געווען אַמאָל אַ ייִדישער אַקטיאָר, וועלכער האָט געהייסן מיכל מיכאַלעסקאָ. איין מאָל האָט ער געשפּילט די ראָלע פֿון אַ פֿאָטער, וואָס איז צוריקגעקומען פֿון אַ לאַנגער רײַזע און זיך דערוווּסט, אַז מען האָט זײַן איינציק קינד אַרײַנגעגעבן אין אַ יתומים־הויז.
דער אַקטיאָר, וועלכער האָט אים געדאַרפֿט איבערגעבן די ביטערע נײַעס, האָט זיך פּלוצעם איבערגעוועקט און אַרויסגעשטאַמלט אויפֿן הויכן קול:
„איך האָב דײַן קינד אַרײַנגעגעבן אין אַ מושבֿ־זקנים!‟
ליבע פֿרײַנט, הײַנט איז דאָס קינד אונטערגעוואַקסן, געוואָרן אַ פּאָלנער „אַמעריקען־סיטיזען יו־נאָו‟, ווי אַהרן צײטלין באַצײכנט עס אין זײַן „מאָנאָלאָג אין פּליינעם ייִדיש‟. דאָס קינד אָדער דאָס אייניקל האָט מיט דער צײַט באַקומען אַמנעזיע און פֿאַרגעסן פֿון וואַנען ער קומט, און פֿון וועמען ער שטאַמט.
אייניקע לויפֿן זוכן זייער אָפּשטאַם אויף די ליסטעס פֿון די ערשטע עמיגראַנטן, וואָס האָבן געלאַנדעט אין „עליס־אײַלענד‟, די אַנדערע ווידער, „באַדערן זיך שוין נישט מיט די ׳דזשויִש ביזנעס׳‟, און אויף די עלטערע יאָרן האָבן זיי זיך פֿאַרוואַנדלט אין די הײַנטיקע אָפּנעמער פֿון אַ סקאַרבאָווען „דזשויִש טיִעטער‟. זיי פֿילן אָן די אויטאָבוסן, וואָס ברענגען זיי אַרײַן פֿון די היימען פֿאַר אַלטע לײַט אין פֿילאַדעלפֿיע און ניו־דזשוירזי; און כאָטש מען באַנוצט זיך מיט עלעקטראָנישע מאַכערײַקעס, וווּ מ’קען לייענען אויף ענגליש אָדער רוסיש, וואָס ס’קומט פֿאָר אויף דער בינע, ציט עס נישט צו דעם ייִנגערן דור שוין די לעצטע צענדליקער יאָר. איך בין אונטערן אײַנדרוק, אַז אויב מ’וואָלט געשטעלט אויף די בינע־ברעטער אַן ערנסט ווערק, וואָלטן זיי זיך אַלע צונויפֿגעלאָפֿן.
בײַ „ייִדישפּיל‟ אין ישׂראל, זעט איר, גייט יאָ אָן אַ לעבעדיק ייִדיש טעאַטער, וווּ מ’שטעלט הײַנט אַ מוזיקאַלישע ווערסיע פֿון גאָגאָלס „דער רעוויזאָר‟, אין דער הויפּט־ראָלע, דער גלענצנדיקער מײַק בורשטיין און יאַנקעלע באָדו. דער עולם פּאַסמאַקעוועט זיך. זיכער האָבן די פֿאָרשטעלונג באַאַרבעט פֿעיִקע קינסטלער, מוזיקער און דראַמאַטורגן. דעם נײַעם אַרטיסטישן דירעקטאָר ששי קשתּ, קומט אָנערקענונג און אַ יישר־כּוח.
דאָס מאָל וועל איך אויפֿבלעטערן אַ קאַפּיטל באָריס טאָמאַשעווסי, וואָס זײַן אייניקל איז הײַנט דער באַרימטער מוזיקער מײַקל טילסן טאַמאַס. זײַן זיידע, באָריס טאָמאַשעווסקי, דערציילט אויס פֿון חדר, און איך קען זיך מיט אײַך געוועטן, אַז טילסן טאַמאַס אַליין האָט מסתּמא נישט געהער וועגן באָריס טאָמאַשעווסקיס קאָמפּליקאַציעס סײַ הינטער די קוליסן און סײַ אויף דער בינע גופֿא.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.