„אָפּגעברענטע שטעט‟

Burnt Down Cities

פֿון יואל מאַטוועיעוו

Published May 04, 2016, issue of May 27, 2016.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

נאָך דער „פּערעסטרויקע‟, ווען די עקאָנאָמיע פֿונעם געוועזענעם ראַטן־פֿאַרבאַנד איז זיך צעפֿאַלן און די פּראָפֿעסיע פֿונעם לערער און שפּראַכן־קענער האָט נישט געטויגט ווי אַ פּרנסה, שוין אָפּגערעדט פֿון דער פּראָפֿעסיאָנעלער ייִדיש־טעטיקייט, האָט נעקראַסאָוו זיך פֿאַרנומען מיט פֿיזישער אַרבעט; זײַן עיקר־פּרנסה איז דעמאָלט געווען סטאָליערײַ.

נעקראַסאָוו האָט איבערגעגעבן, אַז ער געדענקט נישט אַליין, פֿאַרוואָס ער האָט באַשלאָסן אָנצורופֿן זײַן זאַמלונג „אָפּגעברענטע שטעט‟. דאָס בוך איז שוין געווען גרייט מיט יאָרן צוריק, אָבער צוליב פֿינאַנציעלע סיבות האָט זיך עס אײַנגעגעבן אַרויסצוגעבן ערשט הײַנט. אַזוי צו אַזוי, שטימט דער נאָמען גאַנץ גוט מיטן ערשטן ליד אין דער זאַמלונג, וווּ עס ווערט באַוויינט דער אַמאָליקער לענינגראַד, וועלכער האָט זיך הײַנט פֿאַקטיש פֿאַרוואַנדלט אין אַן אַנדער שטאָט, צום גוטן צי צום שלעכטן. כּסדר באַנוצט זיך דער מחבר מיטן לעקסיקאָן פֿונעם רוסישן ייִדיש. למשל, דאָס דערמאָנטע ליד וועגן דער פֿאַרלוירענער היימשטאָט הייבט זיך אָן מיט דער שורה וועגן אַ שקאָלע (שול):

מײַן קינדהייט. אַ רוסישע שקאָלע,
מײַן שטאָט, וואָס זי ווייסט ניט איר נאָמען,
טראַמווײַען מיט טירעלעך שמאָלע
און ריזיקע, ליידיקע קראָמען.

מײַן שטאָט איז פֿאַרשוווּנדן געוואָרן,
און ס׳הויערט זי הײַנט אין די הימלען,
און ס׳גייען אין שעהען אי יאָרן
ווי אַלטע סאָוועטישע פֿילמען.