איסלאַמיסטן קומען צו דער מסיבה

Islamists Join the Kumzits


פֿון עמיל קאַלין

Published September 19, 2014, issue of October 10, 2014.

(די 2 טע זײַט פֿון 4)

„אַ חנעוודיק אָרט‟ — האָב איך געזאָגט צו אים און זײַן חבֿרטע. זי האָט געשײַנט ווי אַ שטאָלצע בעל-הביתטע.

אין דעם סאַלאָן זענען געווען צוויי שווערע קאַנאַפּעס: איינע — אַ שוואַרצע און די צווייטע — אַ גרינע. אויך זיי האָט ער, אַפּנים, אָפּגעפֿונען אויף דער גאַס. לעבן זיי האָט מען אַוועקגעשטעלט אַלערליי בענקלעך פֿאַר די אורחים.

איך האָב זיך געפּאָרעט מיט אַ טעלערל פֿרוכטן, אַרײַנגעוואָרפֿן צוויי טרויבן אין מויל און באַטראַכט די אַרומיקע מענטשן: יאָ, די זעלבע באַקאַנטע פּנימער. עטלעכע האָבן זיך נישט געביטן אויף אַ האָר, אַנדערע — האָבן אויפֿגעלייגט אויף זיך פֿעטס און קנייטשן. קודלעס גרויע האָר האָבן זיך באַוויזן צום ערשטן מאָל, און מעגלעך, זענען זיי שוין נישט פֿון נעכטן, אָבער איך האָב זיי נישט באַמערקט ביז אַהער.

אַ מיידל, הײַנט שוין אַ פֿרוי, איז געווען אַ מאָל גאָר חנעוודיק; די מענער פֿלעגן זיך דרייען אַרום איר, און זי פֿלעגט זיך אָפּרופֿן מיט אַ שמייכל, אַ חכמהלע, אַ וויץ. זי האָט שטאַרק ליב געהאַט קאָמפּלימענטן, די וווּנקען… איצט קוקט זי אויס פֿאַרעלטערט: עפּעס האָט זיך אויסגעלאָשן אין איר. זי זיצט לעבן איר חבֿר און גלעט זײַן קני מעשׂה־מאַשין.

די אַמאָליקע קאַוואַלירן האַלטן קוים אָן אַ סקריפּענדיקן שמועס. איך האָב אָפּגעגעבן עטלעכע „שלום-עליכמס‟ און מע האָט מיר אָפּגעענטפֿערט מיט אַ שאָקל — נישטאָ מער וואָס צו זאָגן. האָב איך זיך אַוועקגעזעצט און געשוויגן.

דער שמועס האָט זיך געדרייט אַרום געזונט. מע האָט געפֿרעגט בײַ עמעצן וואָס רייכערט, צי ער פֿילט זיך גוט בשעתן רייכערן. האָט ער געענטפֿערט, אַז ניין, ווײַל ער ווייסט גאַנץ ווויל, אַז מיט יעדער צי גייט אַרײַן ריין סם אין זײַנע לונגען. עמעצער האָט צוגעגעבן, אַז קאָקאַ-קאָלע איז נישט בעסער. דערנאָך האָט מען אַרומגערעדט די טעמע וואָס איז מער שעדלעך: סיגאַרעטן, אַ שטיקל פּיצע אָדער „קאָקאַ-קאָלע‟.

איך האָב דערפֿילט, ווי די מוסקלען פֿון מײַן פּנים ווערן פֿאַרשטיינערט פֿאַר לאַנגווײַל, די אויגן — פֿאַרגלעזערט. איך האָב זיך געפֿרעגט, וויפֿל פֿון די באַטייליקטע אין דעם שמועס ווייסן ווי איך הייס? למעשׂה, בין איך זיכער, אַז נישט אַלע ווייסן עס, פֿון דער אַנדערער זײַט, זענען עטלעכע געסט ביזן הײַנטיקן טאָג פֿאַרבליבן פֿאַר מיר בלויז פּנימער. איך האָב נאָך נישט באַוויזן צוקלעפּן די נעמען צו די אַלע צורות.