(די 2 טע זײַט פֿון 2)
ראָזענטאַל האָט זיך אומגעקערט פֿון סטאַלינס לאַגערן ערשט מיט 14 יאָר שפּעטער. װי אַ געװעזענער „פֿאַרברעכער‟ האָט ער ניט געהאַט קײן לעגאַלע װױנרעכט אין קעשענעװ, װוּ עס האָבן געװױנט זײַן פֿרוי און צװײ טעכטער זײַנע. זײַנער אַ קרובֿ האָט אים פֿאַרשאַפֿט אַ ביסל אַרבעט: „האָט מען ראָזענטאַלן געגעבן אַהײם אַזעלכע באַטערײקעס, װאָס ער פֿלעגט אַ גאַנצן טאָג זיצן און זײ מיט עפּעס אָנפֿילן […] און דאָס איז געװען זײַן לעבן ביז אין זײַנע לעצטע טעג. און ער האָט געזאָגט ‘אַ דאַנק דערפֿאַר’.‟ זלמן ראָזענטאַלס גורל איז אַ סימבאָל פֿון דער טראַגעדיע פֿון דער ייִדישער קולטור אין מיזרח־אײראָפּע. אַלע טאָטאַליטאַרישע רעזשימען, סײַ די דײַטשישע נאַציסטן, סײַ די אָרטיקע נאַציאָנאַליסטן, סײַ די סאָװעטישע קאָמוניסטן, האָבן פֿײַנט געהאַט די ייִדישע קולטור און אירע טוער.
אַ צאָל ייִדישע ליטעראַטן, און שרײַבמאַן בתוכם, האָבן געהאַט מזל צו אַנטלױפֿן פֿון די גזירות, אָבער אײניקע פֿון זײ האָבן לגמרי אױפֿגעהערט צו שרײַבן אױף ייִדיש. אַזאַ איז געװען דער פֿאַל מיטן קריטיקער בנימין טוטשינסקי, דער מחבר פֿון ביכער װעגן ה. לײװיק און דוד בערגעלסאָן. שרײַבמאַן דערמאָנט זיך, װי ער האָט אַ מאָל פֿאַר דער מלחמה געטראָפֿן טוטשינסקין אױף דער גאַס אין קעשענעװ: „װען כ’האָב אים אַ פֿרעג געטאָן פֿאַר װאָס ער קומט נישט אַרײַן אין שרײַבער־פֿאַראײן, אין גיכן װעלן דאָרט זײַן ייִדישע אָװנטן, האָט ער זיך װי געביטן אױפֿן פּנים, דאַכט זיך, עפּעס אַ מאַך געטאָן מיט דער האַנט, און מיר געענטפֿערט: ‘כ’בין איצטער נישט קײן שרײַבער. כ’בין דערװײַל אַ לערער אין אַ רוסישער שול. און כ’בין פֿאַרװאָרפֿן מיט אַרבעט איבערן קאָפּ.‟
בעת דער מלחמה איז טוטשינסקי עװאַקויִרט געװאָרן קײן צענטראַל־אַזיע, און מער האָט ער קײן אײן װאָרט ייִדיש ניט אָנגעשריבן, אַפֿילו אין „די בעסערער יאָרן‟ פֿון כרושטשאָװס „אָדליגע‟. און קײן אײן שפּור פֿון זײַן שעפֿערישער טעטיקײט איז אין גאַנץ קעשענעװ ניט פֿאַרבליבן: „נישט אין ביבליאָטעק, נישט אין אַן אַרכיװ, נישט פּריװאַט בײַ עמעצן — קײן אײן שורה נישט, קײן װאָרט נישט, נישט אין אַ ביכל, נישט אין אַ צײַטונג, אָדער אין זשורנאַל, גלײַך װי ס’האָט קײן מאָל דאָ נישט געלעבט, איז קײן מאָל נישט געזעסן דאָ און געשאַפֿן אַזאַ מענטש מיטן נאָמען בנימין טוטשינסקי.‟
שרײַבמאַנס זאַמלבוך „פּאָרטרעטן‟, װאָס איז מיט אַ סך ליבע און התמדה צוגעגרײט געװאָרן דורך זײַן תּלמיד באָריס סאַנדלער, מיט דער הילף פֿון שרײַבמאַנס אַלמנה מאַרינע, געהערט צו דעם אױטאָביאָגראַפֿישן זשאַנער „מײַן לעקסיקאָן‟. דער דאָזיקער זשאַנער איז פּאָפּולער געװאָרן אין דער ייִדישער ליטעראַטור, אַ דאַנק מלך ראַװיטשעס ריזיקן אױפֿטו, און יעדער נײַער בײַטראָג מאַכט די געשיכטע פֿון ייִדישער קולטור רײַכער און לעבעדיקער.
דער דאָקומענטאַר־פֿילם וועגן יחיאל שרײַבמאַן קען מען באַשטעלן דורכן אָנקלינגען: 212-889-8200 ליניע 400
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.