אַ געפֿאַר אויף די גאַסן

Danger in the Streets

פֿון שבֿע כּהן

Published April 07, 2016, issue of April 29, 2016.

Facebook

עס דרייט זיך אַרום אַ צוויי־רעדערדיקע געפֿאַר אויף די תּל-אָבֿיבֿער גאַסן.

עלטערן פֿון קליינע קינדער ציטערן, אַז זיי גייען אַרויס פֿון שטוב, און אַלטע לײַט וואָס זײַנען נישט מסוגל צו אַנטלויפֿן, בלײַבן פֿאַרשפּאַרט אין דער היים. דאָ גייט נישט אַ רייד פֿון טעראָריסטן, וואָס שטעכן מיט מעסערס אָדער פֿון די מעדוזעס וואָס שווימען בײַם ברעג־ים, נאָר פֿון די מוראדיקע עלעקטרישע ביציקלעטן וואָס זײַנען לעגאַל פֿאַר מענטשן פֿון אַלע עלטערס אָן קיין שום ברעקל רעגולאַציע.

די „שאָפֿערן‟ פֿון די עלעקטרישע ביציקלעטן זײַנען שולדיק אין אומצאָליקע אַקצידענטן אי מיט פֿוסגייערס אי מיט אויטאָס און מאָטאָרציקלען. צום באַדויערן זענען נישט בנמצא די פּינקטלעכע צאָל אַקצידענטן ווײַל די ישׂראלדיקע רעגירונג זאַמלט נישט די גענויע אינפֿאָרמאַציע. אָבער לויט די אינטערוויוען מיט די שעפֿן פֿון די גרויסע שפּיטעלער אין ישׂראל קומט אויס, אַז עס גייט אין הונדערטער אַקצידענטן אַ חודש אין אַ מדינה וואָס, אין פֿאַרגלײַך מיט ווי מע וואָלט זיך געריכט נאָך די אַמאָל ווילדע, אײַליקע שאָפֿערן וואָס זענען אַן אָפֿטע דערשײַנונג אויף די היגע שאָסייען , האָט ווייניקער אויטאָ־אַקצידענטן פֿאַר קילאָמעטער ווי אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן אָדער קאַנאַדע.

די פּראָבלעם שטעקט, אין אַ געוויסער מאָס, אין דעם מאַנגל פֿון רעגולאַציע פֿון עלעקטרישע ביציקלעטן. עס גייט די רייד אין אַ ביציקלעט וואָס פֿאָרט גיך ווי אַ מאָטאָרציקל אָבער מען האָט נישט קיין געזעצן וואָס באַשטימען בײַ וועלכן עלטער אַ קינד מעג פֿאָרן אויף אַזאַ ביציקלעט; אַז דער וואָס פֿירט דעם ביציקל מוז האָבן פֿאַרזיכערונג אינעם פֿאַל פֿון אַן אַקצידענט; ווען מען מעג פֿאָרן אויף די טראָטואַרן און ווען מוז מען פֿאָרן אין די גאַסן, אא״וו. דער ענין פֿון עלטער איז ספּעציעל דרינגלעך ווײַל אַ הויכער פּראָצענט פֿון די פֿירערס וואָס זײַנען אַרײַנגעמישט אין אַקצידענטן זײַנען יונגע לײַט (אַרײַנגערעכנט גימנאַזיע־תּלמידים) בײַ וועמען עס פֿעלט נאָך דעם שׂכל צו זײַן פֿאָרזיכטיק און אַכטונג צו געבן אויף די פֿוסגייערס.

עס העלפֿט אַ ביסל, אַז עטלעכע שטעט בויען אָדער פֿאַרצייכענען ספּעציעלע סטעזשקעס פֿאַר ביציקלעטן אָבער דאָס איז נישט גענוג. קודם־כּל, זײַנען די סטעזשקעס גאָר שמאָל צוליב דעם שוין־געבויטן אינפֿראַסטרוקטור פֿון די שטעט, קען מען נישט תּמיד צייכענען אַ סטעזשקע אַזוי ברייט ווי מען וואָלט געוואָלט. אויסער דעם איז פֿאַראַן אַ קולטור פֿון נישט פֿאָלגן אַזעלכע „ליניעס‟. מיט אַ וואָך צוריק האָב איך געזען, אַז אַ מאָטאָרציקל איז כּמעט אַרײַנגעפֿאָרן אין אַן עלעקטרישן ביציקלעט אין אַ גאַס, וווּ מען האָט אַ ברייטע סטעזשקע פֿאַר די ביציקלעטן נאָר דעם פֿירער פֿונעם ביציקלעט האָט זיך פֿאַרגלוסט צו פֿאָרן זייער גיך.