(די 2 טע זײַט פֿון 3)
איזאַבעלע האָט געהאַט די שליסל און האָט מיר געוויזן די וווינונג. זײַנע מאָלערײַען זענען אומעטום געהאָנגען, און דאָ און דאָרט האָט מען געזען אַן אָביעקט פֿון דער מלחמה, ווי די אַלטע מימעאָגראָף־מאַשין, אויף וועלכער מע האָט געדרוקט די אומלעגאַלע ליטעראַטור. לויט די אַנאָנסן אויף דער וואַנט, טרעטן הײַנט אויף אין „אַטעליע מאַרסעל האַסטיר‟ סײַ ייִדישע זינגער און קאַפּעליעס, ווי מרים פֿוקס, סײַ רעדנער אויף כּלערליי קולטורעלע טעמעס.
פֿון בריסל, אַרויסגעלאָזט פֿון אַ געזעלשאַפֿט „פּראָגרעסיווע ייִדן‟, דערשײַנט שוין יאָרן לאַנג דער חודשלעכער זשורנאַל „פּואַנט קריטיק‟ (Points critiques), וועלכער אינטערעסירט זיך מיט ייִדישע ענינים, געשיכטע, הײַנטיקער פּאָליטיק, און אויך ייִדיש. טיילן פֿון דער ייִדישער ליטעראַטור ווערן געדרוקט אין איבערזעצונג און אין אָריגינאַל אין יעדן נומער.
קיין בריסל בין איך געפֿאָרן, ווײַל די שטאָט ליגט גלײַך אויפֿן וועג, קיין צפֿון־האָלאַנד, וווּ מע האָט מיך פֿאַרבעטן אויפֿן דריטן „ייִדיש־פֿעסטיוואַל־לעוּוואַרדען‟, פֿונעם 30סטן אַפּריל ביזן 4טן מײַ. די אָרגאַניזאַטאָרין פֿונעם פֿעסטיוואַל, די ייִדישע זינגערין לוסעט וואַן־דען־בערג, שטאַמט פֿון דעם טייל האָלאַנד, וווּ די באַפֿעלקערונג רעדט סײַ האָלענדיש, סײַ פֿריזיאַניש. אַן ערך 400,000 האָלענדער קענען פֿריזיאַניש, אַ דײַטשע שפּראַך, וועלכע קלינגט אויך אַ ביסל ווי ענגליש.
דער ערשטער „ייִדיש־פֿעסטיוואַל־לעוּוואַרדען‟ איז פֿאָרגעקומען אין 2008, און איצט אָרגאַניזירט מען עס יעדע צוויי יאָר. אין 2012 האָט מען נישט אָפּגעהאַלטן דעם פֿעסטיוואַל צוליב אַ בודזשעט־קריזיס; האָט מען געפּראַוועט דעם דריטן פֿעסטיוואַל הײַנטיקס יאָר. געצילט סײַ אויף ייִדישע זינגער, סײַ אויף מוזיקער, האָט מען פֿאַרבעטן די קעשענעווער, יעפֿים טשאָרני און סוזאַן גערגוס, אָנצופֿירן מיט די געזאַנג־וואַרשטאַטן, און די אַקאָרדיאַניסטין סאַנע מאָרעקע צו „קנעלן‟ מיט די קלעזמאָרים־סטודענטן. פֿון ענגלאַנד איז געקומען פּאָלינאַ שעפּהערד צו דיריגירן מיט אַ כאָר.
די אונטערנעמונג האָט זיך אָנגעהויבן מיט אַ פּראָגראַם לזכּרון מײַן מאַמען, די דיכטערין ביילע שעכטער־גאָטעסמאַן, אין וועלכער איך האָב דערציילט וועגן איר לעבן און שאַפֿן. וואַן־דען־בערג האָט געהאַט אַ נאָענטע באַציִונג מיט מײַן מאַמען, מיט וועמען זי האָט זיך באַקענט אין דער ווײַמאַרער ייִדיש־זומער־פּראָגראַם אין 2004. זי האָט רעקאָרדירט די נײַסטע קאָמפּאָזיציעס אירע אויפֿן קאָמפּאַקטל „פֿרילינג‟.
עס איז אויך געקומען צום פֿעסטיוואַל אַ פּאַריזער פּאָרל, וואָס איך האָב באַגעגנט צום דריטן מאָל אויף מײַן נסיעה — סאַלאָמאָן און פּאָלעט ביעלאַסיאַק. אין בערלין זענען זיי בײַגעווען אויפֿן „צוליב ביילע‟־קאָנצערט; אין פּאַריז, זענען זיי געקומען אויף דער זינגערײַ, וואָס איך האָב געהאָלפֿן אָנצופֿירן בײַם „מעדעם/אַרבעטער־רינג־צענטער‟. זיי זענען נישט סתּם ייִדיש־ענטוזיאַסטן — בײַ דעם לעוּואַרדענער פֿעסטיוואַל האָט סאַלאָמאָן אָנגעפֿירט מיט אַ שמועסקרײַז אויף ייִדיש, און אין דער הײַיאָריקער ווײַמאַרער ייִדיש זומער־פּראָגראַם וועט ער, אַ לאָדזש־געבוירענער, אָנפֿירן מיט אַן ענלעכן קרײַז, און פּאָלעט וועט לערנען ווי צו קאָכן ייִדישע מאכלים (איך האָב גענאָסן פֿון אירע געשמאַקע פּאָטראַוועס אין פּאַריז).
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.