(די 2 טע זײַט פֿון 2)
די קײט פֿון בלוטיקע געשעענישן אין דעם סעריאַל איז ניט קײן רעאַליסטישע, און אַפֿילו ניט פּסיכאָלאָגיש גלױבװירדיקע, אָבער דאָס איז ניט קײן פּראָבלעם פֿאַרן זשאַנער. װאָס איז יאָ אַ ביסל פּראָבלעמאַטיש, איז דער סטעראָטיפּישער באַנעם פֿונעם מיטל־מיזרח, װאָס איז אײַנגעװאָרצלט אין דעם בריטישן קאָלאָניאַלן עבֿר. סײַ ייִדן און סײַ אַראַבער װערן פֿאָרגעשטעלט װי אָריענטאַלישע טיפּן. הינטער זײער „ציװיליזירטער” אײבערפֿלאַך שטעקן װילדע לײַדנשאַפֿטן און מערדערישע אינסטינקטן. זײ װערן געטריבן דורך דעם באַגער צו נעמען נקמה, װאָס איז גורם אַ מערדערישע קײט אָן אַ סוף. דערבײַ זײַנען די בריטישע און אַמעריקאַנער געהײמדינסטן אױך ברוטאַל און פֿאַרפֿירעריש אין זײער באַגער צו הערשן אינעם מיטל־מיזרח. זײ העצן אױף דעם קאָנפֿליקט, אָבער, צום סוף, זײַנען זײ פּונקט אַזױ הילפֿלאָז װי אין אָנהײב.
די הױפּטהעלדין פֿון דער דראַמע װערט אַלײן אַ קרבן פֿון געװאַלד און בגידה. אינעם אָנהײב װערט זי פֿאָרגעשטעלט װי אַ רײַכע „בכּבֿודיקע פֿרױ”, װאָס איז זיכער, אַז זי איז בכּוח אױפֿצובױען שלום־בריקן צװישן ישׂראל און פּאַלעסטינע דורך דעם אַנטװיקלען אַן אינטערנעץ־פֿאַרבינדונג, און אַזױ אַרום אָפּצאָלן איר משפּחה־שולד. אינעם לעצטן עפּיזאָד איז זי אױסגעשעפּט און הילפֿלאָז נאָך אַלע צרות און פֿאַרלוסטן, װאָס זי האָט איבערגעליטן. א װיכטיקער חידוש פֿון דער דאָזיקער דראַמע שטעקט אין דעם, װאָס די פֿרױען שפּילן דאָ מער בולטע ראָלעס אײדער מענער. דװקא די פֿרױען דרײען מיט די אַמעריקאַנער און בריטישער שפּיאָנען און פֿירן אָן מיט געשעפֿטן. די פֿרױען קאָנען זיך גוט שלאָגן און אַפֿילו הרגענען. און אײנצײַטיק בלײַבן זײ רירעװדיק־עמאָציאָנעל און צערטלעך־לײַדנשאַפֿטלעך.
די פּראָדוצירער פֿונעם סעריאַל זײַנען געװען אױסן צו באַקעמפֿן פֿאַרשפּרײטע טיפּאָלאָגישע קלישעען פֿונעם טראַדיציאָנעלן טרילער־זשאַנער, אָבער אין תּוך גענומען זײַנען זײ פֿאַרבליבן סטערעאָטיפּיש אין זײערע פּאָרטרעטן. דער פֿינצטערער „מיזרח” בלײַבט אַ פֿרעמדער געשפּענסט, װאָס לױערט אױף הײַנטיקן ענגלאַנד. די פֿרױען, װאָס פֿאַרמאָגן מאַכט און געלט, בלײַבן, פֿון דעסטװעגן, ניט באַפֿרײַט פֿון דער אינערלעכער פֿאַרשקלאַפֿטקײט צו דער אַלטער מאָדעל פֿון װײַבערישקײט. און חוץ דעם טרעפֿט מען דאָ דעם אַלטן גוטן שאַבלאָן פֿון ייִדישן רײַכטום, װאָס איז באַזונדערס פֿאַרשפּרײט דװקא צװישן דער לינקער ענגלישער אינטעליגענץ.
אמת, אַלע װערק פֿון קונסט טראָגן אין זיך שפּורן פֿון סטערעאָטיפּן פֿון זײער צײַט און געזעלשאַפֿט. די פֿראַגע איז, װי אַזױ מען באַהאַנדלט זײ דורך די קינסטלערישע כּלים. ניט געקוקט אױף אַ סך שבֿחים, װאָס „די בכּבֿודיקע פֿרױ” האָט באַקומען אין דער ענגלישער און אַמעריקאַנער פּרעסע, איז דער דאָזיקער סעריאַל מער אינטערעסאַנט װי אַ שטאָף פֿאַר קריטישן אַנאַליז פֿון הײַנטיקע ענגלישע סטערעאָטיפּן, אײדער װי אַ װערק פֿון קונסט.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.