אָטעמט אײַן, אָטעמט אויס...

Inhale, Exhale...

די ישׂראלים פֿאַלן נישט בײַ זיך אַפֿילו אין די שווערע איצטיקע מלחמה־צײַטן. פֿאַר אַ נויט, קען מען מאַכן אַ חתונה אויך אין אַ מיקלט, ווען אויבן פֿליִען ראַקעטן פֿון עזה.
Getty Images
די ישׂראלים פֿאַלן נישט בײַ זיך אַפֿילו אין די שווערע איצטיקע מלחמה־צײַטן. פֿאַר אַ נויט, קען מען מאַכן אַ חתונה אויך אין אַ מיקלט, ווען אויבן פֿליִען ראַקעטן פֿון עזה.

פֿון עמיל קאַלין

Published August 01, 2014, issue of August 29, 2014.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

זיי האָבן זיך אַנטשולדיקט, וואָס זיי שטערן אין מיטן דער לעקציע, און געוווּנטשן אָ לײַכט טראָגן. עטלעכע מינוט נאָך דעם וואָס די סירענע איז פֿאַרשטומט געוואָרן, האָבן זיי זיך געזעגנט מיט נאָך אַ וווּנטש: „הלוואַי, אַז איוודע וואָך זאָל זײַן שטילער‟.

די לערערין האָט באַשלאָסן צו מאַכן אַ הפֿסקהלע. מענטשן זענען צוגעגאַנגען צו דעם קליינעם קאַווע־בופֿעט, וווּ עס איז געשטאַנען אָ סאַמאָוואַר און אַ קעזקוכן. שבֿע האָט זיך געמאַכט אַ גלאָז קאַווע, און מיר האָבן ביידע געזופּט דערפֿון. בשעת זי האָט געקײַט אַ שטיקל קוכן, האָב איך זיך דערמאָנט, אַז איינס פֿון די הויפּט־פּרינציפּן פֿון „היפּנאָ־געבורט‟ איז צו עסן צו זאַט, כּדי דער קערפּער זאָל זײַן געזינטער, ווי מעגלעך, פֿאַרן געבוירן. שבֿע האָט אַ הייב געטאָן די אַקסלען, וואָס האָט געזאָלט הייסן: „די טראָגעדיקע פֿרויען אין אַמעריקע האָבן נישט גענוג שׂונאים, טראַכטן זיי זיך אויס אייגענע פֿײַנט — דאָקטוירים, געבוירן־שיטות‟…

און אָט, אויך דאָס שרײַבן פֿון דעם אַרטיקל איז איבערגעריסן געוואָרן דורך אַן אַלאַרעם; איך האָב זיך אָפּגעשטעלט נאָך דעם פֿריִערדיקן זאַץ און אַ טראַכט געטאָן, ווי אַזוי צו ציִען ווײַטער דעם פֿאָדעם? מיט אַ מאָל האָבן די סירענעס גענומען וואָיען.

שבֿע האָט מיך גערופֿן: „הערסט נישט דעם אַלאַרעם?!‟ — אָנגעטאָן אַ כאַלאַט, האָט זי געכאַפּט דעם טעלער מיט דער האַלב-געגעסענער וועטשערע: אַ פּענעץ ברויט, אָנגעשמירט מיט אײַנגעמאַכטס. איך האָב געעפֿנט די טיר, מיר האָבן זיך אַראָפּגעלאָזט איין שטאָק און זיך אַוועקגעזעצט אויף אַ שטויביקער טרעפּ.

איך האָב אָנגעקלונגען דער משפּחה זיי געבן צו וויסן, אַז מיר זיצן אויף די טרעפּ: שבֿע קײַט איר וועטשערע, און איך טראַכט ווי צו פֿאַרענדיקן דעם אַרטיקל פֿאַרן „פֿאָרווערטס‟.

איך וועל אים שליסן טאַקע מיטן וווּנטש, ווי יענע פֿרויען האָבן עס געזאָגט: „זאָל שוין די אַנדערע וואָך זײַן שטילער…‟