דער חורבן בלײַבט נאָך אַלץ אַ סכּנה

Danger of a New Holocaust?


פֿון איתן פֿינקעלשטיין

Published January 26, 2015, issue of February 23, 2015.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

אַ צאָל כוליגאַנען באַגייען פֿון צײַט צו צײַט אַנטיסעמיטישע פֿאַרברעכנס, און געוויסע יחידים לייקענען אָפּ דעם חורבן, כּלומרשט ווי אַ רעזולטאַט פֿון זייערע היסטאָרישע „פֿאָרשונגען‟. ווי אַ סיסטעמאַטישע צרה, איז אָבער אַנטיסעמיטיזם בטל געוואָרן דווקא צוליב דעם, וואָס די וועלט האָט זיך באַקענט מיט דער שוידערלעכער געשיכטע פֿונעם חורבן.

פֿונדעסטוועגן, האָט זיך לעצטנס באַוויזן אַ נײַע גלאָבאַלע און סיסטעמאַטישע פֿאָרעם פֿון אַנטיסעמיטיזם. אַדרבה, כּמעט אין אַלע אייראָפּעיִשע לענדער, ווי אויך אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן, קאַנאַדע און אויסטראַליע טרעפֿן זיך פּאַרשוינען, וואָס פֿאַרשטעלן זייער שׂינאה צו ייִדן ווי „אַנטי־ציוניזם‟ און פּראָ־פּאַלעסטינער טעטיקייט. די נײַע פֿאָרעמס פֿון אַנטיסעמיטיזם זענען פֿאַרשפּרייט אין די אַראַבישע קוואַרטאַלן פֿון פּאַריז, לאָנדאָן און בערלין, טרעפֿן זיך צווישן די סטודענטן און פּראָפֿעסאָרן פֿון אוניווערסיטעטן, צווישן רעכטע און לינקע אַקטיוויסטן.

איז עס טאַקע באַרעכטיקט צו פֿאַרגלײַכן דעם הײַנטיקן מצבֿ צו די 1920ער און 1930ער יאָרן, ווען די שטײַגנדיקע אַנטיסעמיטישע שטימונגען האָבן געבראַכט צום טויט 6 מיליאָן ייִדן? אין דעצעמבער, האָט די שוועדישע רעגירונג אָנערקענט פּאַלעסטינע ווי אַן אומאָפּהענגיקע מלוכה, הגם „כאַמאַס‟, וועלכער האָט געשלאָסן אַן אַליאַנץ מיט דער „אָרגאַניזאַציע פֿון פּאַלעסטינער באַפֿרײַונג‟, שטעלט אָפֿיציעל דעם ציל צו צעשטערן ישׂראל. אַ סך אַנטיסעמיטן זאָרגן זיך נישט וועגן די פּאַלעסטינער, נאָר האָפֿן זיי אויסצונוצן ווי אַ פּלאַצדאַרם פֿאַר אַנטיסעמיטישע אַטאַקן.

אין אַ ריי אייראָפּעיִשע לענדער איגנאָרירט מען דעם אויפֿשטײַג פֿון אַנטיסעמיטיזם און מיליטאַנטישן איסלאַמיזם, הגם, ווי עס האָבן געוויזן די אַטאַקן אויפֿן פּאַריזער זשורנאַל „שאַרלי העבדאָ‟, שטעלן די דאָזיקע עלעמענטן מיט זיך פֿאָר אַן ערנסטע סכּנה.

מע קאָן נאָך פֿאַרשטיין, ווען געוויסע עם־הארצישע סטודענטן אין אַמעריקע, וואָס באַטייליקן זיך אין דער אַנטי־ישׂראלדיקער טעטיקייט, איזדיעקעווען זיך איבער ייִדן; אַזעלכע פּאַרשוינען ווייסן נישט אַפֿילו, וווּ מדינת־ישׂראל געפֿינט זיך אויף דער מאַפּע. אַ טייל ערנסטע אַקאַדעמישע קריטיקער פֿון ישׂראל זענען אָבער אויך אָנגעשטעקט געוואָרן מיטן „ווירוס‟ פֿון בפֿירושן אַנטיסעמיטיזם. עס באַקומט זיך, אַז הגם הײַיאָר פּראַוועט די וועלט דעם 70סטן יאָרטאָג פֿון אוישוויץ־באַפֿרײַונג, טאָר מען נישט פֿאַרגעסן, אַז אַנטיסעמיטיזם בלײַבט נאָך אַלץ אַן ערנסטע סכּנה.