איימי

Amy

פֿון לייזער בורקאָ

Published July 10, 2015, issue of August 07, 2015.

(די 2 טע זײַט פֿון 2)

דער פֿילם ווײַזט אויך, ווי אַזוי טאַטע־מאַמע האָבן געהאַט אַ חלק אין דער טאָכטערס אומגליק. מיידלווײַז האָט ווײַנהאַוס שוין אַרויסגעוויזן סימנים פֿון אַ קראַנקער פּערזענלעכקייט, למשל, פֿון בולימיע (וואָס דאָס האָט אויך געשפּילט אַ ראָלע אין איר טויט) — אָבער טאַטע־מאַמע האָבן גאָרניט געטאָן. ווען זי האָט אָנגעהויבן לײַדן פֿון אַלקאָהאָליזם און אירע פֿרײַנד האָבן איר געעצהט צו גיין אין „רעהאַביליטאַציע‟ (Rehab), האָט דער טאַטע איר געזאָגט, אַז זי דאַרף עס ניט. (וועגן דעם האָט זי אַפֿילו אָנגעשריבן אַ ליד, וואָס הייסט Rehab.)

שפּעטער, ווען זי איז שוין געוואָרן אַ גרויסער שטערן און עס זײַנען צוגעקומען נאָך פֿאַרשיידענע נאַרקאָטיקן, איז איר געוואָרן אַ סך שווערער זיך צו באַפֿרײַען פֿון די אַדיקציעס.

פֿון דעסטוועגן, איז קלאָר פֿונעם פֿילם, וווּ עס ליגט די הויפּט־שולד אין ווײַנהאַוסעס אומגליק: אין איימי ווײַנהאַוס אַליין. פֿונעם אָנהייב פֿון איר קאַריערע זעען מיר, אַז זי איז ווי אַ באַן, וואָס גייט אַראָפּ פֿון די רעלסן. זי רעדט אָפֿן וועגן דעם, וויפֿל טעג זי האָט געפּטרט שיכּורערהייט, אַז מע האָט זי געדאַרפֿט פֿון שענק אַהיימפֿירן אין אַ טאַטשקע. אין אַ געוויסער מאָס האָט זי שטאָלצירט מיט אירע פּראָבלעמען, זי האָט געזונגען וועגן זיי, און אַ טייל פֿון איר הצלחה האָט זיך אויך גענומען פֿון זיי. יעדער וואָס הייבט אָן צו רייכערן „קרעק‟ דאַרף וויסן, אַז די מעשׂה וועט זיך ניט ענדיקן פֿריילעך.

אָבער פֿאָרט האָבן די מענטשן אַרום ווײַנהאַוס, אירע פֿרײַנד און משפּחה, געהאַט אַן אַחריות איר צו העלפֿן, אַפֿילו קעגן איר ווילן, אַפֿילו מיט אַ שטאַרקער האַנט. אַ גאַנץ לעבן האָט איר אויסגעפֿעלט דיסציפּלין, ווײַל די מאַמע איז געווען אַ שוואַכע, און דער טאַטע איז כּמעט ווי ניט געווען, אַפֿילו אין די ערשטע יאָרן, ווען ער האָט נאָך געוווינט מיט זיי. די וועלט טאָר ניט דערלאָזן, אַז אַ יונגער מענטש מיט אַזאַ גאָט־געבענטשטן טאַלאַנט זאָל אונטערגיין דערפֿאַר, ווײַל קיינער וויל זיך ניט אַרײַנמישן.

צום סוף, וועגן ווײַנהאַוסעס ייִדישקייט. ס׳איז טשיקאַווע צו זען בײַ איר לוויה ווי דער טאַטע, דער טויגענישט, און אויך אַנדערע מענער גייען אָנגעטאָן אין יאַרמולקעס — ייִדן בני־תּורה! מע פֿרעגט זיך, צי די חבֿרה־קדישא האָט אויך צוגעדעקט אירע טאַטוס און זי אײַנגעהילט אין תּכריכים. עטלעכע מאָל אינעם פֿילם דערמאָנט ווײַנהאַוס אַגבֿ־אורחא איר ייִדישקייט — מיט שטאָלץ. זי האָט קענטיק געפֿילט, און הנאה געהאַט פֿונעם איראָנישן קאָנטראַסט צווישן איר גרויסער פּערזענלעכקייט און דער סטערעאָטיפּישער „ייִדישער טאָכטער‟. נאָר אַזעלכע ייִדישע טעכטער ווי זי דאַרפֿן מיר אויך, און הלוואַי זאָלן מיר זיי בעסער באַהאַנדלען ווי מיר האָבן געטאָן מיט איר.