די 51־טאָגיקע מלחמה

The 51-Day War

פֿון עדי מהלאל

Published August 09, 2015, issue of September 04, 2015.

מאַקס בלומענטאַל
מאַקס בלומענטאַל

מאַקס בלומענטאַל איז אַ ייִדישער-אַמעריקאַנער מחבר און זשורנאַליסט, וואָס האַלט קריטישע און פּראָוואָקאַטיווע מיינונגען בנוגע מדינת-ישׂראל.

מיט צוויי יאָר צוריק האָב איך אים אינטערוויויִרט נאָך דער פּובליקאַציע פֿון זײַן צווייטן בוך „גלית: דאָס לעבן און שׂינאה אין גרויס-ישׂראל” (Goliath: Life and Loathing in Greater Israel), וווּ ער האָט באַשריבן די ישׂראלדיקע געזעלשאַפֿט, ווי איינע וואָס איז אָנגעשטעקט מיט ראַסיזם און מיליטאַריזם (//yiddish.forward.com/articles/173882/israel-the-goliath-in-a-new-book/ ). יענער אַרטיקל האָט אַרויסגערופֿן אַ גרויסע רעאַקציע, און אַפֿילו די בכּבֿודיקע צײַטונג „דער אַטלאַנטיק‟ האָט טיילן דערפֿון איבערגעזעצט אויף ענגליש און דיסקוטירט (//www.theatlantic.com/national/archive/2013/12/pen-google-china-em-goliath-em-a-follow-up/282170/).

איצטער איז בלומענטאַל אַרויס מיט אַ נײַ בוך, „די 51־טאָגיקע מלחמה: חורבן און ווידערשטאַנד אין עזה‟ (The 51 Day War: Ruin and Resistance in Gaza), וועגן דער לעצטער ישׂראל-אָפּעראַציע אין עזה, וואָס אין ישׂראל ווערט עס גערופֿן „צוק איתּן‟ (פֿעסטע סקאַלע). אַנטקעגן דעם ישׂראלדיקן נאָמען, ניצט ער דעם נייטראַלן „די 51־טאָגיקע מלחמה‟, וואָס באַטאָנט דעם אויסנעמלעכן לאַנגן דויער פֿון יענעם בלוטיקן קאָנפֿליקט. אינעם נײַעם בוך שילדערט בלומענטאַל און אַנאַליזירט דעם היסטאָרישן קאָנטעקסט פֿון דער דאָזיקער מלחמה פֿון זומער 2014, אירע שרעקלעכע מענטשלעכע קאָנסעקווענצן, וכדומה.

אין דער הקדמה שטעלט ער שוין די פֿראַגע: „למאַי עזה?‟, און ער דערקלערט: „דער עזה-פּאַס איז אַ געטאָ פֿון קינדער. פֿון זײַנע 1.8 מיליאָן תּושבֿים, איז די מערהייט אונטער 18 יאָר אַלט. ס’רובֿ זענען קיין מאָל נישט אַרויס פֿון דעם ראַיאָן פֿון 360 קוואַדראַט-קילאָמעטער, וווּ זיי זענען געבוירן געוואָרן, אויפֿגעוואָקסן, און געבליבן פֿאַרשפּאַרט. ס’איז ניטאָ פֿאַר זיי קיין קלאָרע צוקונפֿט אויסער דער ישׂראלדיקער מיליטערישער אָקופּאַציע, וואָס האָט געדויערט כּמעט 50 יאָר, און אַ בלאָקאַדע, וואָס מע האָט אָפֿיציעל פּראָקלאַמירט אין 2007. די פֿאָרמאַטיווע יאָרן פֿון אָט די יונגע מענטשן זענען בולט באַצייכנט געוואָרן דורך דרײַ הויפּט מיליטערישע אָנגרײַפֿן…

דער גוואַלד אין עזה איז געוואָרן אַ ריטואַל… אַכציק פּראָצענט פֿון עזהס תּושבֿים זענען פּליטים פֿון מדינת-ישׂראל… יעדע [ישׂראלדיקע] רעגירונג האָט אָט די פּליטים אידענטיפֿיצירט ווי אַ דעמאָגראַפֿישע באַדראָונג, בפֿרט — אַז זייער אומקערן זיך צום היימלאַנד וועט באַדראָען ישׂראלס ייִדישע מערהייט און דעם עצם ציוניסטישן פּראָיעקט (ז’ 2).‟