פּובליציסטיק

ווען איך בין פּוטין

Ven ikh bin Putin

פֿון משה לעמסטער

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

נאָר וואָס איז שייך עפּעס דווקא שלום נאָר פֿאַר רוסלאַנד? מע קאָן דאָך אײַנפֿירן דאָס זעלבע פֿאַר דער גאַנצער וועלט!

ווען איך בין פּוטין, גיב איך אַ קלונג קיין ענגלאַנד, צו זייער פּרעמיער: „דו, ענגלענדער מיט די לאַנגע פֿיס און מיט אַ שוואַרצן פֿראַק, קום צו גאַסט. לאָמיר מאַכן אַ פֿײַערדיקע וועטשערע אין די קרעמל־פּאַלאַצן‟. און אָט איז ער שוין דאָ. „טרינק, טרינק רוסישן בראָנפֿן, זע נאָר סאַראַ שיינע רוסישע מיידלעך טאַנצן אַרום אונדז דעם באַלעט ׳שוואַנען־אָזעראָ׳‟… און אָט איז שוין דער ענגלענדער שיכּור און שענקט די שאָטלענדער אַן אָפּהענגיקייט; זאָלן זיי זיך טאָן דאָרט קאָפּ אין דער וואַנט. און כּדי צוויי מאָל זיך ניט אָנשיכּורן, שענקט ער שוין מיט איין וועג פֿאַר אַרגענטינע די פֿאָלקלענד־אינדזלען…

צי, צום בײַשפּיל, כ’וואָלט גערופֿן דעם טערק. זאָגט מיר, דער נאַרישער טערק, אַז ער איז אַ מוסולמענער און טרינקט ניט קיין בראָנפֿן. ענטפֿער איך אים: „דו, טערק, וואָס דו ביסט, ס’איז דאָך אומזיסטער בראָנפֿן, ס’וועט דיך ניט קאָסטן קיין גראָשן. און אומזיסטן בראָנפֿן טרינקען אַפֿילו מוסולמענער. און דער דיכטער אָמאַר כאַיאַם האָט דען ניט געהייסן שיכּורן?‟… דערנאָך בראָנפֿן, טשײַקאָווסקיס „טערקישער מאַרש‟, שיינע רייד און צווישן אַנדערש: „לאָז שוין אָפּ, ברודער מײַנער, צוליב אַלאַ, די קורדן! גיב זיי אַ שטיקל ערד, זאָלן זיי האָבן זייער אייגן לענדל, וואָס וועט דיך דאָס אַרן… שלום!‟

צי, לאָמיר נעמען אונדזער נתניהו, דעם קראַסאַוועץ ביבי… אָט זיצט ער שוין בײַ איין טיש מיט מיר, מיט פּוטינען, הייסט עס, און מאַכט אַ לחײם, אַרום אונדז שטראַלט דאָס גאָלד פֿון די קרעמל־פּאַלאַצן. עס זינגט דער „כאָר טורעצקאָגאָ‟, מיט יוסף קאָבזאָנען סאָלאָ: „חבֿה נגילה, חבֿה נגילה…‟ — נו, ביבעלע, — זאָג איך אים, — זײַ ניט קיין פּי צדיק, שענק די פּאַלעסטינער אַ שטיקל ירושלים, זאָלן זיי זיך מיט אים… — און איך וועל אײַנרעדן אַבאַסן זייערן, אַז ער זאָל אײַך שענקען די טעריטאָריעס־שמעריטאָריעס…‟

נו, וואָס זאָגט איר, ווי געפֿעלט אײַך מײַן פּלאַן? און ווער איז אונדז נאָך געבליבן? — שפּאַניע מיט די באַסקן, אַפֿריקע… ווער ס’זאָל ניט זײַן, בראָנפֿן אין רוסלאַנד וועט סטײַען, האָט ניט קיין דאגות! כ’וויל אײַך זאָגן, אַז דער פּאַן גימון פֿון דער „יו־ען‟, וואָלט געדאַרפֿט אויסקושן מײַן יעדער אבֿר…

און אפֿשר, האַ?… ווען איך בין פּוטין, זאַמל איך צונויף אין מאָסקווע אַלע פּרעזידענטן, פּרעמיערן, קיניגן — די בעלי־הבתּים פֿון דער וועלט און מאַך פֿאַר זיי, ווי עס זאָגן די רוסן: „פּיר נאַ וועס מיר‟, ס‘הייסט, אַ שׂימחה פֿאַר דער גאַנצער וועלט! צי אויף ייִדיש געזאָגט — „לאָמיר אַלע אין איינעם…‟ — און ווען אַלע וועלן זײַן פֿאַרכּוסעט, פֿאַרשיכּורט זאָג איך צו זיי: „רבותי, לאָמיר מבֿטל זײַן אַלע גרענעצן, סע זאָל לחלוטין ניט זײַן קיין גרענעצן! אויס אַמט־צאָלן, אויס גרענעץ־וועכטער, אויס, ברענען זאָלן זיי, פּאַספּאָרטן מיט וויזעס… איין גרויסע פֿרידלעכע וועלט, און איך — אין סאַמע שפּיץ… בײַ מײַן ערן וואָרט: ס’וועט ווערן אַ וועלט אָן מלחמות, אָן אַנעקסיעס… אַן אייביקער שלום! אַ פּלאַנעטע פֿון ברידער! אוי, וואָלט דעמאָלט געווען אַ שיינע, פֿרײַע, אַ גלײַכע און ניט קיין קרומע וועלט!… משיחס צײַטן… און איר זאָגט קרים, סעוואַסטאָפּאָל… אײַ, ווען איך בין פּוטין!… ווען איך בין פּוטין דאַרף איך דאָך ניט קיין געלט אויף שבת…