(די 2 טע זײַט פֿון 2)
אין גריכנלאַנד האָבן זיי זיך לאַנג נישט פֿאַרהאַלטן; דער מערבֿדיקער טייל פֿון אייראָפּע האָט זיי מער צוגעצויגן, און דער מענטשן־שטראָם האָט זיך אַ רוק געטאָן קיין סערביע און דערנאָך קיין אונגאַרן, מיטן ציל זיך דורכצושלאָגן קיין עסטרײַך און דײַטשלאַנד.
יונגע, געזונטע מענטשן מיט לאָזונגען „דײַטשלאַנד!‟, „מוטער מערקעל!‟, „אַללאַ אַקבאַר!‟ — האָבן מיט דראַנג און קראַפֿט אָפּגעווישט אויף זייערע וועגן אַלע ווענט און שטערונגען. ווען אונגערן האָט זיי אָפּגעוואָרפֿן, האָבן זיי זיך אַ קער געטאָן קיין כאָרוואַטיע און סלאָוועניע, אַבי נישט צו ווערן רעגיסטרירט אין די אָרעמע לענדער, נישט געקוקט דערויף, וואָס דער אייראָפּעיִשער געזעץ פֿאָדערט זיך צו רעגיסטרירן דווקא אינעם ערשטן אייראָפּעיִשן לאַנד, וווּ מע קומט אָן.
די געשלעגן פֿון די פּליטים מיט דער פּאָליציי אויף די גרענעצן פֿון אונגערן און סערביע, באַזונדערס, דער טראַגישער פֿאַל פֿון אַ דערטרונקען געוואָרענעם קינד, האָט ממש אויפֿגעטרייסלט די וועלט־געזעלשאַפֿט. זעט אויס, אַז די פּראָטעסטן האָבן אַרויפֿגעצוווּנגען אויף דער קאַנצלערין אַנזשעלאַ מערקעל זיך צו ווענדן צו די פּליטים: קומט צו פֿאָרן צו אונדז אַלע, ווער עס וויל. מיר וועלן יעדן אײַנאָרדענען!
פֿאַרוואָס האָט די דײַטשישע קאַנצלערין, בטבֿע אַן אײַנגעהאַלטענע און פֿאָרזיכטיקע פּאָליטיקערין, זיך פּלוצעם געלאָזט צו פֿאַרפֿירן פֿון עמאָציעס? דערמיט האָט זי דאָך פּראָוואָצירט די „גרויסע סאָציאַלע שלאַכט‟. (אמת, פּונקט מיט אַ וואָך שפּעטער, נאָך דעם ווי דער פּליטים־שטראָם האָט פֿאַרפֿלייצט מינכן, האָט דײַטשלאַנד געמאָלדן, אַז מע שליסט די גרענעצן.)
דער סך־הכּל איז, אַז במשך פֿון דער צײַט האָבן זיך קיין אייראָפּע דורכגעריסן אַרום אַ האַלבן מיליאָן פּליטים. נאָך די סיריער, איראַקער און עריטרעער אומלעגאַלע אימיגראַנטן, פֿאַרנעמען דאָס צווייטע, דריטע און פֿערטע אָרט אין דער פּליטים־ליסטע די אײַנוווינער פֿון אַלבאַניע, קאָסאָוואָ און מאַקעדאָניע. נישט ווייניק אָנגעקומענע זײַנען פּאַלעסטינער און אָפּשטאַמיקע פֿון דעם אַזוי גערופֿענעם שוואַרצן קאָנטינענט.
ווי עס זאָל נישט זײַן, ווערט דער פּליטים־שטראָם נישט אָפּגעשוואַכט. לויט די אָפּשאַצונגען פֿון דער „יו־ען‟ קומען אַרײַן אין אייראָפּע יעדן טאָג פֿון 8 ביז 10 טויזנט מענטשן, 5 טויזנט — נאָר קיין גריכנלאַנד. אין דער זעלבער צײַט פֿירן דורך די פֿאַרלוירענע „אייראָפּעיִשע פֿירער‟ איין זיצונג נאָך אַן אַנדערער — אָט רופֿט מען „עפֿענען דעם טויער‟ און אָט — זיך אָפּטיילן מיט אַ צוים.
די רעגירונג פֿון דײַטשלאַנד האָט שוין אויסגעטיילט איין מיליאַרד אייראָס אַרויסצוהעלפֿן אויפֿצושטעלן פּליטים־לאַגערן אין די שכנישע לענדער מיט סיריע. (פֿאַרוואָס איז עס נישט געטאָן געוואָרן מיט צוויי יאָר צוריק?) איין מיליאַרד אייראָס האָט אויך באַקומען טערקײַ. צי וועלן אָבער די אַלע פֿאַרשפּעטיקטע נדבֿות אַרויסהעלפֿן דער אַלטער אייראָפּע ערבֿ דעם ווינטער?
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.