צוויי מדינות, איין היימלאַנד

Two States, One Homeland

פֿון דער קאָנפֿערענץ, יוני 2016
Adi Mahalel
פֿון דער קאָנפֿערענץ, יוני 2016

פֿון עדי מהלאל

Published June 08, 2016, issue of June 25, 2016.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

דאָס איז זייער פֿאָרלייג על־רגל־אַחת. פֿאַרשטייט זיך, זענען געבליבן נאָך אָן אַ שיעור פֿראַגעס און פּראָבלעמען. צום אַלעם ערשטן שטייט אפֿשר דער ענין מיט די [פּאַלעסטינער] פּליטים. אויף דעם ענטפֿערן זיי אויף זייער וועבזײַט, אַז די פּליטים וועלן נישט צוריקבאַקומען זייערע הײַזער אין יפֿו און אין חיפֿה, ווײַל מע קען נישט פֿאַרריכטן איין עוולה דורכן שאַפֿן אַן אַנדער עוולה. אָבער „די פֿרײַע באַוועגונג און וווינרעכט וועלן זײַן אוניווערסאַל, און וועלן זײַן חל אויף אַלע פּליטים, אָן קוואָטעס און אָן טובֿות, און זיי וועלן קענען פֿון דאָס נײַ אָנקניפּן זייערע באַציִונגען מיטן היימלאַנד און מיט זייערע קרובֿים, וואָס זענען דאָ [אין ארץ־ישׂראל] געבליבן.‟

זיי זענען זיך מודה, אַז די פֿראַגע לגבי דער עצם־אידענטיטעט פֿון דער ישׂראל־מדינה, ווי אַ ייִדישע, איז אַ האַרבע. די מדינה, שרײַבן זיי, וועט בלײַבן אַ ייִדישע דורך איר שפּראַך, יום־טובֿים, דאָס היטן כּשרות בײַ אירע אינסטיטוציעס, אאַז״וו. (אין אַלגעמיין האָבן זיי בעסער ליב הערצלס באַגריף „ייִדנשטאַט‟, איידער דעם „ייִדישן שטאַט‟). און די פּאַלעסטינער וואָס וועלן זיך באַזעצן און זיך באַוועגן אין ישׂראל, וועלן נישט זײַן קיין בירגער, נאָר גיכער לכל־היותר תּושבֿים.

ווער נעמט אָנטייל אין דער גרופּע, און וואָס טוען זיי צו פּראָטעזשירן זייער סדר־היום?

די גרופּע באַשטייט דערווײַל, צום מערסטנס, פֿון ישׂראלדיקע און פּאַלעסטינער אינטעלעקטואַלן, ווי די צוויי פֿאַרלייגערס מירון ראַפּאָפּאָרט און אַווני אַל־מאַסני; דער רעליגיעזער קאָלאָניסט־פּאָעט אליאס כּהן, אורן יפֿתחאל, נידאַ כורי און נאָך. זיי פֿינאַנצירן עס בלויז דורך מיטגלידערשאַפֿט־געלט, און זיי האַלטן לעקציעס, אונטערנעמונגען, און אַ יערלעכע קאָנפֿערענץ, וואָס די צווייטע דערפֿון איז פֿאָרגעקומען דעם 2טן יוני אין תּל־אָבֿיבֿ.

אויב צו פּאַראַפֿראַזירן ר׳ דזשאָן לענאָן ז״ל: „איר מעגט זאָגן, אַז זיי זענען בעלי־חלומות, אָבער זיי זענען נישט די איינציקע…‟