ערשטער ניו־יאָרקער פֿעסטיוואַל לכּבֿוד עבֿרית

First NYC Festival to Celebrate the Hebrew Language

די אַקטיאָרן פֿון “Festifun2” — אַ מוזיקאַלישער רעווי פֿון ישׂראלדיקע לידער, טענץ און הומאָר
די אַקטיאָרן פֿון “Festifun2” — אַ מוזיקאַלישער רעווי פֿון ישׂראלדיקע לידער, טענץ און הומאָר

פֿון שׂרה־רחל שעכטער

Published March 15, 2015, issue of April 03, 2015.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

ס׳איז נישט קיין צופֿאַל, וואָס אַ צאָל פֿון די אַקטיוויטעטן זענען געצילט אויף משפּחות. בר־אָבֿ האָט דערציילט, אַז זי און די אַנדערע אָרגאַניזירער פֿונעם פֿעסטיוואַל הערן שוין פֿון לאַנג די טענות פֿון ייִדישע עלטערן, אַז זייערע קינדער ווילן נישט רעדן קיין העברעיִש, ווײַל זיי אַסאָציִיִרן עס מיט זייערע קלאַסן אין „היברו סקול‟ אָדער מיט בר־מיצווה לעקציעס. „די עלטערן פֿרעגן אונדז כּסדר, ווי אַזוי קען מען זיי ווײַזן, אַז העברעיִש איז אויך fun?‟

אינטערעסאַנט איז, אַז די טענות קומען אַפֿילו פֿון די ישׂראלדיקע טאַטעס און מאַמעס, וואָס רעדן העברעיִש אין דער היים. זייערע קינדער ענטפֿערן זיי בלויז אויף ענגליש, און ווײַזן אַרויס ווייניק אינטערעס צו זייער אייגענעם „מאַמע־לשון‟.

מיט עטלעכע יאָר צוריק האָט די „אַלוועלטלעכע ציוניסטישע אָרגאַניזאַציע‟ באַשלאָסן, אַז מע מוז טאַקע עפּעס טאָן וועגן דעם בידנעם מצבֿ פֿון דער העברעיִשער שפּראַך אין צפֿון־אַמעריקע. אין 2013 האָט די אָרגאַניזאַציע פֿאַרזאַמלט אַ גרופּע כּלל־טוער, לערער, אַקאַדעמיקער און שרײַבער, וואָס אַלע זענען זיי פֿאַרבונדן, פּראָפֿעסיאָנעל אָדער אידעאָלאָגיש, מיטן פֿאַרשפּרייטן העברעיִש אין אַמעריקע — אויף אַ קאָנפֿערענץ אין ניו־דזשערזי, כּדי צו באַשליסן ווי מע וואָלט געקאָנט פֿאַראינטערעסירן די אַמעריקאַנער ייִדן, און די קינדער, צו רעדן, לייענען און שרײַבן אויף העברעיִש. די „חגיגה עבֿרית‟ איז דער רעזולטאַט פֿון יענע דיסקוסיעס.

הגם דער פֿעסטיוואַל קאָן טאַקע פֿאַרשטאַרקן דעם אינטערעס צו העברעיִש, האַלט רווית, אַז ס׳איז פֿאָרט נישט גענוג. „ס׳איז וויכטיק, אַז די תּלמידים אין די טאָגשולן זאָלן האָבן מער געלעגנהייטן צו רעדן העברעיִש, ווײַל וואָס מער זיי פּראַקטיצירן עס, אַלץ מע וועלן זיי וועלן זיך ווײַטער לערנען,‟ האָט זי געזאָגט. „די פּראָבלעם איז אָבער, אַז געוויסע עלטערן שטעלן זיך דווקא אַנטקעגן, אויב די שולן גיבן זיך צו פֿיל אָפּ מיט העברעיִש, ווײַל זיי זאָרגן זיך, אַז דאָס וועט פֿאַרנעמען דאָס אָרט פֿון סעקולערע שטודיעס. דערפֿאַר מוזן די שולן קלאָר מאַכן, אַז דאָס לערנען זיך רעדן און שרײַבן העברעיִש איז בײַ זיי אַ פּריאָריטעט.‟