(די 3 טע זײַט פֿון 3)
האָט מיך איין ייִדענע פּאַצאַפּעט, געהייסן זיצן און צולייגן אַן אויער, ווײַל דאָס וואָס זי גייט מיר דאָ דערציילן האָב איך זיכער נישט געהערט. איך בין אַלעמאָל גרייט צו הערן עפּעס אינטערעסאַנטס. האָט מען זיך אַוועקגעזעצט אין וולאַדעק־פּאַרק, אַ טייל פֿונעם קעמפּ, און זי האָט זיך באַקוועם געמאַכט אויף אַ באַנק לעבן מיר און גענומען דערציילן:
„איך געהער צו אַ ייִדיש־קלוב ערגעץ אין ניו־דזשוירזי, דאָרט קומט מען זיך צונויף צו רעדן ייִדיש, צו לייענען אַ ייִדישע צײַטונג, טיילן זיך מיט די לעצטע נײַעס און הנאה האָבן איינס פֿונס אַנדערן.
„האָט זיך אַזוי געמאַכט אַז מיט יאָרן צוריק — דערציילט זי מיר — האָבן מיר באַשלאָסן צו פֿאַרבעטן יצחק באַשעוויס־זינגערן צו איינעם פֿון אונדזערע אונטערנעמונגען, אויף צו הערן זײַנס אַ פֿאָרטראַג. מען האָט זיך משווה געווען מיט אים אויף זיבן הונדערט און פֿופֿציק דאָלער פֿאַר זײַן אויפֿטריט, און אַלץ איז צוגעגאַנגען ווי געשמירט.
העלפֿט גאָט און אַ טאָג פֿאַר זײַן אויפֿטריט בײַ אונדז, האָט באַשעוויס־זינגער באַקומען די נאָבעל־פּרעמיע פֿאַר ליטעראַטור, מיט אַ שׂכר מסתּמא פֿון אַ מיליאָן דאָלער אָדער מער, גיי פֿאַרגלײַך עס מיטן נעבעכדיקן שׂכר וואָס מיר האָבן אים צוגעזאָגט.
אַלע זײַנען שוין געווען זיכער, אַז דער נאָבעלירטער, פּרעמירטער נאָוועליסט און דערציילער פֿון נעכטיקע נישט־טאָגן וועט זיך איצט נישט לאַסטשען אויפֿן געהאַלט, וואָס מיר האָבן אים צוגעזאָגט. האָט איינע פֿן אונדז באַשלאָסן יאָ צו קלינגען צו אים און דערמאָנען אים אין אונדזער אָפּמאַך.
צו אַלעמענס שטוינונג האָט באַשעוויס איר געזאָגט אַז ער איז אַ וואָרטס־מאַן, אונטערגעשריבן אַ קאָנטראַקט, איז ווי אַ תקיעת־כּף, אַ הייליק ערן־וואָרט. און ער איז געקומען צו דער צײַט און צו דער רגע.‟
נאָכן אויסהערן אָט די מעשה, בין איך געווען אין זיבעטן הימל, ווײַל די שמועה אין גאַס איז אַלעמאָל געווען אַז אײַזיק באַשעוויס־ײַנגער איז אַ גרויסער קמצן, אַ קאַרגער פּאַרשוין, סײַ ער סײַ זײַן ווײַב אַלמאַ, זיי האָבן זיך נישט פֿאַרגינען דאָס לעבן. יאָ קאַרגער נישט קאַרגער, זײַן וואָרט איז געווען שטאַרק אײַזן, און דערפֿאַר מוז מען אים מוחל זײַן.
איז לאָמיר האָפֿן, צו טרעפֿן זיך מיט אַלעמען איבעראַיאָר אין דער איינציקער ייִדישער זומער־קאָלאָניע פֿון אַרבעטער־רינג און זיך ווידעראַמאָל אַזוי גוט פֿאַרווײַלן ווי ס’לעצטע יאָר. אמן! ואמן!
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.