צווישן די פֿעלדער און בערגלעך פֿון בורגענלאַנד, עסטרײַך, לעבט דער פּאַסטעך האַנס ברויער מיט זײַן משפּחה, וווּ ער פּאַשעט זײַן סטאַדע שאָף, גייענדיק פֿון פֿעלד צו פֿעלד מיט זײַנע געטרײַע דרײַ הונט, וועלכע העלפֿן אים אונטער. פֿון צײַט צו צײַט גלוסט זיך אים אַ זינג טאָן אַ ליד אויף ייִדיש צו די שאָף, און צו מאָל גיט אים די מוזע אַ שטאָך, און ער שאַפֿט אַן אייגן ליד. אָבער ער איז נישט צופֿרידן בלויז צו זינגען צו זײַנע שאָף און דער משפּחה, און זוכט מעגלעכקייטן פֿאָרצושטעלן זײַנע לידער פֿאַר דער דרויסנדיקער וועלט, אָפֿט מיטן בינע־נאָמען „דער וואַנדערער‟ — Der WanDeRer.
אויף דעם נײַעם קאָמפּאַקטל זײַנעם, „צוזאַמען פֿרײַ‟ (Tsuzamn Fray), הערט מען, אַז ברויער האָט פֿאַרברייטערט זײַן מוזיקאַלישע וועלט, און אַרײַנגענומען אין איר פֿאַרשיידענע השפּעות, ווי בערטאָלד ברעכט און קורט ווײַל, פֿלאַמענגאָ, טאַנגאָ און רעגיי. נישט געקוקט אויף דעם סטיל, וואָס מע הערט אין די לידער, איז ברויער דאָך אַ פֿאָלקסזינגער. עס קען זײַן, אַז אַנדערע זינגער וואָלטן אַזאַ באַשרײַבונג פֿאַרשטאַנען ווי אַ באַליידיקונג, אָבער איך גלייב, אַז ברויער וואָלט דאָס אָנגענומען באהבֿה, אַז די באַצייכענונג איז אַ קאָמפּלימענט. ברויער מאַכט נישט קיין אָנשטעל, אַז ער איז אַ טרענירטער אָדער פּראָפֿעסיאָנעלער זינגער. זײַן ציל איז איבערצוגעבן וואָס עס ליגט אים אויפֿן האַרצן, זאָל דאָס זײַן אַ פּאָליטישע פּראָבלעם, אָדער אַ פּערזענלעכער משפּחה־ענין.
וועגן וואָס נאָך זינגט אַ פּאַסטעך? וועגן שאָף, אַוודאי. די רעקאָרדירונג הייבט זיך אָן מיט זײַן אויסטײַטש פֿונעם אונגערישן חסידישן ליד, „סאָל אַ קאָקאַש מאַר — עס קרייעט שוין דער האָן‟, וואָס דער קאַלעווער רבֿ האָט אין 19טן יאָרהונדערט זיך אויסגעלערנט פֿון אַ פּאַסטעך אין פֿעלד. דער רבֿ האָט באַאַרבעט די ווערטער, דאָס ליד זאָל זײַן אין אַ חסידישן גײַסט וועגן דעם אויפֿבוי פֿונעם בית־המיקדש. עס זענען פֿאַראַן עטלעכע רעקאָרדירונגען פֿון דעם ליד, דער עיקר, אויף אונגעריש; אָבער מע זאָל הערן עכטע קלאַנגען פֿון אַ פּאַסטעך ווי אַן אַרײַנפֿיר צום ליד, גלייב איך, קומט דאָ פֿאָר צום ערשטן מאָל. די איבערזעצונג פֿון אונגעריש אויף ייִדיש האָט ברויער אַליין געמאַכט.
„פֿייגעלע‟ איז אַן אָריגינעל ליד, געשאַפֿן אין אַ פּאָפּולערן טעאַטער־סטיל, און דאָס ליד „לימאָנעס! ציטראָנעס‟ קען זײַן דאָס ערשטע ליד אויף ייִדיש, וואָס פֿאַרנעמט זיך מיט די „גרינע‟ סבֿיבֿה־פּראָבלעמען פֿון דער הײַנטיקער וועלט, און מכּוח דער זאָרג, אַז מיר לעבן מיט צופֿיל כעמישע שטאָפֿן.
אין דער קאַפּעליע אויפֿן קאָמפּאַקטל נעמען אָנטייל: ניקאָלאַ זאַריק (אַקאָרדיאָן), פֿראַנץ אָבערטאַלער (קלאַרנעט), אַליאָשע בוז (פֿידל), און מאַריאַ פּעטראָוואַ (פּויקן). האַנס ברויער איז אַ גוטער פֿאָלקסזינגער, און אויב ער קען נישט דערגרייכן אַלע נאָטן ווי אַנדערע זינגער, איז מען אים מוחל, ווײַל מע פֿילט זײַן אויפֿריכטיקייט. למשל, אינעם ליד „מילעך, מילעך‟, שפּילט די גרופּע מיט אַ באַלקאַנישן ריטעם, און ער זינגט וועגן אַ מאַמען, וואָס מוז אויפֿהערן צו זייגן איר אופֿעלע, ווײַל זי ווערט טראָגעדיק נאָך אַ מאָל. זעלטן ווען הערט מען הײַנט אַזוינע אינטימע לידער אויף ייִדיש.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.