שוין פֿאַרגעסן!

Shawn Ferguson

פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן

Published October 23, 2015, issue of November 13, 2015.

(די 2 טע זײַט פֿון 3)

רופֿט זיך אָפּ דער צווייטער חכם: „איך לײַד אויף דער זעלביקער אָנשיקעניש, איך גיי אין ’סופּערמאַרקעט‘ קויפֿן פּראָדוקטן, מיטאַמאָל דערזע איך זיך שטיין אין דרויסן, וווּ די זון פּאַליעט מכּות־רצח, און איך זשמורע מיט די אויגן, דער עיקר, פֿאַרשטיי איך נישט, וואָס איך טו דאָ. אָבער קנאַק אויף האָלץ, קנאַק! קנאַק! קנאַק! געלויבט צו גאָט, איך בין בײַם בעסטן געזונט.‟

רופֿט זיך אָפּ דער דריטער חכם־בלילה: „אוי חבֿרה, חבֿרה! וואָס טוט זיך מיט אײַך? מיר זײַנען דאָך אַלע אין זעלבן עלטער, געזונט און שטאַרק, איך גיי צו צום פֿרידזשידער, נעם אַרויס וואָס איך דאַרף, גרייט זיך צו מײַן פֿרישטיק ווי אַלעמאָל, איך גיי אין ׳סופּערמאַרקעט׳, קויף אײַן אַלץ וואָס איך באַדאַרף, קנאַק! קנאַק! קנאַק אויף האָלץ… קומט אַרײַן!!!”

איין מאָל איז מיר אויסגעקומען צו זײַן בײַ אַ פֿאָרשטעלונג אין ייִדישן טעאַטער, קומט צו מיר צו אַן עלטערע פֿרוי און מאַכט:

„איר זײַט מרים האָפֿמאַן פֿונעם ’פֿאָרווערטס‘, נישט אמת?‟ שאָקל איך צו מיטן קאָפּ אויף יאָ. לאָזט זי מיך נישט אָפּ:

„איך בין שוין למען השם 95 יאָר אַלט און דאָס מאָל זע איך אײַך ממש לעבעדיקערהייט.‟ קום איך איר אונטער:

„95, ווי איז דאָס מעגלעך?‟

ענטפֿערט זי מיר: „דאָס איז דערפֿאַר, ווײַל איך בין נאָך קיין מאָל נישט געשטאָרבן!‟