ווען אויטיסטישע קינדער ווערן 21

When Autistic Kids Turn 21

פּאָל מאָריס, איינער פֿון די רעדנער אויפֿן קומעדיקן „היליבראַנד־סימפּאָזיום‟
YouTube
פּאָל מאָריס, איינער פֿון די רעדנער אויפֿן קומעדיקן „היליבראַנד־סימפּאָזיום‟

פֿון שׂרה־רחל שעכטער

Published April 19, 2015, issue of May 15, 2015.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

אַן אויטיסטישער בחור פֿאַרברענגט מיט זײַן אויפֿפּאַסער, ווי אַ טייל פֿון דער פּראָגראַם Transition to Independence Initiative
UJA-Federation of New York
אַן אויטיסטישער בחור פֿאַרברענגט מיט זײַן אויפֿפּאַסער, ווי אַ טייל פֿון דער פּראָגראַם Transition to Independence Initiative

ד״ר דבֿורה זלאָטשאָווער, אַ גמרא־לערערין אין דער עגאַליטאַרישער ישיבֿה „מכון הדר‟, האָט אַליין צוויי זין „אויפֿן ספּעקטרום‟ (דער מער אָנגענומענער טערמין פֿאַר אויטיזם און אַספּערגערס). איינער איז 17 יאָר אַלט, און דער צווייטער — 15 יאָר. בעת אַן אינטערוויו מיטן „פֿאָרווערטס‟, האָט זי געזאָגט, אַז אירע זין לערנען זיך שוין יאָרן לאַנג אין דער „אַראָן־שול‟ //www.aaronschool.org, אַן אָנגעזעענער אַנטשאַלט פֿאַר קינדער מיט לערן־שוועריקייטן. „די שטיצע וואָס זיי קריגן דאָרט, איז אויסערגעוויינטלעך,‟ האָט זי געזאָגט. זי האָט שוין אָבער אַ סך געקלערט, וואָס געשעט מיט די אויטיסטישע קינדער, נאָך דעם ווי זיי פֿאַרענדיקן די מיטלשול, און ווילן ווערן זעלבשטענדיק? „לויט די שטודיעס וואָס איך האָב געלייענט, זענען די מיטלשול־יאָרן בײַ אויטיסטישע קינדער די בעסטע; אַ צײַט, ווען זיי פֿונקציאָנירן זייער גוט, אָבער דערנאָך גייט עס באַרג־אַראָפּ, ווײַל ס׳איז נישטאָ די זעלבע שטיצע, וואָס ס׳איז פֿריִער געווען.‟

„די עלטערן דאַרפֿן דאָס וויסן מיט יאָרן פֿריִער, כּדי זיי זאָלן קענען פּלאַנירן דעם מאָרגן,‟ האָט זלאָטשאָווער צוגעגעבן. „למשל, אַז מע זוכט אַ קאָלעדזש, זאָל מען אויסקלײַבן יענעם, וואָס האָט אַ פּראָגראַם צו העלפֿן אויטיסטישע יונגע לײַט זיך צופּאַסן צו דער נײַער סבֿיבֿה. פֿאַר די וועלכע אַרבעטן שוין, דאַרף מען געפֿינען אַ פּראָפֿעסיאָנעלן וועגווײַזער, וואָס העלפֿן זיי לייזן פּראָבלעמען בײַ זייערע שטעלעס.‟

הגם זלאָטשעווער וועט נישט בײַזײַן אויפֿן „היליבראַנד־סימפּאָזיום‟, האָט זי זיך יאָ באַטייליקט אין אים מיט יאָרן צוריק, און געזאָגט, אַז ס׳איז כּדאי געווען. „פֿון איין זײַט, איז עס שווער צו גיין אויף אַזוינע קאָנפֿערענצן, ווײַל יעדעס קינד איז אַנדערש, און אַ טייל עלטערן האָבן געזוכט אַנדערע מינים הילף, צוגעפּאַסט צו זייערע קינדער,‟ האָט זי געזאָגט. „פֿון דער אַנדערער זײַט, איז עס געווען אַ גרויסע הילף צו הערן די רעזולטאַטן פֿון ערנסטע שטודיעס, וואָס מע האָט דורכגעפֿירט וועגן אויטיסטישע לײַט — אינפֿאָרמאַציע, וואָס איך וואָלט אַנדערש נישט געהאַט קיין צוטריט צו דעם.

„און אַוודאי — האָט זי צוגעגעבן — ס׳פֿאַלט אַ שטיין אַראָפּ פֿון האַרצן, ווען דו זעסט, אַז דו ביסט נישט אַליין.‟