לאַנד האָט גוטע באַציִונגען מיט די פֿאַראייניקטע שטאַטן און רוסלאַנד, און וויל ניט אַרײַנקריכן אין דעם אוקראַיִנישן ענין. צי האָט ער דערמיט געוואָלט זאָגט, אַז די וואָג פֿון רוסלאַנד איז פֿאַר ישׂראל די זעלבע ווי די וואָג פֿון אַמעריקע?

דער צוצי-כּוח צווישן רוסלאַנד און ישׂראל ווערט טאַקע שטאַרקער. די רייד גייט ניט אַזוי מכּוח עקאָנאָמיע צי געווער; אַ סך וויכטיקער זײַנען די ווערטן, דער וועלט-באַנעם. אַ סבֿרא, אַז דער פֿאַקט פֿון האָבן אַזוי פֿיל געוועזענע סאָוועטישע בירגער אין דער באַפֿעלקערונג און שוין אין דער רעגירונג אויך (ליבערמאַן איז איינער פֿון זיי) שאַפֿט אַ שותּפֿות, וואָס שפּילט און וועט, בלי-ספֿק, ווײַטער שפּילן אַ ממשותדיקע ראָלע אין די באַציִונגען צווישן ביידע לענדער. דערצו גרויסט זיך פּוטין מיט זײַן אַהבֿת-ישׂראל, וואָס איז, פֿאַרשטייט זיך, צום האַרצן יעדן איינעם, וואָס האַלט נאָר פֿון איין טאַקטישער מאָס פֿאַר אַלע געשעענישן אין דעם עולם-הזה: איז עס אין דעם מאָמענט גוט צי שלעכט פֿאַר ייִדן?

אָבער עס זײַנען דאָ אויך אַנדערע מאָסן. צווישן זיי זײַנען דאָ אויך אַזעלכע: „איין אַלטער פֿרײַנד איז בעסער פֿון צען נײַע‟ און „זאָג מיר ווער דײַן חבֿר איז, און איך וועל דיר זאָגן, ווער דו ביסט‟. די דערפֿאַרונג זאָגט, אַז די דאָזיקע סטראַטעגישע מאָסן זײַנען ניט צו פֿאַרגלײַכן ריכטיקער און פֿאַרלאָזלעכער.