קהילה

ייִדן פֿאָדערן פּאָליציי־רעפֿאָרם

Jews Demand Police Reform

פֿון שלום בערגער

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

דייוויד ראָקאַ, אַן אַדוואָקאַט פֿון מערילענדער ACLU (אַמעריקאַנער ציוויל־רעכט־פֿאַרבאַנד) האָט אויסגערעכנט, ווי אַזוי די פּאָליציי און אַנדערע געזעץ־באַאַמטע אין מערילענד ווערן באַשיצט נאָך מער ווי אין אַלע אַנדערע שטאַטן, צוליב יענעם „ביל פֿון רעכט‟. דערצו, צוליב אַנדערע געזעצן דורכגעפֿירט צו באַשיצן די פּאָליציי, מעג מען באַטראַכטן די תּבֿיעות קעגן דער פּאָליציי בלויז במשך פֿון אַ געוויסן צײַטאָפּשניט. אַזעלכע פֿאָדערונגען באַגרענעצן אויף אַ היפּשן מאָס אויף וויפֿל די פּשוטע בירגער קאָנען אַרײַנטראָגן טענות קעגן דער פּאָליציי — אַ זאַך, וואָס האָט נישט קיין גלײַכן בײַ אַנדערע עפֿנטלעכע באַאַמטע.

לאַורענס גראַנד־פּרע, אַן אַקטיוויסט אין באַלטימאָר לטובֿת דעם אַפֿריקאַנער אַמעריקאַנער ייִשובֿ, האָט באַטאָנט די נייטיקייט פֿון לעגיסלאַטיוון שתּדלנות. ס׳איז גרינג צו שטײן אין דרױסן און רעדן װעגן קאָמפּראָמיסן, נאָר אַז מע געפֿינט זיך אין אַ גרופּע װאָס װערט כּסדר באַעװלט פֿון דער פּאָליצײ, פֿאַרשטײט מען דעם פּרײַז פֿון באַפֿרידיקן זיך מיט האַלבע מיטלען און מעסיקע צװעקן.

ס׳האָט אויך געהאַלטן אַ װאָרט דער שרײַבער פֿון די שורות. כאָטש כ׳האָב זיך עפּעס נישט געפֿילט אױפֿן אָרט לעבן דעם מומחה־אַדװאָקאַט און די אַפֿריקאַנער־אַמעריקאַנער רעפּרעזענטאַטן, איז דאָס פֿאָרט געװען אַ ייִדישע פֿאַרזאַמלונג, האָב איך „געדרשנט‟ פֿאַרן עולם. כ׳האָב דערציילט װי די באַלטימאָרער פּאָליצײ האָט מיך אומזיסט, גלאַט אין דער װעלט אַרײַן, פֿאַרקײטלט אין מיטן העלן טאָג. װעגן דעם האָב איך שױן געשריבן באַזונדערס אין פֿאָרװערטס. צוגעגעבן האָב איך אַ תּורה־װערטל, װעגן דעם, אַז לויטן דין זענען מיר מתחייבֿ צו העלפֿן מתקן זײַן אַ צעבראָכענע סיסטעם. על־פּי הלכה, װי באַװוּסט, דאַרף מען פֿאָלגן די רעגירונג־געזעצן — „דינא דמלכותא דינא.“ זאָגט אָבער דער רמב״ם, אַז װען די גבאים נעמען צו יענעמס פֿאַרמעגן אױף אַן אומיושרדיקן אופֿן, איז דאָס שױן גזילה, און מ׳איז מחיובֿ דאָס אומצוקערן. גװאַלד־טאַטן מצד דער פּאָליצײ — האָב איך געטענהט — זײַנען אַזאַ מין גזילה, װאָס די ייִדישע קהילה מוז העלפֿן פֿאַרריכטן.

צום סוף, נאָך די אַלע רײד, האָט מען זיך גענומען צו די מעשׂים. אין דער מערילענדער לעגיסלאַטור, בשעת די װערטער װערן געשריבן, באַטראַכט מען איצט אַ געזעץ־פּראָיעקט װאָס װאָלט צוגעגעבן אַ סתּם בירגער צום פּאַנעל, װאָס מוז גוטהײסן די אינערלעכע דיסציפּלין פֿאַר די פּאָליציאַנטן באַשולדיקט אין אַן אומפּאַסיקן אויפֿפֿיר. אַנדערע דעטאַלן פֿון די הערשנדיקע געזעצן, װאָס זײַנען שײך בירגער־טענות קעגן דער פּאָליצײ, װאָלט מען אױך געביטן. האָט מען אויף דער פֿאַרזאַמלונג אונטערגעשריבן און אַדרעסירט העכער 100 פּאָסטקאַרטלעך צו פֿאַרשײדענע מיטגלידער פֿון מערילענער „אַסעמבלי“, און יעדער באַטײליקטער אױף דער אַסיפֿה האָט צוגעזאָגט אױף עפּעס אַן אופֿן װײַטער צו פֿירן דעם אַקטיװיזם אַרום דעם ענין.

דער וועג צו אַ ממשותדיקן פּאָליציי־רעפֿאָרם אין מערילענד איז אַ לאַנגער, און באַרג־אַרויף. נאָר פֿון דעם געפֿיל וואָס האָט געהערשט אין דעם זאַל, און דעם גײַסט וואָס האָט געשלאָגן פֿון עולם, בין איך געבליבן מיט אַ באַנײַטער האָפֿענונג וואָס איז נישט אַוועקצומאַכן מיט דער האַנט.