קאָזאַקן אױפֿן קאַמפּוס

Cossacks on Campus

פֿון מיכאל קרוטיקאָוו

Published September 30, 2014, issue of October 24, 2014.

דאָס בוך „פֿעלדער פֿון גלות‟
דאָס בוך „פֿעלדער פֿון גלות‟

יהודית, אַ יונגע פֿרױ, װאָס האָט עולה געווען מיט אַ יאָר צען צוריק, קערט זיך אום קײן קאַנאַדע, װײַל איר טאַטע איז טױטקראַנק. אין ישׂראל איז זי געװען פֿאַרטאָן אין דער שלום־באַװעגונג, געהאַט גוטע פֿרײַנד און געליבטע. אין טאָראָנטאָ פֿילט זי זיך אײנזאַם און דערשלאָגן. פֿאַרן שטאַרבן האָט איר דער טאַטע פֿאַרזאָגט, זי זאָל גײן זיך לערנען װײַטער אין אוניװערסיטעט, כּדי צו מאַכן אַ בעסערע קאַריערע אין לעבן; און זי פֿאַרשרײַבט זיך אױף אַ מאַגיסטער־פּראָגראַם פֿון סאָציאַלער אַרבעט אין אַ פּראָװינציעלן אוניװערסיטעט ניט װײַט פֿון טאָראָנטאָ.

אַזױ הײבט זיך אָן דער ראָמאַן „פֿעלדער פֿון גלות‟ פֿון דער קאַנאַדער ייִדישער שרײַבערין נאָראַ גאָלד. לױטן אָרט פֿון האַנדלונג געהערט דאָס בוך צו דער קאַטעגאָריע פֿון קאַמפּוס־ראָמאַנען, װאָס זײער סיפּור־המעשׂה אַנטפּלעקט זיך אין דער אַקאַדעמישער סבֿיבֿה. לױט דער אידעיִשער ריכטונג איז דער ראָמאַן ציוניסטיש און פֿעמיניסטיש. אָנצושרײַבן אַ געראָטענעם ראָמאַן מיט אַן אידעע, איז ניט קײן פּשוטע אױפֿגאַבע; דערצו דאַרף מען אי שאַפֿן אַ שטאַרקן כאַראַקטער, װאָס פֿאַרקערפּערט די דאָזיקע אידעע אין לעבן, אי שילדערן זײַן סבֿיבֿה, װי אױך װײַזן דעם צד־שכּנגד, דעם קעגנערישן קוקווינקל.

יהודית איז טאַקע אַ קאָמפּליצירטע פּערזענלעכקײט. זי פֿילט זיך פֿרעמד אין דער קאַלטער װינטערדיקער שטאָט טאָראָנטאָ, װוּ זי האָט בלױז אײן לעבעדיקן נפֿש, מיט װעלכן זי האָט װאַרעמע און אינטימע באַציִונגען, איר חבֿר באָבי. אָבער אידעיִש שטײט באָבי אױפֿן אַנדערן צד. אַ דערפֿאָלגרײַכער אַדװאָקאַט, האַלט ער זיך בײַ קאָנסערװאַטיװע פּאָליטישע אָנזיכטן און איז פּראַגמאַטיש אין זײַן באַציִונג צום לעבן. ער האָט ניט קײן חשק צו לעבן אין ישׂראל, אָבער לעת־עתּה איז ער גוט פֿאַר יהודית, און זי האַלט אים פֿאַר איר געליבטן כּל־זמן זי איז אין קאַנאַדע.

די צרות מיטן אוניװערסיטעט אַנטפּלעקן זיך פּאַמעלעך. לכתּחילה איז יהודית אַנטציקט, לערנט זיך מיט געשמאַק און װערט מיטן קאָפּ פֿאַרטאָן אין דער עפֿנטלעכער אַקטיװיטעט. אָבער בהדרגה באַמערקט זי צװײ זאַכן: ערשטנס, אַז אײניקע פּראָפֿעסאָרן זײַנען באַזאָרגט בלױז מיט זײערע קאַריערעס און האַלטן זיך אין זײער טאָג־טעגלעכן לעבן ניט בײַ די הױכע מאָראַלישע פּרינציפּן, װאָס זײ דעקלאַרירן אין זײערע לעקציעס. און צװײטנס, אַז עס איז דאָ אַ קלײנע, אָבער זײער אַגרעסיװע גרופּע פֿון פֿאַרביסענע שׂונאי־ישׂראל, װאָס האַלטן אין זײערע הענט די גאַנצע עפֿנטלעכע אַקטיװיטעט אױפֿן קאַמפּוס.