(די 3 טע זײַט פֿון 3)
פֿאַרן אָנפֿאַל זענען טאַקע געווען זייער ווייניק פֿאַרבינדונגען צווישן די אײַנוווינער פֿונעם „נאַרימאַן־הויז‟ און זייערע שכנים; אַדרבא, ווען דער אַטאַק איז פֿאָרגעקומען, האָבן געוויסע פֿון די היגע תּושבֿים געהאַט אַ חשד, אַז די ייִדן האָבן גאָר געשפּילט עפּעס אַ ראָלע אין דעם.
וואַרטנדיק אויף הרבֿ קאָטלאַרסקיס קאָמענטאַרן, האָב איך זיך געפֿרעגט: וואָס וועט איצט זײַן דער צוגאַנג מצד חב״ד? לאַנג האָב איך נישט געדאַרפֿט אײַנהאַלטן דעם אָטעם. כּמעט בײַם אָנהייב פֿון זײַן רעדע האָט ער שוין געזאָגט: „מיר וועלן קיין מאָל נישט וויסן די סיבה פֿאַר וואָס זעקס קדושים, צוזאַמען מיט 158 אַנדערע, זײַנען אַוועקגעריסן געוואָרן פֿון אונדז אויף זייער אַ באַרבאַרישן און אוממענטשלעכן אופֿן“.
„זעקס קדושים‟, יאָ, אָבער פֿאָרט „צוזאַמען מיט 158 אַנדערע‟.
שפּעטער אין אָוונט האָט מען מודיע געווען די געסט וועגן די פּלענער פֿאַרן נײַעם בית־חב״ד. די דרײַ אונטערשטע גאָרנס וועט מען ניצן פֿאַר אַ מיקווה, אַ רעסטאָראַן, אַ שיל און ביוראָען; אויף די דרײַ אייבערשטע גאָרנס וועט זיך געפֿינען אַ מוזיי, אין אָנדענק פֿון הרבֿ האָלצבערג און זײַן פֿרוי. די טעמע פֿון דעם מוזיי וועט אָבער זײַן די שבֿע מיצוות בני־נח — די זיבן געבאָט, וואָס זענען, לויט דער ייִדישער טראַדיציע, געצילעוועט אויף דער גאַנצער מענטשהייט: זעקס לאַוון קעגן עבֿודה־זרה, גנבֿה, עריות, שעלטן גאָט, רציחה, און עסן פֿלייש פֿון אַ חיה בשעת זי איז נאָך אַלץ בײַם לעבן, און איין מיצווה, דהײַנו, אויפֿצושטעלן געריכטן.
פֿאַר מיר איז דאָס געווען אַ באַווײַז פֿון אַ געוויסער עוואָלוציע אין דעם חב״ד־צוגאַנג אַקעגן די אינדיער. לייגנדיק דעם טראָפּ אויף אָט דעם נײַעם בנין, אויף די אוניווערסאַלע אַספּעקטן פֿון יהדות, האָבן זיי, אַזוי צו זאָגן, מוסר־מודיע געווען, אַז פֿון איצט אָן וועט די חב״ד־פֿאַרבינדונג זײַן נישט בלויז מיט די אָרטיקע און אויסלענדישע ייִדן, נאָר מיט אַלע אינדיער. די שבֿע מיצוות בני־נח בפֿרט, זײַענדיק אַ צונויפֿפֿלעכט פֿון גײַסטיקע און געזעלשאַפֿטלעכע מיצוות, שטעלן מיט זיך פֿאָר אַן אוניקאַל מיטל אויסצושטרעקן די האַנט צו די אינדיער. אינדיע און אינדישע רעליגיעס האָבן אַ סך וואָס איבערצוגעבן די ייִדן וועגן דער נאַטור פֿונעם אייבערשטן, אָבער ייִדן קענען אויך לערנען די אינדיער וועגן די מאָראַלישע און געזעלשאַפֿטלעכע קאָמפּאָנענטן פֿון אמונת־הבורא.
דער 26סטער נאָוועמבער איז אַ דאַטע, וואָס לאָזט זיך מיר נישט גרינג צו פֿאַרגעסן, אָבער דער 25סטער אויגוסט איז נאָך אַ דאַטע — אַ נײַע דאַטע, וואָס רעפּרעזענטירט אַ מער אָפֿענעם און פֿרײַנדלעכן צוגאַנג צו די אינדיער און דער אינדישער קולטור. מיט דעם וואָלט גאַבי זיך זיכער געפֿרייט.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.