יחיאל שרײַבמאַן (1913־2005) האָט איבערגעלעבט עטלעכע היסטאָרישע תּקופֿות און מדינות. געבױרן אין דער רוסישער אימפּעריע, איז ער אױפֿגעװאַקסן אין רומעניע, דערנאָך האָט ער געלעבט אין סאָװעטן־פֿאַרבאַנד, און די לעצטע יאָרן זײַנע האָט ער פֿאַרבראַכט אין דער רעפּובליק פֿון מאָלדאָװע. ער האָט געביטן זײַן בירגערשאַפֿט פֿיר מאָל, אָבער צוליב דעם האָט ער ניט געדאַרפֿט איבערפֿאָרן פֿון אײן לאַנד אין אַן אַנדערן. די נײַע מלוכות פֿלעגן אַלײן קומען „צו גאַסט‟ צו אים און צו זײַנע לאַנדסלײַט.
שרײַבמאַנס ליטעראַריש לעבן איז געװען רײַך און פּראָדוקטיװ. ער האָט שױן יונגערהײט געפֿונען זײַנע טעמעס און זײַנע העלדן אין די טיפֿענישן פֿונעם בעסאַראַבער ייִדישן פֿאָלקסלעבן. לאַנגע יאָרן האָט ער געהאַט סימפּאַטיע פֿאַר דער סאָװעטישער מלוכה, װאָס האָט אים דערמעגלעכט זיך פּראָפֿעסיאָנעל אָפּצוגעבן מיט דער ייִדישער ליטעראַטור. די סיבה פֿאַר די דאָזיקע געפֿילן צװישן ייִדישע ליטעראַטן איז געװען אַ פּשוטע, װי ער דערקלערט: „אין פֿערציקסטן יאָר, װען קעשענעװ איז געװאָרן סאָװעטיש, האָבן שױן אָנגעהױבן אומשפּאַצירן אױף די בוקאַרעשטער גאַסן דײַטשע אָפֿיצירן מיט האַקנרײצן אַרום די אַרבל — געקומען דערװײַל װױל און לײַטיש אַ טאַפּ טאָן רומעניע, אַ שמועס טאָן מיט איר װעגן שותּפֿות.‟
סײַ ייִדן, סײַ די רומענער האָבן שױן גוט געװוּסט, װאָס עס קומט פֿאָר בשכנות אין פּױלן, און זײ האָבן געמאַכט זײערע באַשלוסן: די רומענער זײַנען טאַקע געװאָרן שותּפֿים מיט היטלערן, בעת די ייִדן, בפֿרט די בעסאַראַבער, זײַנען אַװעק: „בעסאַראַבער ייִדישע שרײַבער אין בוקאַרעשט, ייִדישע אַקטיאָרן, ייִדן פֿון אַ גאַנץ יאָר, אַפֿילו אַ טײל נגידים […] האָבן אין אַ פּאָר טעג איבערגעלאָזט האַק־און־פּאַק, אױפֿגעהאָנגען שלעסער אױף זײער האָב־און־גוטס און זענען גרױס און קלײן אַװעק אַהײם, קײן בעסאַראַביע, ראַטעװען זיך פֿונעם װילדן היטלעריזם.‟
אָבער קײן האָניק האָט מען אױף יענער זײַט פֿון דער נײַער סאָװעטיש־רומענישער גרענעץ אױך ניט געלעקט. צװישן די „פּאָרטרעטן‟, װאָס שרײַבמאַן שילדערט, ווי ער האָט אים פֿאַרגעדענקט, איז דאָ אַ װײניק־באַקאַנטער קעשענעװער ייִדישער ליטעראַט — זלמן ראָזענטאַל. בײַ די רומענער האָט ער אַרױסגעגעבן צװײ קינדער־זשורנאַלן, אױף ייִדיש און אױף העברעיִש. אַחוץ דעם, האָט ער רעדאַקטירט די אײנציקע ייִדישע טאָגצײַטונג אין רומעניע, „אונדזער צײַט‟. לױט זײַנע פּאָליטישע אָנזיכטן איז ער געװען אַ פּועלי־ציוניסט, און דאָס האָט געלייזט זײַן גורל: „אין 40סטן יאָר, װען די סאָװעטן זענען אַרײַנגעקומען קײן בעסאַראַביע, האָט מען זלמן ראָזענטאַל באַלד אַרעסטירט, פֿאַרמשפּט אױף 8 יאָר. אַגבֿ, װען די סאָװעטן זענען אַהער אַרײַנגעקומען, איז שױן בײַ זײ געװען זלמן ראָזענטאַלס אַדרעס מיט אַלצדינג זײַנס. אינטערעסאַנט איז, װען די דײַטשן זענען דערנאָך אַרײַן קײן קעשענעװ, האָבן זײ אױך געהאַט אױף אַ רשימה זלמן ראָזענטאַלן, באַלד אָפּצוראַמען אים פֿון װעג.‟
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.