מאַלײַס שרײַבער־פֿאַראיין

Malay’s Writer’s Association


פֿון משה לעמסטער

Published May 30, 2014, issue of June 20, 2014.

(די 2 טע זײַט פֿון 3)

איין מאָל האָט מאַלײַ צונויפֿגערופֿן די עקזעקוטיווע. ער האָט געזאָגט: „חבֿרים, איר ווייסט דאָך, אַז די פֿרוי מײַנע באַוואַשט מיך און באַפּוצט מיך; ווען ניט זי, וואָלט איך דען געקאָנט שרײַבן לידער, זײַן אַ פּאָעט? — זיבן מאָל, ניין! דערפֿאַר לייג איך פֿאָר, מע זאָל אַרײַננעמען אין אונדזער פֿאַראיין מײַן פֿרוי. איר זענט מסכּים?‟

מאַמעליגע האָט באַלד אויפֿגעהויבן די האַנט, האָלושקע — די לינקע האַנט. האָט דער פֿאָרזיצער פֿאָרגעזעצט: „צוליב וועמען אַרבעט איך, שרײַב איך לידער? — צוליב מײַן זון און טאָכטער! צוליב דעם המשך־דור! איך לייג פֿאָר, אַז מע זאָל אויך זיי אַרײַננעמען אין פֿאַראיין… מײַן שנור האָט מיר געבראַכט אַן אייניקל, דאָס איז מײַן צוקונפֿט, מוז זי דאָך אויך זײַן מיט אונדז…‟

נאָך דער דאָזיקער זיצונג האָבן שוין אין דעם פּראָ־סאָוועטישן שרײַבער־פֿאַראיין געאַרבעט 5 מאַלײַען: מאַלײַ־טאַטע, מאַלײַ־פֿרוי, מאַלײַ־זון מיט זײַן פֿרוי, און מאַלײַ־טאָכטער, וואָס איז נאָך ניט געווען קיין חתונה־געהאַטע. מיטן אייניקל האָט מען דערווײַל באַשלאָסן צוּוואַרטן, מחמת קיין קינדער־סעקציע איז בײַם פֿאַראיין ניט געווען.

איצט, וואָלט איך געזאָגט, איז דער שרײַבער־פֿאַראיין געוואָרן אַ מין פּריוואַט מאַלײַ־„אָרגאַניזאַציע‟.

שפּעטער מיט אַ פּאָר וואָכן נעמט מען אַרײַן אין פֿאַראיין עטלעכע גראַפֿאָמאַנען, וואָס מע האָט זיי יאָרנלאַנג ניט אָנערקענט ווי שרײַבערס. פֿאַרשטייט זיך, אַז זיי האָבן, נעבעך, ניט געוווּסט ווי דעם פֿאָרזיצער מאַלײַ צו באַדאַנקען. שטעלט זיך פֿאָר: די גראַפֿאָמאַנען זענען דאָך געוואָרן מיט אַלע שרײַבערס גלײַך — מיטגלידער פֿון אַ פּראָפֿעסיאָנעלן שרײַבער־פֿאַראיין! בקיצור, די גרופּע גראַפֿאָמאַנען האָבן מיט זיך פֿאָרגעשטעלט אַ קאָלעקטיווע „מאַמעליגע‟, וואָס האָט געשטימט פֿאַר יעדן פֿאָרשלאָג, וואָס זייער בעל־טובֿה פֿלעגט פֿאָרשלאָגן.

דער פֿאַראיין האָט זיך געפֿונען אין אַ שרײַבער־הויז, וואָס האָט געטראָגן דעם נאָמען פֿון דעם סאָוועטיש־מאָלדאַווישן קלאַסיקער יעמעליאַן בוקאָוו, וועלכער איז אין די יונגע יאָרן געווען אַן אונטערערדישער טוער, ווי, צום בײַשפּיל, אונדזער ייִדישער פּאָעט ה. לייוויק.

עפּעס אין אַ טאָג האָט דער פֿאָרזיצער באַשטימט דורכצופֿירן אַ יערלעכע פֿאַרזאַמלונג פֿונעם שרײַבער־פֿאַראיין. כּדי אויסצומײַדן פֿאַרשיידענע סורפּריזן, האָט ער צונויפֿגעשטעלט אַ רשימה שרײַבערס, וואָס האָבן רעכט אָנטייל צו נעמען אין דער זיצונג. בײַם אַרײַנגאַנג אין דעם שרײַבער־הויז זענען געשטאַנען צוויי באַוואַפֿנטע שומרים, און איינער פֿון זיי האָט געהאַלטן די דאָזיקע רשימה. און אָט איז געקומען דער מאָלדאַווישער פּאָעט זאַדניפּרו (מיר קאָנען אים פֿאַרגלײַכן, צום בײַשפּיל, מיטן ייִדישן פּאָעט מיכאל פֿעלזענבאַום). וואָס הערט ער פֿונעם וועכטער מיט דער רשימה? „איר זענט דאָ ניטאָ!‟ — „פֿאַר וואָס?‟ — פֿרעגט זאַדניפּרו־פֿעלדזענבאַום. „ווײַל איר צאָלט ניט קיין מיטגליד־אָפּצאָלן‟ — זאָגט דער צווייטער שומר און לייגט די האַנט אויפֿן רעוואָלווער.