ס׳איז שווער צו זײַן אַ גר

For Some Converts, Biggest Challenges Come After Mikvah

פֿון אוריאל היילמאַן (ייִט״אַ)

Published November 06, 2014, issue of November 21, 2014.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

איין פֿרוי, וועלכע האָט נישט געוואָלט מפֿרסם זײַן איר נאָמען, האָט דערציילט, אַז ווען זי האָט געוואָלט חתונה האָבן מיט אַ ליובאַוויטשער מאַן, האָט דעם חתנס טאַטע געפֿאָדערט בײַ איר צו דערלאַנגען די גיירות־דאָקומענטן; באַקוקט זיי, האָט ער באַשלאָסן, אַז זי איז נישט קיין כּשרע גיורת. נאָך אַ לאַנגער ריי אומאָנגענעמע געשעענישן, האָט זיך דער כּלה אײַנגעגעבן צו באַפֿרידיקן די משפּחה. ווען זי האָט זיך געגרייט זיך מגייר צו זײַן, האָט דער רבֿ זי בפֿירוש געוואָרנט פֿון פֿריִער, אַז זי וועט קאָנען געפֿינען בלויז אַ קנאַפּע צאָל שידוכים פֿונעם סאַמע „דנאָ‟, ווײַל אַ סך ייִדישע משפּחות וועלן נישט האָבן צו טאָן מיט איר.

הרבֿ יוסף בלוי פֿונעם ישיבֿה־אוניווערסיטעט, איינער פֿון די בערך 15 גיור־רבנים בײַ די ניו־יאָרקער בית־דין־סיסטעם פֿון RCA, האָט דערקלערט, אַז צוליב אַזעלכע פּראָבלעמען, פֿאָדערן זיי, אַז יעדער גר אָדער גיורת מוז האָבן אַ שײַכות צו אַ רבֿ, וואָס קאָן פֿאַר זיי געפֿינען אַן אָרט אין דער ייִדישער קהילה. אַחוץ דער אומפֿרײַנדלעכער באַציִונג מצד אַ טייל ייִדן, האָבן די גרים נישט קיין ייִדישע משפּחות, וואָס וואָלטן געקאָנט זיי העלפֿן זיך אַרײַנצופּאַסן.

די נישט־ווײַסע גרים טענהן, אַז די שדכנים זוכן פֿאַר זיי כּסדר אַ זיווג בלויז צווישן די יחידים, וואָס געהערן צו דער זעלבער ראַסע־גרופּע. צוליב דעם מוזן זיי צומאָל חתונה האָבן מיט אינגאַנצן אומפּאַסיקע מענטשן. אַן אַנדער פּראָבלעם, ווי עס האָט דערקלערט הרבֿ צבֿי ראָם, אויך פֿאַרבונדן מיט RCA, באַשטייט אין דעם, וואָס ס׳רובֿ גרים אין אַמעריקע זענען יונגע פֿרויען. נאָכן גיור, זענען זיי אָפֿט פֿול פֿון אידעאַליזם און ענטוזיאַזם, גלייבנדיק, אַז אַ סך ייִדישע יונגע־לײַט וועלן אָפּשאַצן זייער שיינקייט און פֿרומקייט. למעשׂה, ווערן זיי נישט זעלטן אויפֿגענומען מיט אַ קסענאָפֿאָבישער קאַלטקייט.

יוסי גרינבערג, אַ פֿרומער אַקטיוויסט, וואָס אָרגאַניזירט, בשותּפֿות מיט זײַן פֿרוי, ספּעציעלע הילף־פּראָגראַמען פֿאַר די גרים, האָט דערקלערט, אַז אַ סך צרות קומען פֿון די נישט־ייִדישע קרובֿים, וואָס פֿאַרדאַמען זייערע ייִדישע משפּחה־מיטגלידער פֿאַרן „פֿאַרראַטן יעזוס‟ וכּדומה. אַ טייל פֿון זיי ווערן אויך געהאַסט פֿאַרן אָפּזאָגן זיך צו עסן בײַ זייערע טאַטע־מאַמע צוליב כּשרות, אָדער פֿאַרן נישט ווילן אַרײַנקומען אויף אַ משפּחה־שׂימחה אין אַ קלויסטער.

דאָס מיינט נישט, אַוודאי, אַז אַזעלכע טרויעריקע סיטואַציעס טרעפֿן זיך מיט אַלע גרים. קלאַרק וואַלבור, אַ ברוקלינער גיורת, האָט מורא געהאַט, אַז די ייִדישע קהילה וועט זי נישט אָננעמען. למעשׂה, האָט זי זיך אָנגעטראָפֿן בלויז אויף זייער פֿרײַנדלעכע וואַרעמע ייִדן און האָט גליקלעך חתונה געהאַט מיט אַ תּימנער. ווילבור האָט אָבער צוגעגעבן, אז ס‘רובֿ אירע ייִדישע באַקאַנטע ווייסן נישט וועגן איר אָפּשטאַם.