(די 3 טע זײַט פֿון 4)
די מענטשן, װעלכע זײַנען געבױרן געװאָרן און אױפֿגעװאַקסן אין געװעזענעם ראַטן־פֿאַרבאַנד, דאַרף מען ניט דערצײלן, אַז בלױז די כּװנה צו גרינדן אַ ייִדישן טעאַטער איז געװען גלײַך צו אַ טױט־אורטײל. און אױב מע נעמט אין באַטראַכט, אַז ס׳האָט זיך יאָ אײַנגעגעבן צו גרינדן אַזאַ לעבעדיקן קאָלעקטיװ פֿון כּמעט הונדערט מענטשן, מיט אַן אָרקעסטער, אַ כאָר און אַ טאַנץ־גרופּע, דערצו נאָך אָן אַ גראָשן געלט מלוכה־שטיצע, דאַן װערט קלאָר, אַז די שכינה האָט דעמאָלט גערוט אינעם געבענטשטן שטעטל בעלץ. און די שכינה איז דעמאָלט געזעסן אין התבודדות און געאַרבעט בסתר, אָבער נאָר הײַנט פֿאַרשטײ איך, אַז זי האָט געהאַט אַ קאָנקרעטן נאָמען — מײַן פֿרױ פֿײגעלע.
דאָס זעלבע איז געװען מיטן געבורט פֿון אונדזער זון שכינה־שלמה, און דװקא גלײַך אין דער זעלבער צײַט, װען ס׳איז געבױרן געװאָרן דער טעאַטער „מנורה‟. נאָך פֿופֿצן יאָר װאַרטן, און אַכט פֿאַרלױרענע קינדער, איז געװאָרן גאַנץ קלאָר, אַז עלף טעג אין ניסן װעט מײַן פֿרױ, מיט גאָטס הילף, האָבן א קינד.
צען טעג אין ניסן, שפּעט אין אָװנט, נאָך דער רעפּעטיציע, האָב איך זיך אַרײַנגעכאַפּט אױף אַ מינוט אינעם שפּיטאָל און באַקומען אַ גוטע בשׂורה, אַז נאָר װאָס איז בײַ אונדז, אין אַ גוטער און אַ מזלדיקער שעה, געבױרן געװאָרן אַ זכרל. אַ גליקלעכער, בין איך אַהײמגעלאָפֿן צו ברענגען די גוטע בשׂורה די באָבעס און דעם זײדן, און באַלד צוריקגעלאָפֿן אינעם שפּיטאָל, אַ קוק טאָן אױף דער גליקלעכער מאַמע מיטן זון.
…עס איז געשען אַ נאַרישע זאַך. די אַקושאָרקע האָט פֿאַרגעסן צו קאָנטראָלירן צי דאָס אָרט איז אין גאַנצן אַרױס, און איצט האָבן די דאָקטױרים ניט געקענט אָפּשטעלן די בלוטונג. די קימפּעטאָרין איז אינעם אָפּעראַציע־צימער, זי האָט פֿאַרלױרן אַריבער צװײ ליטער בלוט, מע קען גאָרניט טאָן… זי איז אין קלינישן טױט. כ׳האָב אַװעקגעשטופּט דעם וועכטער אין דער זײַט און אַרױפֿגעלאָפֿן אױפֿן פֿערטן שטאָק, צו דעם אָפּעראַציע־צימער.
די הױפּט־אַקושאָרקע, זײער אַ שײנע און אַ שטרענגע רומענערין, מיט אױסגעשמירטע מיט בלוט גומענע הענטשקעס, איז געשטאַנען לעבן מיר: „מע האָט שױן אױפֿגעװעקט די סאָלדאַטן פֿונעם פּאָלק און אַ ראָטע זעלנער איז שױן אונטער װעגן. מע דאַרף האָבן הײס בלוט, דער אײנציקער שאַנס איז די בלוט־טראַנספֿוזיע. און איר… איר װײסט שױן װאָס צו טאָן…‟
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.