ישׂראלדיקער מעדיאַ־קורס האָפֿט אויסצוראָטן סטערעאָטיפּן

Israeli Media Course Hopes to Shatter Stereotypes

אַ רעפּאָרטער אינטערוויוירט אַ חרדישן דעמאָנסטראַנט אין בית־שמש, לעבן ירושלים
Getty Images
אַ רעפּאָרטער אינטערוויוירט אַ חרדישן דעמאָנסטראַנט אין בית־שמש, לעבן ירושלים

פֿון שׂרה־רחל שעכטער

Published March 01, 2015, issue of March 20, 2015.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

הגם פּאַפּאַנהײם איז אַ מאָל געווען פֿון יענע חסידישע עקסטרעמיסטן, וואָס קעמפֿן קעגן דער וואַקסנדיקער השפּעה פֿון סעקולערע, „ציוניסטישע‟ ווערטן אויף דער פֿרומער יוגנט, פּריידיקט ער הײַנט, אַז מע מוז אײַנפֿירן סעקולערע שטודיעס אין די חרדישע ישיבֿות, ווײַל אויב נישט, וועלן די תּלמידים שפּעטער נישט קענען פֿאַרדינען פֿאַר זייערע משפּחות. די פֿאַרגאַנגענע וואָך האָט פּאַפּענהײם דאָס אַפֿילו דערקלערט אין אַ רעקלאַמע לטובֿת דעם אַזוי־גערופֿענעם „אַנטי־חרדישן‟ פּרעמיער־קאַנדידאַט יאיר לפּיד. דאָס איז מסתּמא דאָס ערשטע מאָל, וואָס אַ חרדישער רבֿ דערקלערט אַזאַ זאַך אויף דער ישׂראלדיקער טעלעוויזיע — אַ בולטער באַווײַז, אַז דאָס צונויפֿפֿירן חרדים מיט נישט־חרדים קאָן נאָך האָבן אַ ממשותדיקן פּאָזיטיוון עפֿעקט אויף דער ישׂראלדיקער געזעלשאַפֿט.

„גשר‟ פֿאַרשטייט, אַז די מעדיאַ איז מסתּמא דער בעסטער מיטל איבערצוגעבן אַזוינע וויכטיקע ענינים, און אויף איר „פֿייסבוק‟־זײַט, קאָן מען זען אַ הומאָריסטישע רעקלאַמע אויף העברעיִש געשטעלט פֿונעם „ירושלימער טעכנאָלאָגישן קאָלעדזש‟ אויף דעם געביט: אַ ישיבֿה־בחור קומט צום ראש־ישיבֿה, בעטן אַ ברכה און במילא אַ שידוך. דער רבֿ פֿרעגט אים וואָס ער לערנט איצט, ענטפֿערט ער: „בבֿא כּמא אינעם בבֿלי; ׳ברכות׳ אינעם ירושלמי און… פֿיזיק.‟ דער רבֿ און די ישיבֿה־בחורים קוקן אים אָן דערשטוינט, ביז דער רבֿ הייבט אים אָן אויספֿרעגן, וועלכע קאַפּיטלען פֿון פֿיזיק לערנט ער זיך, און ווײַזט זיך אַרויס אַליין צו זײַן אַ שטיקל בקי. צום סוף, לייגט דער רבֿ אים פֿאָר אַ שידוך מיט זײַן אייגענער טאָכטער, און פּלוצלינג האָבן שוין אַלע בחורים אויך אַ שידוך פֿאַר אים…

שעריזען האַלט, אַז כּדי צו שאַפֿן אַ געפֿיל פֿון אַחדות צווישן די כּל־המיניקע ישׂראלים, מוז מען אַרבעטן אויף אַ סך פֿראָנטן מיט איין מאָל. „יאָ, די פֿאַרהאַנדלונגען אין בית־שמש זענען וויכטיק, אָבער עס וואָלט קיין מאָל נישט געקומען צו קיין צוזאַמענשטויסן, ווען מיר וואָלטן פֿון פֿריִער אײַנגעפֿירט פּראָגראַמען, וואָס לערנען טאָלעראַנץ פֿאַר אַנדערע מיינונגען און לעבן־שטייגערס. איך האָב נישט קיין ספֿק, אַז במשך פֿון די קומעדיקע עטלעכע יאָר וועלן מיר קאָנען דראַמאַטיש ענדערן דעם אופֿן ווי אַזוי ישׂראלים באַציִען זיך איינער צום צווייטן.‟